Στέκομαι πίσω από την πόρτα του δωματίου 803 στο Hilton, εκεί όπου από λεπτό σε λεπτό θα συναντήσω τον Rudolf Schenker, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος των Scorpions. Μαζί με τον frontman της μπάντας, Klaus Meine, βρίσκονται στην Ελλάδα, δύο περίπου μήνες πριν την “Once In A Lifetime” συναυλία τους στο Καλλιμάρμαρο, που θα πραγματοποιηθεί στις 16 Ιουλίου με τη συμμετοχή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στο πλαίσιο του “2017-2018 Crazy World Tour”. Θα είναι άλλος ένας μνημειώδης σταθμός στην πολυετή σχέση τους με το ελληνικό κοινό που πίνει νερό στο όνομά τους όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Τα γέλια του Rudolf διαπερνούν την πόρτα του δωματίου. Κάτι φαίνεται να λέει για το περιβόητο “Greek Sirtaki”, κι εγώ περιμένοντας απ’ έξω σιγοτραγουδάω μπερδεμένα κάτι από τα “Rhythm Of Love”, “Big City Nights”, “In Trance” και “Rock You Like A Hurricane” λίγο πριν βρεθώ δίπλα του στον καναπέ κι αρχίσουμε τη συζήτηση. Φορώντας ένα πέτσινο παντελόνι, μυτερές μπότες και ημιδιάφανα γυαλιά, με φιζίκ που θα έβαζε κάτω πολλούς τριαντάρηδες, και αφοπλιστική ευγένεια, μίλησε στην Popaganda, ενώ ο ήλιος έλαμπε σε μία από τις πιο αγαπημένες του πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο…
https://www.youtube.com/watch?v=7ExghvKD0y4
Μετά από τόσες επισκέψεις στην Ελλάδα, έχετε αποκτήσει κάποια οικειότητα με το ελληνικό αλφάβητο; Είναι πολύ δύσκολο να μάθεις μία γλώσσα όταν βρίσκεσαι συνεχώς στον δρόμο. Υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους χώρες που επισκεπτόμαστε. Έχουμε καταφέρει βέβαια να μάθουμε μερικές λέξεις αλλά ακόμη μπερδεύω το “gracias” των Ισπανών με το “grazie” των Ιταλών, φαντάσου! Η γυναίκα μου που είναι Ρωσίδα, μου λέει πως πρέπει να μάθω ρωσικά. Γνωρίζω λίγα, αλλά δεν είναι αρκετά για εκείνη. Πρέπει όμως να παίζω και να συνθέτω για τους Scorpions κι έχω 24 μόλις ώρες στην διάθεσή μου, στις οποίες μπορείς να κάνεις βέβαια πολλά, αλλά όχι αρκετά… Προσπαθώ να είμαι συνδεδεμένος όσο το δυνατόν περισσότερο με μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου παίζουμε συχνά και την οποία αγαπάμε. Έχω καταφέρει να συνδεθώ πολύ με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, χάρη στον πατέρα μου, και γενικά προτίμησα να μάθω για τη φιλοσοφία παρά συγκεκριμένες λέξεις, γιατί στην Γερμανία λέμε πως οι λέξεις πάνε κι έρχονται. Είναι σπουδαίο που βρισκόμαστε στην πόλη που έχει γεννήσει τη δημοκρατία γιατί αυτή μας δίνει τη δυνατότητα να παίζουμε ελεύθερα rock μουσική. Σε μια δικτατορία δεν υπάρχει περίπτωση να παίξεις rock, στη δημοκρατία όμως ναι!
Οι νεότεροι από τους θαυμαστές σας ευχαριστιούνται περισσότερο τα κατά καιρούς νέα σας τραγούδια ή τις παλιότερες επιτυχίες σας; Όταν βλέπω να στέκεται μπροστά μου το νέο αίμα των fans που ροκάρει, τραγουδούν εξίσου δυνατά το “Black Out” για παράδειγμα που κυκλοφόρησε το 1982, με το νεότερο υλικό μας. Πιστεύω πως απ’ τη στιγμή που η νέα γενιά συνδέεται με τη μουσική μας, θέλει να μαθαίνει και περισσότερα πράγματα για την ιστορία μας, και το νέο αίμα των δημοσιογράφων επίσης δίνει την ευκαιρία σε όλα αυτά τα κομμάτια της ιστορίας μας να «ταξιδέψουν» στο διαδίκτυο. Όταν ανακοινώσαμε το αποχαιρετιστήριο tour μας, είχαμε λόγο που το κάναμε, αλλά η λαχτάρα της νεολαίας μας έκανε να αλλάξουμε γνώμη. Στη σελίδα μας στο Facebook είχαμε το 2010 ήδη ένα εκατομμύριο followers, με το 80% αυτών να κυμαίνονται ηλικιακά μεταξύ 16 και 28 ετών.
