Θα Χυθεί Emma.

Πριν δεις λεπτό από τη νέα κινηματογραφική εκδοχή του βιβλίου Emma της Τζέιν Όστεν έχεις ήδη καταλάβει ότι πρόκειται για ένα προϊόν του 2020: το προδίδει η τελίτσα που έχει καρφωθεί πεισματάρικα αμέσως μετά τον τίτλο της (Emma.) και που πάνω της κουβαλάει όλες τις προσδοκίες για μια μοντέρνα αλλά όχι βλάσφημη μεταφορά μιας ιστορίας που εμφανίζεται στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη αρκετά συχνά (από την ταινία με την Γκουίνεθ Πάλτροου το 1996 ως τη μίνι σειρά με την Ρομόλα Γκαράι το 2009, μεταξύ άλλων). Μόνο που το απόλυτο αποκορύφωμά της το γνώρισε το 1995 με την ανανεωτική ματιά (και γλώσσα!) της Έιμι Χέκερλινγκ στο κλασικό Clueless με την Αλίσια Σίλβερστοουν.

Η millennial-friendly Emma. της Ότομν ντε Γουάιλντ («Woodstock κόρης», φημισμένης σκηνοθέτη και φωτογράφου με συνεργασίες από τον Έλιοτ Σμιθ μέχρι τον οίκο Prada) είναι μια μεταφορά πιστή, αναχρονιστική όχι σε περιεχόμενο αλλά σε mood (μια έννοια αναχρονιστική από μόνη της), ευχάριστη, αλλά κάπως αδέξια στην προσπάθειά της να συμφιλιώσει τη σατιρική αποστασιοποίησή της με τον αναπόφευκτο ρομαντισμό που πάει χέρι-χέρι με το κοφτερό πνεύμα στα διασημότερα έργα της Όστεν.

Ποτέ μην υποτιμάτε την τέχνη του να κάνεις ένα καλό προξενιό…

Ιδέες (και λύσεις) γαι το τριήμερο που έρχεται…

Τη νέα Έμμα Γουντχάουζ υποδύεται η Άνια Τέιλορ-Τζόι, μια απρόβλεπτη επιλογή που όμως μαρτυρά τις προθέσεις της ντε Γουάιλντ: οι γωνίες του προσώπου της ανερχόμενης στάρλετ, που έγινε γνωστή από ταινίες τρόμου (Η Μάγισσα, Διχασμένος) αλλά ίσως έκανε ερήμην της οντισιόν γι’αυτό το ρόλο στην κατάμαυρη κωμωδία Thoroughbreds, εξυπηρετούν το σνομπισμό και την κριτική διάθεση της παρούσας βερσιόν της 20χρονης «όμορφης, πλούσιας, χωρίς καμία σκοτούρα» ηρωίδας της Όστεν. Η εμμονή της με τα προξενιά και η ενορχήστρωση συναισθηματικών grand plans για τον κοινωνικό της κύκλο (με κύριο την ένωση της ανίδεης φίλης της, Χάριετ, που υποδύεται η Μία Γκοθ, με τον φαφλατά κύριο Έλτον, που υποδύεται ο Κάρολος της τρίτης σεζόν του The Crown, Τζος Ο’ Κόνορ) είναι ανώδυνα ανέκδοτα για την ντε Γουάιλντ, που, λόγω πρότερου καλαίσθητου βίου, απολαμβάνει να τα περιτυλίγει και να τα καδράρει όσο πιο όμορφα γίνεται. Η Έμμα, ο άγιος πατέρας της (Μπιλ Νάι) και οι υπόλοιποι γνωστοί και υπηρέτες κινούνται σε ένα κόσμο σαν της Ευνοούμενης (χωρίς την ηθική παρακμή), σε μια παστέλ, συμμετρική σκακιέρα, όπου κάθε πρόβλημα δεν είναι στην πραγματικότητα πρόβλημα. 

Η Έμμα, ο κύριος Νάιτλι και το (λογοτεχνικό) πεπρωμένο τους. Φυγείν αδύνατον;

Παρά την ανάλαφρη, κωμική στάση τους (θαυμάσια έκπληξη η κωμική καθοδήγηση της ντε Γουάιλντ, που βγάζει γέλιο από ένα βλέμμα ή από μια στιγμή στο φόντο της δράσης), η Έμμα και η Emma. είναι τελικά λίγο ψυχρές – πλήρως αποδεκτό, αλλά μάλλον αταίριαστο με τη συνολική σφραγίδα της Όστεν. Όταν φτάνει η ώρα η Έμμα και ο, φίλος κι αυστηρότερος κριτής της, ο κύριος Νάιτλι (Τζόνι Φλιν), να εκπληρώσουν το λογοτεχνικό τους πεπρωμένο, η ταινία αναγκάζεται να μιλήσει άλλη γλώσσα από εκείνη της ειρωνείας, τορπιλίζοντας το προσεκτικά χτισμένο σύμπαν της μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Παρόλα αυτά, οι ανατροπές της ντε Γουάιλντ και της σεναριογράφου Έλενορ Κάτον (βραβευμένη με Booker για τα Φώτα), όπως μια ανοιχτή μύτη εδώ, μερικά γυμνά σώματα εκεί (η νέα μόδα, προφανώς, στις μεταφορές της Όστεν, κρίνοντας από το μικρό σάλο που προκάλεσε μια παρόμοια απόφαση στην πρόσφατη μεταφορά του Sanditon στη βρετανική τηλεόραση) κι ένα καστ με πραγματικό ενδιαφέρον φροντίζουν αυτή η Emma. να μην περάσει την (κινηματογραφική) αιωνιότητα στο ράφι.