Tο άτομο αναδύεται μέσα από την ομάδα
αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα και την σπουδαιότητα της ύπαρξής του, με σκοπό τη
δημιουργία ενός ακέραιου συνόλου.
Με αφορμή την καλλιτεχνική ποιότητα των παραστάσεων των περσινών αποφοίτων της Κρατικής Σχολής Χορού, η ομάδα του Take Over (μια πρωτοβουλία του Οργανισμού BIOS, μία ομάδα νέων ανθρώπων που εντάσσεται στo ευρωπαϊκό πρόγραμμα του Creative Europe, Take Over: Seeing young audiences through young people’s eyes, το οποίο συντονίζει το Βρετανικό Συμβούλιο) κάλεσε δέκα, απόφοιτους πλέον, χορευτές, να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη παράσταση, την οποία θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά στον λιτό βιομηχανικό χώρο του BIOS, απευθυνόμενοι σε ένα ευρύ και όχι αμιγώς χορευτικό κοινό.
Η μουσική αποτελείται από συνθέσεις του Σταύρου Γασπαράτου τις οποίες έχει διαμορφώσει ειδικά για την παράσταση. Πρόκειται για μια χορογραφία, όπου το άτομο αναδύεται μέσα από την ομάδα αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα και την σπουδαιότητα της ύπαρξής του, με σκοπό τη δημιουργία ενός ακέραιου συνόλου. Η επίτευξη της λειτουργικότητας απαιτεί τον πλήρη συγχρονισμό. Μέσω της κίνησης, τα άτομα γίνονται χορευτές που παλινδρομούν από την απόλυτη ατομικότητα στην πλήρωση της ενότητας. Κάθε χορευτής ξεχωριστά απαντά σε μια ερώτηση για λογαριασμό της Popaganda.
Αναστασία Βαλσαμάκη
Πιστεύεις πως ο άνθρωπος επιδιώκει να έχει σχέση με τους γύρω του επειδή νιώθει ανασφαλής κι αδύναμος ή αποτελεί επιλογή του ώστε να ολοκληρωθεί; Η μια εκδοχή δεν αναιρεί την άλλη. Η επικοινωνία είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και όχι μόνο. Πέρα από την λειτουργική και πρακτική πλευρά που την καθιστά αναγκαία, ο άνθρωπος εξυπηρετεί συναισθηματικές και πνευματικές λειτουργίες αλλά και επιθυμίες. Ένας ανασφαλής χαρακτήρας μπορεί να αποζητά την ολοκλήρωση μέσω της προσκόλλησης του σε άλλους, ή μέσω πιο μοναχικών δραστηριοτήτων. Δεν υπάρχει κανόνας. Σε ένα γενικό πλαίσιο πιστεύω πως όλοι έχουν ανάγκη για επικοινωνία. Αυτό που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι ο τρόπος έκφρασης της ανάγκης. Κάποιος θα επιλέξει τον προφορικό λόγο, άλλος την κίνηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η σκέψη θα εκφραστεί και η ολοκλήρωση έγκειται στην εσωτερική ισορροπία του Εγώ και του Εμείς.
Αριάννα Ζαρμακούπη
Η οικειότητα που έχει αναπτυχθεί μεταξύ σας από τα φοιτητικά χρόνια, τι επίδραση έχει στη συνεργασία μιας ομάδας 10 ατόμων όπως την δική σας; Καθώς έχουμε συνεργαστεί και κυρίως συνυπάρξει για μεγάλο διάστημα μέσα στο πλαίσιο της σχολής, γνωρίζουμε πλέον καλά τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας σκέφτεται, λειτουργεί και αντιλαμβάνεται τις οδηγίες που δίνονται. Έτσι, ξέρουμε ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος να μεταδώσουμε ο ένας στον άλλο τη σκέψη και το όραμά μας γι’ αυτό που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Κατά μία έννοια κερδίζουμε, ίσως, το χρόνο μίας εκ νέου γνωριμίας έως ότου φτάσουμε στο σημείο να συν-δημιουργούμε σε κοινή γλώσσα – υπό τις οδηγίες της χορογράφου. Απ’ την άλλη πλευρά η οικειότητα διευκολύνει ορισμένες φορές και τις εντάσεις : μειώνει τις αντιστάσεις μας στην έκφραση δυσαρέσκειας, όπως θα γινόταν, ίσως, με άτομα με τα οποία δεν γνωριζόμαστε αρκετά. Είναι σαφές, πάντως, πως η καθημερινή τριβή, οι πολύωρες πρόβες και η πίεση μπορούν να δημιουργήσουν παρεξηγήσεις αμελητέας, όμως, σημασίας.