Ο Klaus Meineκαι ο Rudolf Schenker στην συνέντευξη Τύπου, λίγο πριν ο κιθαρίστας μιλήσει πριβέ στην Popaganda.
Από όλες τις συναυλίες που έχετε πραγματοποιήσει στην Ελλάδα, υπάρχει κάποια στιγμή που να έχετε ξεχωρίσει; Μία από τις κορυφαίες εμπειρίες μας ήταν το 2013 όταν και παίξαμε στον Λυκαβηττό στο πλαίσιο του MTV Unplugged. Ήταν μία φανταστική εμπειρία, βλέποντας τους fans μας να συμμετέχουν σε αυτό που είχαμε ετοιμάσει. Ήταν μεγάλη επιτυχία και επισφραγίσαμε για μία ακόμη φορά την φιλία μας με τους ανθρώπους της Ελλάδας. Το 2013 λοιπόν, νιώσαμε πως το MTV Unplugged μας καλούσε να το κάνουμε. Άλλωστε το θέλαμε πάντα. Το πρόβλημα ήταν ότι στα τέλη του ’80 και στις αρχές του ’90 όταν και μας το πρότειναν αρχικά, είχαμε ήδη κλείσει συναυλίες, οπότε το 2013 ήταν η κατάλληλη στιγμή για να δώσουμε ένα ακόμη κομμάτι της ιστορίας μας. Στη συνέχεια, στο tour για τα 50α γενέθλιά μας, γεννήθηκε η έμπνευση και δημιουργήσαμε το album Return To Forever (2015), και τώρα είμαστε πάλι πίσω μέχρι να συμβεί οτιδήποτε είναι να συμβεί… Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε κοντά μας τη νέα γενιά, και βλέποντας τους θρύλους της rock να φεύγουν από τη ζωή τα τελευταία χρόνια, το ότι κρατάμε ζωντανή αυτή τη μουσική μας κάνει να νιώθουμε μεγάλη τιμή, γιατί έχουμε το DNA του rock μέσα στην καρδιά μας. Κι αυτό οφείλουμε να το παραδώσουμε στους νέους μουσικούς. Από εκεί και πέρα είναι στο δικό τους χέρι το πώς θα το εξελίξουν. Ο γιος μου που είναι δύο ετών και εννέα μηνών, έχει ήδη επηρεαστεί από την rock μουσική σαν τρελός. Με βλέπει να παίζω κιθάρα κι έχει αρχίσει να παίζει κι εκείνος.
«Η φιλία μας κρατάει μέσα στον χρόνο. Γι’ αυτό υπάρχουμε τόσα χρόνια ως μπάντα. Πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που και οι Rolling Stones παραμένουν ενωμένοι και ενεργοί.»
Όταν μέλη νέων συγκροτημάτων σας ρωτούν για το μυστικό που κάνει μία μπάντα να αντέχει στον χρόνο και να συνεχίζει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τι απαντάτε; Για εμάς η φιλία είναι πάνω απ’ όλα. Όταν πήρα την απόφαση να σχηματίσω τους Scorpions, ήμουν ερωτευμένος με την μουσική, με το rock ειδικότερα. O Little Richard, ο Elvis Prisley και ο Chuck Berry με τον οποίο και έπαιξα προτού πεθάνει, με έκαναν να καταλάβω πως ήμουν προορισμένος για να παίξω κιθάρα και να γίνω κάτι. Για να μπορέσεις όμως να παραμείνεις στη σκηνή για τόσο μεγάλο διάστημα, το σημαντικότερο είναι να ανήκεις σε μία ομάδα. Όταν είδα τους Rolling Stones, είπα ναι, αυτό είναι, τέσσερις-πέντε φίλοι να γυρίζουν τον κόσμο παίζοντας μουσική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είπα πως δεν αρκεί να είσαι καλός μουσικός. Το παν είναι να χτίζεις μία ισχυρή φιλία με τα άτομα που παίζεις. Η φιλία μας κρατάει μέσα στον χρόνο. Γι’ αυτό υπάρχουμε τόσα χρόνια ως μπάντα. Πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που και οι Rolling Stones παραμένουν ενωμένοι και ενεργοί. Στην αρχή λοιπόν συνειδητοποιείς ότι αυτός με τον οποίο παίζεις είναι ένας καλός κιθαρίστας ή ντράμερ, αλλά στην πορεία ανακαλύπτεις πως είναι καλός και σαν άνθρωπος, όχι μόνο ως μουσικός.
