Θ Α Μ Ν Ο Σ Η Λ Ι Ο Υ
του Ιάσωνα Ιωαννίδη
Ωρίμασαν τα χείλια σου
Σάλεμα της σίκαλης
στον ανοιξιάτικο αγέρα
το βάδισμά σου.
Σε θέλω.
Αν πλέξεις μακριά μου τα μαλλιά σου,
δε θα καρπίζουνε για με ποτέ τα στάχυα.
Ζωντανό τρεμάμενο χώμα
ψηλαφώντας πάνω απ΄ τις ρίζες
σε πλησιάζω.
Όπου μ’ αγγίξεις, ριγώ.
Έλα, σε καρτερά το αίμα μου
σα θάμνος ήλιου.
