Τα έργα της Φλορεντίνα Χόλζινγκερ ισορροπούν ανάμεσα στον κλασικό χορό και την ποπ δημιουργία. Η Αυστριακή χορογράφος που κέρδισε το 2012 το Prix «Jardin d’Europe» στο ImpulsTanz Festival με τη σόλο περφόρμανς Silk, θέλωντας να φτιάξει μια παράσταση αφιερωμένη στην γυναικεία υπόσταση και το γυναικείο σώμα, δημιούργησε το TANZ, το οποίο μαζί με τα βραβευμένα Recovery και Apollon συμπληρώνουν μια τριλογία ωδή στην γυναικεία σωματικότητα.
Ερμηνεύτριες από είκοσι έως ογδόντα χρονών ανεβαίνουν στην σκηνή για δώσουν ζωή στο όραμα της Χόλζινγκερ. Η καθεμιά με διαφορετική πορεία στον χορό, συντονίζεται υπό τις οδηγίες της Μπεατρίς Κόρντουα, της πρώτης γυναίκας που χόρεψε γυμνή στην Ιεροτελεστία της άνοιξης του Στραβίνσκι, το 1972. Οι ερμηνεύτριες υποβάλλονται όλες μαζί σε επίπονη άσκηση, σ’ ένα μπαλέτο δράσης (ballet d’action), με στόχο να σκληραγωγηθούν σωματικά και πνευματικά. Στην πορεία αναπτύσσουν υπερφυσικές ικανότητες, όπως π.χ. την ικανότητα να πετούν. Μέσα σε ένα οπερατικό σκηνικό, το λυσσαλέο κυνήγι της χορευτικής τελειότητας, σαν αντίδοτο στο εφήμερο του κόσμου μας, ζωντανεύει μέσα από βίαιες, παρωδιακές εικόνες.
Το μπαλέτο, η κωμωδία και η πορνογραφία εναλλάσσονται, το ιερό μεταμορφώνεται σε βέβηλο και αντιστρόφως, καθώς ένας παραγωγός πορνογραφικών ταινιών κινηματογραφεί την περφόρμανς, καθώς εκτυλίσσεται.
Λίγο πριν το TANZ ανέβει στην σκηνή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η Φλορεντίνα Χόλζινγκερ, μίλησε στην Popaganda για την έμπνευση πίσω από το έργο της, αλλά και την υλοποίησή του.
Τί ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις αυτή την τριλογία; Ήθελα να φτιάξω ένα έργο για νεράιδες και αυτό με έκανε να ψάξω παλαιότερα ρομαντικά μπαλετικά έργα, όπως η «Συλφίδα», που μιλά για τους απέθαντους, τους άψυχους και τους αβαρείς. Ήθελα όμως να αναπτύξω και θέματα με τα οποία είχα καταπιαστεί στο παρελθόν. Την κατασκευή και παρουσίαση της θηλυκότητας πάνω στην σκηνή από μια ιστορική σκοπιά, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ομορφιά στον μπαλετικό/χορευτικό κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο προπονούνται τα κορμιά αυτά. Επίσης με ενδιέφερε και το πως μπορούμε να συμφιλιωθούμε με αυτές τις χορευτικές παραδόσεις.
Πόσο εύκολο ήταν να συντονιστούν σώματα με τόσο μεγάλη ηλικιακή απόκλιση; Αυτό ήταν κάτι το πολύ ενδιαφέρον. Με εμπνέει συνεχώς το να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν μεγάλη εμπειρία ως χορευτές, καθώς έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους χορεύοντας. Μπορεί να μην είναι πια τόσο αεικίνητοι, αλλά οι δεκαετίες προπονήσεων και προβών δεν φεύγουν ποτέ από ένα σώμα. Όλα αυτά τα σώματα έχουν πολύ διαφορικές εμπειρίες, ανάλογα και με την γενιά από την οποία προέρχονται. Άλλωστε, οι ιδέες και τα ιδανικά για το σώμα αλλάζουν τόσο γρήγορα.
Είναι πολύ ευχάριστο να έχεις αυτήν την συνδιαλλαγή ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές, ειδικά όταν μιλάς τόσο ρητά για το σώμα. Αμέσως τίθενται και θέματα που έχουν να κάνουν με τα γηρατειά και με την σεξουαλικότητα.
Στο έργο υπάρχουν κάποιες αρκετά σκληρές σκηνές. Υπήρχαν στιγμές που σκέφτηκες να μην τις βάλεις; Ίσως κάποιες από τις σκηνές μοιάζουν όντως βίαιες. Είναι πολύ αστείο γιατί όταν κάποιος παρακολουθεί μπαλέτο, δεν διερωτάται αν αυτό είναι βίαιο. Αν όμως επικεντρωθούμε λίγο παραπάνω θα μπορέσουμε να αναρωτηθούμε, «Τί πραγματικά είναι πιο βίαιο για ένα σώμα; Δυο παγωμένα πόδια, στριμωγμένα σε πουέντ ή αυτό που κάνουμε εμείς πάνω στην σκηνή;». Στην δική μας περίπτωση μπορεί ο θεατής να δει λίγο αληθινό αίμα, αλλά θα μπορέσει επίσης να δει και έναν καλλιτέχνη που έχει επιλέξει να προπονηθεί και να χειριστεί το σώμα του με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Στην δική μου ματιά, αυτό που κάνουμε δεν είναι βίαιο, καθώς σε όλες μας αρέσει αν φροντίζουμε τα σώματά μας και να διασκεδάζουμε με αυτό που κάνουμε. Δεν υπάρχει πραγματική βία, κι αν κάποιος το αντιλαμβάνεται ως αληθινό, τότε αυτό σημαίνει πως είμαστε πολύ καλές ηθοποιοί.
Μπορεί όντως να συμφιλιωθεί η ομορφιά του χορού με την σκληρότητα της γυναικείας ζωής; Το μπαλέτο για μένα είναι μια υπερβολική ίσως, εκδοχή του τι σημαίνει να είσαι θηλυκό ον στην κουλτούρα που ζούμε. Η ομορφιά θα έπρεπε να είναι εύκολη. Είναι βέβαια μια πολύ σκληρή δουλειά, αλλά στο τέλος θα πρέπει να μοιάζει αβίαστη.
Το έργο περιλαμβάνει εμφανίσεις γυμνού και σκηνές αυτοτραυματισμού.
Ακατάλληλο για θεατές κάτω των 16 ετών.
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών.
Florentina Holzinger TANZ / ΧΟΡΟΣ
9 & 10 Σεπτεμβρίου, 21:00
Πειραιώς 260 (Χώρος Δ)
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ 25€ • ΖΩΝΗ Α΄ 20€ – ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 16€ • ΖΩΝΗ Β΄ 15€ – ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 12€ • ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€
ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ aefestival.gr | tickets.aefestival.gr | ticketservices.gr / 210 7234 567 / Κεντρικά εκδοτήρια (Πανεπιστημίου 39) & Καταστήματα Public.