Νατάσα Παντερμαλή
Η σιωπή και η παύση είναι σημαντικά κομμάτια μιας χορογραφίας. Πώς επηρεάζουν τη ζωή σου; Έχουν ενταχθεί αρμονικά στον ρυθμό της καθημερινότητάς σου; Η έλλειψη ήχου ή κίνησης σε μια χορογραφία έχει εξίσου μεγάλη σημασία με την ύπαρξή τους. Είναι ένα κράτημα της αναπνοής που δίνει τη δυνατότητα για παρατήρηση και διάλογο, τόσο στους χορευτές όσο και στο θεατή. Παρόμοια η σημασία τους και έξω από μια χορογραφημένη συνθήκη, με τη διαφορά ότι σε αυτήν την περίπτωση οι σχέσεις δεν είναι ιδανικές ή προκαθορισμένες. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας γρήγοροι και οι προσωπικές συνιστώσες ισχυρές. Χρειάζεται, λοιπόν, προσπάθεια για να ενταχθούν αρμονικά στην καθημερινή ζωή η σιωπή και η παύση. Να δώσουμε χώρο και χρόνο στους γύρω μας και στο στον εαυτό μας, να παρατηρήσουμε, να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε πράγματα που ίσως μας δυσκολεύουν.
Μυρτώ Κατσού
Πώς διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα της χορογραφίας του Sync; Ακολουθήσατε αποκλειστικά τις οδηγίες της χορογράφου ή συνδιοργανώσατε το τελικό αποτέλεσμα; Το Sync δημιουργήθηκε ύστερα από μεγάλη έρευνα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ο κάθε χορευτής έφερε την προσωπικότητά του στο χώρο και άρχισε σταδιακά να εξερευνά τις δυνατότητες αλληλεπίδρασης, μεταξύ των μελών της ομάδας. Με αυτόν τον τρόπο το έργο άρχισε να χτίζεται, να παίρνει μορφή και οι σχέσεις να αναπτύσσονται. Η Αναστασία, ως χορογράφος, ήταν εκείνη που κατεύθυνε και όριζε τον τρόπο δράσης μας. Παρέμενε όμως ανοιχτή στο άκουσμα μίας νέας πρότασης από εμάς, η οποία μπορεί να εξυπηρετούσε το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν, αποτυπώσαμε όσο πιο πιστά γινόταν την δοσμένη χορογραφική ιδέα, βιώνοντας όμως τις ανάγκες του κομματιού, μέσα από το δικό μας σώμα και εαυτό.
Κωνσταντίνα Μπάρκουλη
Πόσο σημαντικό ρολό παίζει η μουσική σε μια χορογραφία; Μπορεί να σταθεί μόνη της, χωρίς τη μουσική; Ποιος ο ρόλος της στο Sync; Η μουσική αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα πολύ βασικό άξονα γύρω από τον οποίο χτίζεται μια χορογραφία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένα κομμάτι δεν μπορεί να υπάρξει στη σιωπή ή ότι όπου υπάρχει μουσική το σώμα θα κινείται “πατώντας” περιγραφικά στο ρυθμό. Η μουσική σύνθεση που εντάσσεται μπορεί να δίνει ένα ιδιαίτερο ύφος στο κομμάτι ή μια συγκινησιακή φόρτιση. Το Sync δουλεύτηκε στη σιωπή ώστε να μάθουμε να “ακούμε” ο ένας το σώμα του άλλου. Η μουσική του κ.Γασπαρατου προστέθηκε όταν το κομμάτι άρχισε να ολοκληρώνεται και έδωσε μια ροή και ένταση στο κομμάτι. Παράλληλα βοήθησε σημαντικά και εμάς στην ερμηνεία και την παρουσία μας πάνω στη σκηνή.
Γαβριέλα Αντωνοπούλου
Στην παράσταση όπως και στην ζωή χρειάζεται ο ένας τον άλλον για να εξελιχθεί. Παρ’ όλα αυτά, μήπως ένα σόλο κομμάτι είναι πιο εύκολο εφόσον ελέγχεις μόνο τον εαυτό σου και επικεντρώνεσαι σε αυτόν; Ένα σόλο κομμάτι μπορεί να είναι εύκολο εν μέρη, διότι έχεις την δυνατότητα να χειριστείς το σώμα σου διαφορετικά, ανάλογα με την ποιότητα, την μουσικότητα και τη μορφή που θέλεις να δώσεις στην κίνηση, χωρίς να έχεις το φόβο ότι θα διαφέρεις αισθητά από το σύνολο. Από την άλλη, η δυσκολία στην εκτέλεση ενός σόλο είναι μεγαλύτερη, καθώς δεν έχεις κάποιον άλλο να σε συμπληρώνει. Πρέπει να εστιάσεις στην εσωτερικότητα σου μέσα από μια διαδικασία η οποία πολλές φορές οδηγεί στο να ασκείς αυστηρή κριτική στον ίδιο σου τον εαυτό. Στην συγκεκριμένη παράσταση, ένα τέτοιο σόλο αναδύεται από την ομάδα με σκοπό να την επαναφέρει εκ νέου στο χώρο. Επομένως σε αυτό το διάστημα, αυτό το ένα άτομο πρέπει να εκφράζει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ολόκληρη την ομάδα.
