Στον Σπύρο Ευαγγελάτο οφείλουμε τρεις αιώνες θεατρικής κληρονομιάς, όλη τη θεατρική μας παράδοση από τον 16ο μέχρι τον 20ο αιώνα , την οποία είτε ανέσυρε από την αφάνεια, είτε ανακάλυψε ο ίδιος και ανέδειξε στη σκηνή. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν ο πρώτος στην ιστορία του σύγχρονου μεταπολιτευτικού θεάτρου, από τις αρχές του αιώνα, που ανέβασε τη Λυσιστράτη με άνδρες, αναθέτοντας το 1976 τον ομώνυμο ρόλο στον Λευτέρη Βογιατζή. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος είναι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο πέρσι, στα 76 του χρόνια, είδαμε σε πανελλαδική πρώτη τον παντελώς άγνωστο Αμύντα» του επτανήσιου ιατροφιλόσοφου και ποιητή από τα Κύθηρα Γεώργιος Μόρμορης .
Ο κορυφαίος θεατράνθρωπος, σκηνοθέτης, μεταφραστής, λόγιος και ακαδημαικός σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή, μετά από νοσηλεία. Μαζί του κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του εγχώριου θεάτρου, που διήρκεσε περισσότερο από 50 χρόνια. Η κηδεία του θα γίνει στις 3 το μεσημέρι της Πέμπτης στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
«Είναι ένας από του εθνικούς μας σκηνοθέτες. Είναι από τους βασικούς σκηνοθέτες της θεατρικής μας ταυτότητας, της άποψής μας για την τέχνη, από βασικούς 5 καλλιτέχνες που ενσαρκώνουν τον έλληνα δημιουργό τον τον 20ο αιώνα», υποστηρίζει ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γρηγόρης Ιωαννίδης. «Πολλά πράγματα άλλαξε ο Ευαγγελάτος», προσθέτει . «Ένα δεν άλλαξε: το πηγαίο χιούμορ του. Τον σέβονταν και τον λάτρευαν όλοι».
Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» απο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Για την Δηώ Καγγελάρη επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Θεάτρου της Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου, ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν «άνθρωπος του θεάτρου με όλη τη σημασία της λέξης, ο οποίος σφράγισε με την ίδρυση του Αμφι-θεάτρου τα χρόνια της Μεταπολίτευσης με ανανεωτικές παραστάσεις συνόλου, όπως ο Ερωτόκριτος κ. ά. Συνδυάζοντας τη θεωρητική κατάρτιση με το μεράκι της σκηνής, ανέσυρε από τα πρώτα του βήματα λησμονημένα έργα Ελλήνων συγγραφέων».
Οι καταβολές είχαν προδιαγράψει το μέλλον του στο χώρο των τεχνών. Ήταν γιος του συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Mπουρεξάκη. Για πρώτη φορά σκηνοθέτησε επαγγελματικά σε ηλικία 21 ετών και συνέχισε με περισσότερες από 200 σκηνοθεσίες στα ελληνικά κρατικά θέατρα, στα Φεστιβάλ Αθηνών, Επιδαύρου και στο εξωτερικό: Βιέννη, Ζυρίχη, Ζάλτσμπουργκ, Κάσσελ, Λουκέρνη, Πρίνστον, Μαδρίτη κ.ά. Από το 1962 είχε ιδρύσει τη «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ το διάστημα 1971-1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο και αλλού. Το 1975 ίδρυσε το Αμφι-Θέατρο, που λειτούργησε αδιάλειπτα μέχρι το 2011, παρουσιάζοντας από αρχαίους τραγικούς μέχρι σύγχρονους συγγραφείς σε Αθήνα, Επίδαυρο και σε τριάντα Διεθνή Φεστιβάλ των πέντε ηπείρων.
Σκηνοθέτησε έργα από όλο το φάσμα της παγκόσμιας δραματουργίας, καθώς και πολλές όπερες. Μετέφρασε, επίσης, θεατρικά κείμενα κλασικών και νεωτέρων. Έγραψε πολλά επιστημονικά μελετήματα, κυρίως σε θέματα του κρητικού και του επτανησιακού θεάτρου.
Σπούδασε αρχικά στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απο την οποία απεφοίτησε το 1961. Την περίοδο 1966-1970 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, την Γερμανία και την Γαλλία. Σπούδαζε μάλιστα με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1970 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος ιστορίας και αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ενώ το 1991 ανέλαβε την έδρα Θεατρικών Σπουδών που μόλις είχε δημιουργηθεί. Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013.
Διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, πρόεδρος του τμήματος θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» απο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τον Φεβρουάριο του 2011 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αναστείλει την λειτουργία του «Αμφι-θεάτρου» λόγω οικονομικών προβλημάτων, κατηγορώντας τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο για αδιαφορία.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και πρωταγωνίστρια των παραστάσεών του Λήδα Τασοπούλου (1953-2005), με την οποία απέκτησαν τον Αντίοχο (1986-2010) και την Κατερίνα, που συνεχίζει το δρόμο του.
