Τα δισκάδικα της Aθήνας του τότε ήταν μικρά και πολύ συμπαθητικά. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι δηλαδή ένα κατάστημα δίσκων, φιλικό και ζεστό. Προφανώς και δεν πρόλαβα να περάσω τις πόρτες τους αλλά θεώρησα καθήκον μου να πω δυο λόγια γι’ αυτά, με αφορμή τις σπάνιες φωτογραφίες που έπεσαν στα χέρια μου φέτος. Προσωπικά ανήκω στη γενιά του Discobole, του Pilgrim, του Storm, του Happening, των δισκάδικων στο Μοναστηράκι και πολλών άλλων στα 90s και μετά. Πάντα με γοήτευε το ταξίδι στον χρόνο που τελικά μόνο μέσα απο φωτογραφίες μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αν κάποιος με ρωτήσει τι θα ήθελα να δω και πότε, θα του απαντούσα τις δεκαετίες 60 και 70 στα δισκάδικα της Αθήνας. Αν τύχει να πέσει στα χέρια σας το LP Μαζί με τον Γρηγόρη του Μπιθικώτση που τον δείχνει στο cover να ρίχνει χαμογελαστές ματιές σε δίσκους του με γυναικεία παρέα σε ένα απο αυτά τα δισκάδικα θα σας πιάσει δέος. Στο ζουμ στην συγκεκριμένη φωτογραφία φαίνονται ακόμα και τα ράφια με τα labels της εποχής. Ειδικό ραφάκι για τα Pan Vox και τα HMV δισκάκια 45 στροφών(!) και πάει λέγοντας.
https://youtu.be/-crgQGdpZR0
Οι παρακάτω φωτογραφίες-ντοκουμέντα προέρχονται απο το αρχείο της Pan Vox (το καλύτερο ίσως Ελληνικό label απο θέμα υλικού και αισθητικής) και βρέθηκαν στα σκουπίδια έξω απο το τότε γραφείο-κατάστημα της εταιρία στην οδό Νίκης, στο Σύνταγμα. Αγοράστηκαν απο φίλο και έτσι έφτασαν στα χέρια μου. Εδώ φιγουράρουν μερικά απο τα πιο σημαντικά δισκάδικα της εποχής (το περιβόητο Mambo στην Ομόνοια, το Allegro, η Tzina στην Πανεπιστημίου, ακόμα και το ίδιο δισκάδικο της Pan Vox, Music Box) που ξέρουμε όλοι από τα μικρά διαφημιστικά stickers πάνω στα 45άρια όπως επίσης και το ζέυγος Γκεσάρ, ιδιοκτήτες της Music Box στην ασπρόμαυρη φωτογραφία. Υποθέτω στην επίσημη κυκλοφορία του 5ου LP των Abba για promo σκοπούς (αν παρατηρήσετε σε όλες τα καρέ οι αφίσες των Abba για την επικείμενη κυκλοφορία τους, δίνουν και παίρνουν), αφού η Pan Vox υπήρξε και αντιπρόσωπος πολλών εταιριών του εξωτερικού. Επανατύπωση δίσκων στην χώρα για οικονομικούς κυρίως λόγους. Έτσι παντού φιγουράρει το εν λόγω LP πλάι στην φοβερή αισθητική των δισκάδικων της εποχής στη Αθήνα. Θυμάμαι στις αρχές του 2000 που δούλευα στο κεντρικό Metropolis, το σταθερό απο τότε μάρκετινγκ των εταιρειών. Φλόμωμα στην διαφήμιση. Μόνο που εμείς όταν διαολιζόμασταν βγάζαμε τους δίσκους απο τα ράφια που «πρότειναν οι εταιρείες» και τα γεμίζαμε απο τις κυκλοφορίες της Warp όλο χαρά.
Στα πιο φευγάτα μου όνειρα περνάω το κατώφλι τέτοιων δισκάδικων και αγοράζω εκστασιασμένος ολοκαίνουριες κόπιες από υπέροχους δίσκους με 5 εως 8 δραχμές έκαστος. Καθαρή τρέλα. Κάτω απο τις φωτογραφίες των μαγαζιών θα δείτε μερικά ενθύμια από την συλλογή μου (κάρτες, διαφημιστικά και συσκευασίες αγοράς) που χρησιμοποιούσαν τα συγκεκριμένα δισκοπωλεία τότε.
