Πότε θα δώσουμε το κλειδί της πόλης στους Scorpions;

Αν μου έλεγαν στα 13 μου ότι θα έπαιρνα συνέντευξη από τον Matthias Jabs, τον κιθαρίστα των Scorpions που όλο λένε ότι θα αποσυρθούν, αλλά όλο βγαίνουν ξανά στο δρόμο και μπαίνουν στο στούντιο και ηχογραφούν νέο άλμπουμ και δε μπορούν να αντέξουν μακριά από τη σκηνή, πιθανότατα θα λιποθυμούσα. Ναι, ήμουν μια πραγματικά hardcore Scorpions fan, μέχρι και το Unbreakble, τους έμαθα όταν ο αδερφός μου αγόρασε το Acoustica και το έβαζε όλη την ώρα στο αυτοκίνητο, δυναμώνοντας το πάντα στο “Holiday”, αγάπησα το αποκηρυγμένο από τον σκληρό πυρήνα των οπαδών τους Eye II Eye και δεν άργησα να μάθω την ομορφιά της «πρώιμης εποχής», δηλαδή των άλμπουμ των ’70s στα οποία μεγαλούργησε ο Uli Jon Roth.

Ο Matthias Jabs, που ήταν το – πιο περίεργο, ξέρω – teenage crash μου, μπήκε στην μπάντα το 1978, λίγο πριν την κυκλοφορία του Lovedrive. Ο Uli αποχώρησε και μαζί του, έφυγε και ο progressive ήχος με τα έντονα ψυχεδελικά στοιχεία. Αν είχε παραμείνει, σήμερα, ίσως να κάναμε diggin’ στα bazaar βινυλίου για να ανακαλύψουμε το Taken By Force για παράδειγμα οι λίγοι που θα ξέραμε για μια μικρή μπάντα από το Ανόβερο της Γερμανίας, που δυστυχώς δεν έκανε φοβερή καριέρα, αλλά «έχουν κομματάρες ρε φίλε».Τα πράγματα όμως ήρθαν αλλιώς. Με την έλευση του Jabs ο ήχος άλλαξε και σφραγίστηκε το hard rock ύφος των Scorpions, που τους χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα. 

Το 2009 έκαναν περιοδεία σε μεγάλες ελληνικές πόλεις πέραν της Αθήνας μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το 2010 ανακοίνωσαν ότι θα σταματήσουν και ξαφνικά, το ’13, μας επισκέφτηκαν πάλι στο θέατρο του Λυκαβηττού, στο πλαίσιο του Mtv Unplugged το οποίο ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε. Τότε ήταν που άρχισε το αστειάκι ότι οι Scorpions είναι οι «νέοι Πυξ-Λαξ» και ως τέτοιοι θα κατέληγαν αργά ή γρήγορα να παίζουν σε όλη την Ελλάδα, ακόμη και σε πλατείες χωριών, που λέει ο λόγος. Τρία χρόνια μετά, επιστρέφουν γιορτάζοντας τα 50 χρόνια καριέρας με ένα ιδιαίτερο show, το διαδίκτυο φυσικά δεν περιμένει στιγμή και αρχίζει και πάλι να τοποθετείται επί των «δεινοσαύρων», όμως είναι κοινό μυστικό πως η Πλατεία Νερού στις 20 του Ιούλη, θα πλημμυρίσει από κόσμο, που κάποτε, έκανε μια κλήση από σταθερό τηλέφωνο με καντράν, πατούσε play στο κασετόφωνο και αφιέρωνε το “Still Loving You” σε κάποιον/α που αγαπούσε. Στα 25 μου πάντως ήθελα να ρωτήσω τον Matthias Jabs πολύ διαφορετικά πράγματα από εκείνα που ονειρευόμουν ως έφηβη…

Πάνε τρία χρόνια από την τελευταία φορά που επισκεφτήκατε την Αθήνα. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς λοιπόν ως μπάντα την ιδιαίτερη σχέση που έχετεμε το ελληνικό κοινό; Είναι αλήθεια πως ερχόμαστε στην Ελλάδα κάθε 2-3 χρόνια. Το 2013 ήταν υπέροχα με τα δύο unplugged shows στο Λυκαβηττό. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Τώρα ερχόμαστε με κάτι πολύ διαφορετικό. Οι Scorpions και το ελληνικό κοινό έχουν πράγματι αναπτύξει μια δυνατή σχέση τις τελευταίες δυόμισι δεκαετίες. Το ελληνικό κοινό αγαπάει την μουσική μας, ξέρει κάθε στίχο, κάθε κομμάτι, είναι πολύ δυνατοί, είναι τρελοί με την καλύτερη των εννοιών. Ανυπομονώ να έρθω.

