Τ Ο Π Ρ Ω Τ Ο Δ Ω Ρ Ο
του Στάθη Κουτσούνη
Ήσουνα το δώρο μου
αμέσως μόλις γεννήθηκα
γάτος νεογέννητος κι εσύ
αυτοστιγμεί μ’ εμένα
ολόμαυρος γυαλιστερός
ουδέποτε σε αποχωριζόμουν
σε έλουζα σε τάιζα
σε χάιδευα και σε κολάκευα
κι ας γρατζουνούσες τη σάρκα μου
τα βινύλια τα βιβλία τα χαρτιά μου
σαν να σε κληρονόμησα
με υποχρέωση ισόβιου δεσμού
κι αν αισθανόμουνα ενίοτε
ανεπιθύμητο κατοικίδιο
τόσο σε είχα συνηθίσει
τόσο ακαταμάχητο
ένιωθα το γουργουρητό σου
που ποτέ ο αδαής
δεν νοιάστηκα να εξετάσω
το νύχι που ωρίμαζε
