Habeat Records (Παλλάδος 21, δεύτερος όροφος, Ψυρρή)
Για όσους ψάχνονται με την αμερικανική και ευρωπαϊκή house, funk, soul, disco. O Λευτέρης αποφάσισε να γίνει αφεντικό του εαυτού του όταν, γυρίζοντας από το Βερολίνο, είχε ήδη αγοράσει τους πρώτους τριακόσιους του δίσκους χωρίς όμως να έχει πικάπ για να τους ακούσει. Έχοντας μια μεγάλη σχέση στην πρωτεύουσα, εγκαταλείπει την Κρήτη και την οικογενειακή επιχείρηση και αρχίζει να εξερευνά το ιστορικό κέντρο και ταυτόχρονα να ρωτάει φίλους του για το που πιστεύουν ότι μπορεί να επιβιώσει ένα δισκοπωλείο. «Όλοι μου έλεγαν στα Εξάρχεια και έτσι άνοιξα εκεί για πρώτη φορά. Προσπαθήσαμε με την Κασσιανή, την κοπέλα μου, να κάνουμε κάτι παραπάνω από ένα απλό δισκοπωλείο, το δουλεύαμε και σαν μπαρ, αλλά δεν τσούλησε το πράγμα εκεί εξαιτίας κάποιων προβλημάτων που είχε το κτήριο με τις άδειες και δεν το γνωρίζαμε. Βρίσκομαι όμως στου Ψυρρή ένα μήνα περίπου και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Το πρώτο μου cd ήταν δώρο της νονάς μου, ήταν acid house του ’90. Παρατηρώ ότι έχει δημιουργηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο ένα hype γύρω από το βινύλιο τα τελευταία χρόνια, γιατί νέος κόσμος που δεν το γνώρισε το αποζητά. Πως να το κάνουμε, είναι ιεροτελεστία το να κυνηγάς να βρεις δισκάκια, να τα μυρίζεις όταν είναι φρέσκα, να χαζεύεις το artwork τους».
Record House (Ομήρου 46, Νέα Σμύρνη, τηλ.: 210 9335466)
Η παγκόσμια ημέρα δισκοπωλείου συμπίπτει με τα γενέθλια του μαγαζιού που άνοιξε το ’71. Η Ελένη μας λέει πως δεν έχουν εξειδίκευση σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος. «Φέρνουμε τα πάντα και όλα εξαρτώνται από τις προτιμήσεις των πελατών μας ανά περιόδους. Ως επί το πλείστον όμως μας ενδιαφέρει η ροκ σκηνή και κυρίως ανεξάρτητες παραγωγές γιατί ό,τι είναι εμπορικό δεν τραβάει πλέον. Βινύλιο σε εμάς ψάχνουν οι άνω των 30 γιατί τα νέα παιδιά δεν αγοράζουν γενικά μουσική, την κατεβάζουν πλέον για να την ακούν παντού, εκτός αν είναι τυχερά και βρήκαν από τους γονείς ένα πικάπ και δίσκους. Η ποιότητα ήχου μεταξύ του Cd και του βινυλίου εξαρτάται καθαρά από το ηχοσύστημα που έχει ο καθένας σπίτι του».
Music Machine (Διδότου 16, Εξάρχεια, τηλ.: 210 3612376)
Ο Δημήτρης αγαπά την rock, τη jazz, και τα blues όπως και τα vintage αντικείμενα που συλλέγει από τα ταξίδια του στο εξωτερικό και είναι όλα προς πώληση. Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα να βρεθεί κάποιος εκεί για ένα δίσκο και να καταλήξει να πάρει έναν καθρέφτη ή ένα κάδρο. «Το πρώτο μου κατάστημα το άνοιξα στην Σόλωνος το ’72 και τα τελευταία οχτώ χρόνια βρίσκομαι εδώ. Ο αδερφός μου έκανε ένα μεταπτυχιακό στην Αμερική και μου έστελνε δίσκους, ενισχύοντας την τρέλα μου για τη μουσική. Όταν κορεστεί ένα είδος μουσικής, προχωράω στο επόμενο. Cd δεν είχαμε ποτέ, γιατί η διαφορά του με το βινύλιο είναι χαοτική. Το ένα περιλαμβάνει αριθμούς και το άλλο την αυθεντική καμπύλη του ήχου. Το αυτί μας είναι αναλογικό και όχι ψηφιακό. Αν ψάχνεις να βρεις τον ήχο σου δεν παίζει ρόλο το πότε έχεις γεννηθεί και το εκάστοτε ρεύμα της εποχής σου. Και εγώ δεν έχω γνωρίσει το rock and roll αλλά νιώθω σα να γεννήθηκα όταν βρισκόταν στα ντουζένια του».
Rock & Roll Circus (Σίνα 21 και Σκουφά, Κολωνάκι, τηλ.: 210 3620144)
Ένα από τα πιο γνωστά στέκια όσων είναι ερωτευμένοι με τις ίντσες και ψάχνουν να βρουν κάτι μεταξύ soul, funk, jazz, afro, dub reggae, punk, new wave και indie. Παρότι θα γιορτάσουν και ανήμερα, το Σάββατο 26 Απριλίου, φίλοι του μαγαζιού θα βρίσκονται εκεί προκειμένου να στήσουν το δικό τους πάρτι παίζοντας με βινύλια από τις προσωπικές τους συλλογές. Ο Άγγελος, που εργάζεται εκεί, μας λέει ότι μέρα σαν to record store day πρέπει να αντιμετωπίζεται ως θεσμός από τα δισκοπωλεία. «Υπενθυμίζει το ρόλο που παίζουν τέτοιου είδους μαγαζιά στη διάδοση της μουσικής. Τώρα πια σπάνια μπαίνει κόσμος να ρίξει μια ματιά στους δίσκους, όσοι έρχονται είναι κυρίως πελάτες σταθεροί και στοχευμένοι στο τι θέλουν. Ο νέος κόσμος επίσης δεν σημαίνει ότι αρέσκεται απλά στο να κατεβάζει μουσική από το διαδίκτυο, απλά δεν βρίσκεται συνήθως ένας εικοσάρης στη σταθερή οικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου που είναι άνω τον τριάντα».