Φαντάζομαι είσαι εξοικειωμένος με τα social media. Πρέπει να σου πω, πως από το 2009 κι έπειτα, μετά την περιοδεία σας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έγινε διαδικτυακό αστείο η επιστροφή σας κάθε τόσο στην Ελλάδα, όπως επίσης και το γεγονός ότι όλο ανακοινώνεται πως θα αποσυρθείτε και όλο συνεχίζετε. Τι έχεις να πεις σε όσους το κοροϊδεύουν αυτό; Δεν ασχολούμαι με το facebook για να είμαι ειλικρινής, αλλά ξέρω ένα πράγμα . Όταν ανακοινώσαμε την τελευταία περιοδεία το ’10, πραγματικά το εννοούσαμε. Κάθε περιοδεία μας παίρνει περίπου 2 χρόνια, γιατί παίζουμε σχεδόν παντού στον κόσμο. Έτσι, στο τέλος αυτής της περιοδείας τον Δεκέμβριο του ’12, πιστέψαμε ότι, η τελευταία μας στάση στο Μόναχο, ήταν και το τελευταίο μας show. Όμως, τον Γενάρη του ’13 μας προσέγγισε το Μtv για να κάνουμε το Unplugged και μιας και δεν το είχαμε κάνει ποτέ, είπαμε «Τι ωραία προσφορά, ας το σκεφτούμε!». Έτσι είπαμε το ναι. Κάπως συρθήκαμε πίσω στο να συνεχίσουμε, αν και για να είμαι ειλικρινής, κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιοδείας, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως είναι ίσως λίγο νωρίς για να τα παρατήσουμε. Με το Mtv Unlpugged συνειδητοποιήσαμε πόσο διασκεδαστικό είναι ακόμα για εμάς, όποτε να ‘μαστε με την 50η επέτειό μας, που είναι ένας ακόμη λόγος να γιορτάσουμε! Συνεπώς, δε με νοιάζει όσοι λένε «Ω, μα είχαν υποσχεθεί ότι θα αποσυρθούν». Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που λατρεύουν να μας βλέπουν να παίζουμε ακόμα και αυτοί είναι πιο σημαντικοί για εμένα.

Ο Rudolf Schenker το 2000 απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το γιατί συνεχίζετε, είχε πει πως χαρακτηριστικά: «Όταν δεν κάνεις κάτι, η ζωή σου γίνεται άδεια». Παίζετε ακόμα λοιπόν, επειδή αν σταματήσετε θα πέσετε σε προσωπικό τέλμα; Φυσικά, αγαπώ τη μουσική τόσο πολύ που ναι, θα παίζω πάντα, είτε με τους Scorpions, είτε χωρίς. Πάντα θα παίζω κιθάρα. Πιστεύω ωστόσο, ότι όταν είπαμε να τελειώσουμε την καριέρα μας το ’10, εγώ ήμουν κοντά στα 55, ο Rudolf και ο Klaus ήδη στα 60 τους και σκεφτήκαμε ότι αν κάνεις ένα τόσο καλό show και τρέχεις πάνω κάτω στη σκηνή και περιοδεύεις σε όλο τον κόσμο, όπως εμείς, σε αυτή την ηλικία, τότε ίσως να μπορείς να το κάνεις και μέχρι τα ‘70. Δεν μπορούμε όμως στα αλήθεια να σκεφτούμε τόσο μακριά. Δεν παίζουμε blues, για να μπορούμε να παίζουμε καθιστοί σε ένα σκαμπό ακόμα και στα 85 μας χρόνια, σαν τον Β.Β. King. Δεν μπορείς να παίζεις μέχρι τα 85 όταν είσαι σε μια ροκ μπάντα, θα γίνει γελοίο κάποια στιγμή. Όμως ακόμα νιώθουμε ότι είμαστε σε φόρμα και νομίζω πως δεν φαινόμαστε γελοίοι, αλλά μια χαρά. 

Σχετικά με το νέο σας δίσκο Return To Forever διαβάζω ότι έξι από τα τραγούδια είναι δουλεμένα με υλικό από τη δεκαετία του ’80. Η ιδέα ήταν να ψαχουλέψουμε τα συρτάρια μας και να βρούμε υλικό από recording sessions του Blackout και του Love at First Sting. Να δούμε αν υπάρχει κάτι που δεν είχαμε χρησιμοποιήσει από εκείνη την εποχή, που θεωρούμε ότι ήταν η πιο δημιουργική μας. Το 1982 οι δίσκοι κυκλοφορούσαν μόνο σε βινύλιο, γράφαμε 20-25 κομμάτια και καταλήγαμε στα 9. Έπειτα με το CD συνηθίσαμε να γράφουμε γύρω στα 15. Όπως μπορείς να φανταστείς είχαμε πάρα πολύ υλικό, καλό υλικό, αλλά πρέπει να σου πω, τίποτα δεν ήταν τελειωμένο. Έτσι, ηχογραφήσαμε ξανά τα πάντα, πολλά τραγούδια δεν είχαν στίχους, οπότε έπρεπε να γράψουμε… Σε μερικά κομμάτια, το μόνο που είχαμε ήταν απλά ένα riff. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, μαζί με τους παραγωγούς μας – έχουμε εκπληκτικούς συνθέτες στην ομάδα μας – γράψαμε και μερικά ολοκαίνουρια κομμάτια. Όπως το “We built this house”, έτσι το Return To Forever είναι μια μίξη παλιού και νέου υλικού.