Η προσθήκη του -πρώην ντράμερ των Motörhead και King Diamond- Mikkey Dee στη στη θέση του James Kottak, τι έχει προσφέρει τελικά στο συγκρότημα; Ο Mikkey έδωσε μία νέα πνοή στη μεταξύ μας φιλία κι επαγγελματική πορεία. Είναι μεγάλη η χαρά για το ελληνικό κοινό, καθώς από το 2016 έχουμε στην ομάδα των Mikkey που είναι Ελληνοσουηδός και ταιριάζει υπέροχα στους Scorpions. Είναι φανταστικός και απολαμβάνουμε την πορεία μας μαζί του. Αγαπάμε στ’ αλήθεια τον James, αλλά λόγω προβλημάτων υγείας ήταν επικίνδυνο για εκείνον να πηγαινοέρχεται μεταξύ Γερμανίας και Αμερικής. Έτσι λοιπόν του είπαμε πως τον στηρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά πως αυτό ήταν πάνω από τις δυνάμεις του. Έτσι ο Mikkey ήρθε στην ζωή μας και τώρα έχουμε κάποιον που πραγματικά «τα σπάει» όλο και περισσότερο.
Ο Rudolf εμφανώς ευδιάθετος στο δωμάτιο του Hilton
Τι είναι αυτό που θα σας λείψει περισσότερο, εάν ποτέ αποφασίσετε να ακολουθήσετε ξεχωριστούς δρόμους; Η πορεία μου με τους Scorpions είναι σαν μία μορφή διαλογισμού που ξεκίνησε ενεργά το 1969. Ο διαλογισμός είναι ο τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Όταν το καταφέρεις, οτιδήποτε δεν είσαι εσύ, φεύγει μακριά, κι έπειτα παίρνεις την απόφαση για το μέλλον σου που ανταποκρίνεται σε αυτό που είσαι. Οι Scorpions είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου, κι αποφάσισα να το υπηρετήσω όλο αυτό. Παίρνοντας αυτή την απόφαση, ό,τι κι αν έκανα δεν μου στοίχισε καθόλου σε ενέργεια… Είναι σαν αυτό που λέει ο Βούδας, ότι το μονοπάτι είναι ο στόχος. Έτσι λοιπόν κατευθύνθηκα σε αυτόν τον στόχο και ήταν ακριβώς όλα όσα ζητούσα και ήθελα να έχω. Τα έχω και είμαι χαρούμενος! Αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή και πίστη στην αγάπη. Ακόμη κι όταν υπάρχουν διαμάχες στη ζωή μου, τις αξιοποιώ για να μετατρέψω το αρνητικό σε θετικό. Έτσι ξεχνάς ακόμη και ποιον ήθελες να σκοτώσεις προηγουμένως!
Τι να περιμένουν από εσάς όσοι βρεθούν στην ιστορική συναυλία σας στο Καλλιμάρμαρο στις 16 Ιουλίου; Ο κόσμος θα έρθει σε επαφή με ένα εντυπωσιακό οπτικοακουστικό θέαμα. Πρόκειται για έναν συνδυασμό πολυμέσων, με πολλά φώτα, ενέργεια, υπέροχα κομμάτια και όλα αυτά έχοντας τη χαρά να συνεργαστούμε με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών που θα παρουσιάσει μια δική της εκδοχή των κομματιών μας. Όταν πρωτοξεκινήσαμε με τους Scorpions δεν ήμουν μεγάλος fan της κλασικής μουσικής, ωσότου παίξαμε με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου το 2000. Όταν άκουσα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στα κομμάτια μας παίζοντας με τα μουσικά τους όργανα, είπα ουάου! Είναι λοιπόν μία φανταστική ευκαιρία για το ελληνικό κοινό που τόσο τα αγαπά, να τα απολαύσει μέσα κι από την κλασσική εκδοχή τους. Είναι μία ευκαιρία να κάνουμε την κλασσική μουσική να «ζήσει» περισσότερο στ’ αυτιά των νέων.
