Λίγο να έχεις παρακολουθήσει την πορεία του Γιώργου Δημάκη την τελευταία δεκαετία, από τους Duke Abduction στους Dream Warriors με ενδιάμεσο μεγάλο σταθμό τους Baby Guru και, φυσικά, την προσωπική του δισκογραφία ως Prins Obi, καταλαβαίνεις ότι έχει πολλή μουσική μέσα στο κεφάλι του. Ως μυθολογία, ως πληροφορία, ως αναφορές – γι’ αυτό και πάντα μπορεί να μιλήσει με συγκεκριμένα παραδείγματα στις συνεντεύξεις του, βάζοντας τη δουλειά του σε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο/κάδρο.
Με τους Dream Warriors, μια επίλεκτη ομάδα μουσικών με τα δικά τους χιλιόμετρα σε αυτό που γελάμε τώρα επειδή κάποτε αποκαλούσαμε «νέα ελληνική αγγλόφωνη σκηνή», φέτος έχει βουτήξει για τα καλά στα 70s. Είναι ένα δίσκος που ισορροπεί την «αρρενωπότητά» (sic) του με τον ελληνικό στίχο που εμφανίζεται 2.5 φορές για να αποπροσανατολίσει και να δώσει αυτό το κάτι που μένει στη σύγχρονη συνθήκη της μουσικής υπερπληροφόρησης.
Ο δίσκος παρουσιάστηκε πριν ένα μήνα στο Ρομάντσο. Σε ένα σκηνογραφημένο σόου με ειδικά «κοστούμια» και «μακιγιάζ» που επιμελείται η Ελένη Καββαδά. Δε λειτούργησαν όλα τα κόλπα και η μπάντα, όλο και πιο φορμαρισμένη πάνω στο νέο υλικό, ετοιμάζεται για ρεβάνς την Κυριακή 17/2 στο Temple. Μέχρι τότε, ζητήσαμε από τον Prins Obi το δυσκολότερο πράγμα: να βάλει μια τάξη στις προτιμήσεις του και να μας πει…
https://www.youtube.com/watch?v=uj0wPrN_Y_4&feature=youtu.be
Να πω αρχικά ότι μου αρέσει που είναι συνέντευξη με κλισέ γιατί αυτό προσδίδει μια guilty-pleasure ελευθεριάζουσα διάθεση… Πάμε λοιπόν:
Ike & Tina Turner – “River Deep Mountain High”
Η κορυφαία στιγμή του Ike Turner ως songwriter, η κορυφαία στιγμή της Tina ως ερμηνεύτρια και η κορυφαία στιγμή του Phil Spector ως παραγωγός/ενορχηστρωτής… Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
https://www.youtube.com/watch?v=iLQzaLr1enE&feature=youtu.be
Δεν υπάρχει καλυτερη φάση από το να κάνεις kinky sex με μουσική υπόκρουση το “Venus in Furs”. Όμως σε όλο το λύκειο τις Κυριακές, το ξυπνητήρι μου χτύπαγε με το “Sunday Morning”, οπότε δεν ξέρω τι να πω τώρα.
https://www.youtube.com/watch?v=3qK82JvRY5s
https://www.youtube.com/watch?v=gozCnbfY-xM&feature=youtu.be
‘I am the world that hides the universal secret of all time’, “A National Acrobat”
https://www.youtube.com/watch?v=wCsO3iJQgGw
Τα αγαπημένα μου tracks είναι στο White Album. Σαν ενιαίος όγκος δουλειάς όμως, το Revolver κερδίζει στα σημεία.
https://www.youtube.com/watch?v=lZozDhIDAe4&feature=youtu.be
Αυτό του The Boy που λέει «ακούω Καζαντζίδη, μόνο για να πονώ, βγάλε άκρη απο αυτό»
https://www.youtube.com/watch?v=e3-5YC_oHjE&feature=youtu.be
U2 στα σίγουρα, το “I Still Haven’t Found What I’m Looking For”.
Ή να γίνω πιο προβοκάτορας και να πω Arcade Fire; To “Neighborhood #1 (Tunnels)” που ανοίγει το ντεμπούτο τους.
https://www.youtube.com/watch?v=VU_2R1rjbD8
https://www.youtube.com/watch?v=5_nrBlR0NbU&feature=youtu.be
Όταν μου έβαλε ο Μελίδης στη Βαρκελώνη το “Making Planets” του Edan, μου διέλυσε τον εγκέφαλο.
https://www.youtube.com/watch?v=u09s0uz0tEU&feature=youtu.be
To “Not About Love” της Fiona Apple (φοιτητικό μου crush), εκεί που τρώγονται με τον Zach Galifianakis.
https://www.youtube.com/watch?v=A9pNnKxewss&feature=youtu.be
To ντεμπούτο του Tim Hardin, απλά ακούστε τα κομμάτια.
https://www.youtube.com/watch?v=oPX43SfFu0A&feature=youtu.be
Μαρίνα Σάττι – «Μάντισσα» ίσως γιατί μου θυμίζει Σαρακατσάνικη μελωδία… Το τραγουδάω όταν πλένω πιάτα συνεχώς.
https://www.youtube.com/watch?v=k5OdT94T9PA&feature=youtu.be
Βίκυ Μοσχολιού, «Ασφαλώς και δεν πρέπει»… Δεν σχολιάζω άλλο!
Μερικές φωτογραφίες από την προηγούμενη τους εμφάνιση
Τα Αγαπημένα του Prins Obi
…και το φανταστικό video clip για τη «Δίνη» σε σκηνοθεσία dipyadeep
https://www.youtube.com/watch?v=cMMJJiB72EM