Ακούγεται επίσης πως στις συναυλίες της τρέχουσας περιοδείας θα παίξετε και τραγούδια από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, τότε που ο Uli Jon Roth ήταν στη δική σου θέση. Με την αποχώρησή του, αλλά και του Michael Schenker και την δική σου είσοδο, το στιλ των Scorpions άλλαξε. Πώς μετράς τη συμμετοχή σου σε αυτό; Ναι, θα παίξουμε ένα medley 17 τραγουδιών από την περίοδο πριν μπω στην μπάντα για να συμπληρώσουμε τη μουσική ιστορία των 50 χρόνων. Το ’78 που μπήκα στην μπάντα είχα ήδη παίξει live με τους Scorpions πριν καν ηχογραφήσουμε το Lovedrive και έπαιζα όλα τα κομμάτια του Uli Roth, ο Michael Schenker είχε συμμετάσχει στα πρώτα άλμπουμ με μία μελωδία εδώ κι εκεί, για ‘μένα δεν ήταν πραγματικά στην μπάντα ποτέ, ο Uli είχε γράψει τα γαμάτο υλικό της δεκαετίας του ’70. Όταν μπήκα εγώ στην μπάντα, τότε ήταν που οι Scorpions έκαναν το μεγάλο μπαμ και αυτή νομίζω είναι η διαφορά. Ναι, το στιλ των Scorpions άλλαξε, μέχρι τότε ήταν δύο στιλ στα αλήθεια. Το ύφος του Roth και το ύφος του Klaus και του Rudolf. Όταν μπήκα εγώ, είχαμε επιτέλους ένα συγκεκριμένο ύφος, «προσβάσιμο» από τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτό που μας έκανε επιτυχείς. Χωρίς τον Uli και τον Michael όμως, δεν θα είχαμε επέτειο 50 χρόνων!

Γνώριζες, δηλαδή, τους Scorpions πριν μπεις στην μπάντα; Είμαι από μια μικρή πόλη έξω από το Ανόβερο και πήγαινα στο ίδιο σχολείο με τον μικρότερο αδερφό του Uli Roth. Παίζαμε κιθάρα μαζί με τον Uli και τον αδερφό του, Zeno, πολύ πριν δημιουργηθούν οι Scorpions. Πήγαινα με το μικρό μου ποδήλατο και την κιθάρα στην πλάτη για να τους συναντήσω στο σπίτι τους και να τζαμάρουμε. Είμαστε και οι τρεις κιθαρίστες που πέρασαν από τους Scorpions, δηλαδή ο Uli, o Michael κι εγώ και φυσικά και ο Rudolf από την ίδια μικρή πόλη. Θα ήταν αδύνατο να μην τους γνωρίζω από πριν. Ήμαστε ήδη στον ίδιο μικρό κύκλο.

Υπάρχει κάποιο κομμάτι από τα πολύ κλασικά σας, όπως για παράδειγμα το “Wind Of Change” ή το “Still Loving You”, που δε θα συμπεριλάβετε αυτή τη φορά στο set list;  Μα, αυτά δεν λείπουν ποτέ! Εννοείτε πως θα παίξουμε τα κλασικά, θα παίξουμε λίγα κομμάτια από το νέο άλμπουμ και φυσικά το medley που σου είπα από τη δεκαετία του ’70. Παίζουμε για παράδειγμα το “Top Of The Bill”, ένα κομμάτι που δεν έχουμε παίξει ποτέ live μαζί μετά το 70. “Steam Rock Fever”, “Catch Your Train”, το show καλύπτει όλες τις δεκαετίες, 70’s, 80’s, 90’s, 00’s και φυσικά το τώρα. Μόνο το “In Trance” δεν θα παίξουμε, καθώς το κάναμε και στο Unplugged το 2013. 

Υπάρχει περίπτωση να είναι τώρα η τελευταία φορά που σας βλέπουμε στη χώρα μας; Φοβάμαι πως αυτό πρέπει να το αφήσουμε ανοιχτό.