Γιώργος Μιχελάκης
Οι παραστάσεις στον λιτό βιομηχανικό χώρο του Bios με τους θεατές περιμετρικά της σκηνής αποτελούν μία ανοίκεια συνθήκη για τα Ελληνικά δεδομένα. Νομίζεις αποτελεί δύσκολο εγχείρημα να συγχρονιστεί το πνεύμα και το σώμα όλης της ομάδας με το κοινό; Παραστάσεις με τους θεατές περιμετρικά της σκηνής είναι από μόνο μια συνθήκη ανοίκεια με την έννοια του άβολου, γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με τον Άλλον και κατ’ επέκταση με τον ίδιο σου τον Εαυτό. Μονάχα μια φορά έχω δει παράσταση χορού με τους θεατές περιμετρικά της σκηνής και αυτή ήταν από ξένη παραγωγή. Σαφώς και είναι δύσκολο το εγχείρημα. Είμαστε εκτεθειμένοι από παντού και σε απόσταση αναπνοής απ’ το κοινό. Όταν είδα για πρώτη φορά τον χώρο όπως θα είναι διαμορφωμένος στην παράσταση, μου θύμισε το ρινγκ της πυγμαχίας και συνειρμικά σκέφτηκα “το ρινγκ της ζωής”, όπου ο καθένας παλεύει μόνος του, όμως έχει ανάγκη και τους άλλους για να επιβιώσει.
Μάρω Σταυρινού
Νιώθεις ότι χάνεται η προσωπική σου ταυτότητα μέσα στην ομάδα; Και αν όχι, επιδιώκεις να γίνεται αισθητός ο χαρακτήρας σου μέσα από τα αυτοσχεδιαστικά κομμάτια του έργου; Βρισκόμαστε επί σκηνής εννέα χορευτές αρκετά διαφορετικοί μεταξύ μας τόσο όσον αφορά την κίνησή μας, όσο και την προσωπικότητά μας. Συνεπώς αυτό που μας αφορά περισσότερο απ’ όλα είναι να δημιουργήσουμε μια σύμπνοια. Αυτό δεν αποκλείει βέβαια την εμφάνιση διαφορετικών στοιχείων του καθενός κι εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον. Δεν αισθάνομαι πως χάνεται η προσωπική μου ταυτότητα καθώς προσπαθούμε να βρούμε μια ωραία ισορροπία ανάμεσα στο ατομικό και το ομαδικό. Από τη στιγμή που δεν υφίστανται αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο έργο, καθώς όλο το κινητικό υλικό είναι σταθερό και συγκεκριμένο, θα έλεγα πως ακριβώς αυτό είναι το απελευθερωτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Το κινητικό υλικό που χρησιμοποιείται έχει δημιουργηθεί από τον καθένα ξεχωριστά κι εκεί αποτυπώνεται η προσωπική ταυτότητα.
Μαρία Πασχαλίδου
Ως απόφοιτοι μιας σχολής η οποία δίνει μεγάλη βάση στις τεχνικές γνώσεις, θεωρείτε πως αυτό έχει σταθεί εμπόδιο στη φαντασία και στη δημιουργικότητά σας; Η φαντασία και η δημιουργικότητα είναι χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας, τα οποία φέρουμε κι ακολουθούμε. Συχνά σ’ένα περιβάλλον σπουδών με υψηλές τεχνικές απαιτήσεις, είναι πιθανό να τα καταπιέσουμε κι αυτό είναι φυσικό. Σημαντικό είναι για μας να το συνειδητοποιήσουμε και να το δουλέψουμε, προκείμενου να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές μας δυνάμεις, χωρίς να αυτό-λογοκρινόμαστε. Η τεχνική αποτελεί ένα εφόδιο, ένα εργαλείο, το οποίο δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο άλλα το αντίθετο, να προσφέρει στον χορευτή σιγουριά κι αυτοπεποίθηση να δώσει σάρκα και οστά στη φαντασία του.
Κωστής Σπύρου
Χωρίς να μας ρωτήσει κανείς ερχόμαστε στη ζωή ξεκινώντας από το Εγώ. Επιδιώκουμε την εξέλιξή μας μέσα από το Εμείς. Ύστερα, χωρίς πάλι να μας ρωτήσει κανείς κι ασχέτως αν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε το Εμείς, φεύγουμε από την ζωή επιστρέφοντας στο Εγώ. Μετά; Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, μόνο να προσθέσω πως ερχόμαστε στη ζωή ως αποτέλεσμα του Eμείς δύο ανθρώπων. Τώρα για το Μετά έχω να πω, πως πιθανότατα τίποτα. Με μια λίγο πιο ρομαντική σκέψη ίσως κατακτούμε το Εμείς στις σκέψεις των ανθρώπων που συναναστραφήκαμε στη ζωή προσπαθώντας να κατακτήσουμε το Εμείς …ή και όχι. Ίσως πάλι το Εγώ και το Εμείς είναι κάτι που δεν χρειάζεται να μας απασχολεί όσον αφορά το Μετά.
