Όταν θα δεις τα σκίτσα του The Rabbit Knows είναι σίγουρο πως αρχικά θα γελάσεις. Αλλά μετά θα κουνήσεις το κεφάλι με έναν καημό για όλα τα κακώς κείμενα που σου έχουν βάλει μέσα σου από τότε που ήσουν μικράκι. Και τελικά θα αναφωνήσεις «τι γαμάτος τύπος είναι αυτός;» και κάπως έτσι θα βρεθείς στο It’s all oh so souvenir to me για να απολαύσεις την έκθεση “Αναρχία στα Παραμύθια”.
Πρόκειται για την τρίτη ατομική έκθεση του The Rabbit Knows, η οποία επικεντρώνεται στα παραμύθια που όμως είναι ειπωμένα αλλιώς, μέσα από το κοινωνικοπολιτικό πρίσμα της Ελλάδας του σήμερα.
Ο The Rabbit Knows είναι αυτοδίδακτος σκιτσογράφος που δημιουργεί σκίτσα και εικαστικά σατιρικού, φιλοσοφικού και πολιτικού περιεχομένου. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, έζησε και εργάστηκε στην Ολλανδία μεταξύ 2012 και 2016 και έκτοτε ζει μόνιμα στην Αθήνα.
Έχει παρουσιάσει δύο ατομικές εκθέσεις, “Mice who prefer to fail” (Ουτρέχτη, 2012), και “Αναρχία στη Νοσταλγία” (Αθήνα, 2018). Σε σταθερή συνεργασία με το It’s all, oh so souvenir to me έχει δημιουργήσει τις συλλογές “Αναρχία στη Νοσταλγία” και “Αναρχία στις Καρυάτιδες”, οι οποίες βρίσκονται διαθέσιμες σε μια σειρά από design stores στην Ελλάδα.
Έχει συμμετάσχει τρεις φορές (2021, 2022, και 2023) στο Ολλανδικό αντιφασιστικό ημερολόγιο “Gutmensch Scheurkalender”, το οποίο εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο Jurgen Maas στο Amsterdam. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, σκιτσογραφώντας για την παράσταση «Μήδεια του Μποστ», του Γιάννη Καλαβριανού (Ιούλιος 2022), για το ετήσιο συνέδριο του Μικρού Εθνικού (Σεπτέμβριος 2022), και δημιουργώντας τη σειρά “Αναρχία στον Σαίξπηρ” (Μάρτιος 2022), αποκλειστικά για το Εθνικό Θέατρο.
Η έκθεση είναι χωρισμένη στα παραμύθια που μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί και σε αυτά που μας λένε τώρα που είμαστε μεγάλοι, για να εστιάσει με μαεστρία στα παραμύθια που «προσπαθούμε να γράψουμε καθώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τα παραμύθια που μας πουλάνε». Πατέρας ο ίδιος, μαθαίνει μέσα από τα παραμύθια τα γνωστά που όλοι μας έχουμε διαβάσει, ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρει τίποτα και γνωρίζοντας τους χαρακτήρες κάνει το δικό του χιούμορ με αυτούς. Και κάπως έτσι δημιουργεί τους δικούς του ήρωες που ο καθένας μας θα βρει σίγουρα κάποιον να ταυτιστεί μαζί του.
«Οι ήρωες του Rabbit», γράφει ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός, «είναι αθώοι, γι’ αυτό και μπορούν να γίνονται ανορθόδοξοι, σαρκαστικοί, κανιβαλιστικοί με την χοντροκοπιά της συνήθειας ή της πραγματικότητας. Υπονομεύουν τα πάντα, γιατί πρώτα έχουν υπονομευθεί οι ίδιοι. Έτσι, μπορούν να εστιάσουν, συμπυκνώνοντας, σε μια ελάχιστη λεπτομέρεια και να πετάξουν, με μόλις μία εικόνα και δύο ατάκες, πάνω από τα τετριμμένα, προτείνοντάς μας μια φαινομενικώς λοξή, αλλά τόσο λογική και γοητευτική άλλη ανάγνωση του κόσμου. Και αυτό το ταξίδι με τα αθώα πλάσματά του Rabbit είναι πραγματικά λυτρωτικό για την εποχή μας, των χαμηλών πτήσεων, που όλοι έχουμε ακλόνητη άποψη για τα πάντα. The Rabbit knows αλλά κάνει πως δεν knows».
Ο ίδιος ο Rabbit λέει για την έκθεση, με την ίδια ειλικρίνεια που διακρίνεται και στα σκίτσα του: «Μια φορά κι έναν καιρό. Ποια φορά και ποιον καιρό; Παραμύθια που μας λέγανε μικρά, για να μας πάρει ο ύπνος. Παραμύθια που μας λένε οι μεγάλοι, για να μην ξυπνήσουμε. Εφτά νάνοι και οικονομία. Σταχτοπούτα και λιτότητα. Κακός λύκος και ΜΑΤ. Παραμύθια που μας λέμε, και παραμύθια που μας είπαν.
Παραμύθια φανταστικά, άλλα πλάσματα της φαντασίας μας και άλλα κατακτητές της. Ξυλομπογιές, υπολογιστές, λευκώματα, internet, πατίνια και τανκς. Εργασίες για το σπίτι και στρατιωτικές θητείες. Μας πήραν τα γλειφιτζούρια από τα χέρια, και μας βομβάρδισαν. Δε μεγαλώνουμε ποτέ, ούτε και θέλουμε να μείνουμε μικροί.
Ανάμεσα από, και παρ’ όλα αυτά, μια διακριτική, σιωπηλή, επίμονη πίστη για αυτό το καλύτερο. Μια θέληση κρυφή να ανοιχτεί μια χαραμάδα ανάμεσα στα παραμύθια που μάθαμε, για να ξεδιπλώσει τα παραμύθια που θέλουμε να πούμε και τα όνειρα που θέλουμε να ζήσουμε. Αναρχία στα παραμύθια. Και ζήσανε αυτοί καλά; Κι εμείς; Εμείς θα πούμε».
Η συλλογή αποτελείται από αριθμημένες και υπογεγραμμένες αφίσες, καρτ-ποστάλ και μια limited σειρά από 100% οργανικά βαμβακερά T-shirts και tote bags και παρουσιάζεται από τις 5 έως τις 20 Μαΐου στο It’s all oh so souvenir to me στη Σίνα. Και σε περίπτωση που δεν ξέρεις το It’s all oh so souvenir to me, να σου πω ότι πρόκειται για ένα πρότζεκτ που έχει και τον δικό του χώρο και είναι γεμάτο με σουβενίρ όχι συνηθισμένα και παλιομοδίτικα αλλά σχεδιασμένα τόσο υπέροχα που θες να τα πάρεις όλα σπίτι σου.
Το πρότζεκτ ξεκίνησε με μία ερώτηση: «Πώς θα ήταν η Ελλάδα αν ήταν ένα σουβενίρ;» η οποία τέθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2013 και σε αυτή απάντησαν πάνω από 80 Έλληνες σχεδιαστές. Από τότε έχει δημιουργηθεί μια σειρά αντικειμένων που συνδυάζει τη χρηστικότητα με την καινοτομία, το εννοιολογικό ντιζάιν και την ποιότητα, ενώ ταυτόχρονα αντικατοπτρίζει τις προσωπικές απόψεις και συναισθήματα των σχεδιαστών/δημιουργών. Κι αυτές οι διαφορετικές οπτικές και απόψεις είναι που συνθέτουν και επαναπροσδιορίζουν το σχέδιο και το νόημα του παραδοσιακού σουβενίρ.
