Τον ακούς κι, αυτόματα, το αργόσυρτο της ατμόσφαιρας ανεβάζει πολύ τον πήχη.
Nev Cottee, Stuart Staples, Richard Hawley, Scott Walker…σταματάμε γιατί φτάσαμε στον ουρανό και δεν είναι και δίκαιο για τον Johnny Labelle να συγκρίνεται με ιερά τέρατα.
Παρολ’ αυτά είναι μια πολύ ευχάριστη προσθήκη στην αθηναϊκή σκηνή. Της δίνει μια crooning διάσταση που σπανίως διέθετε. Εμφανίστηκε πέρυσι με το πρώτο του LP Cold Fruit, και φέτος επιστρέφει με το XVIII.
Ας πάρουμε μια γεύση με το “Poseidonia” που ακούτε πρώτοι στην Popaganda…
Για περισσότερες πληροφορίες, αντιγράφουμε από το δελτίο τύπου που συνοδεύει το άλμπουμ:
«Στο δεύτερο album του, ο Αθηναίος μουσικός καταδύεται στον κόσμο ενός ξεχασμένου ονείρου αναζητώντας χαμένα νοήματα και μορφές. Τα 9 κομμάτια του δίσκου φέρνουν στην επιφάνεια αυτά που περισσώθηκαν από τη λήθη μαζί με μια προσωπική επανοηματοδότηση των θραυσμάτων της μνήμης.
Τα κομμάτια πρωτογράφτηκαν σε μορφή demo στα μέσα του 2019 και ολοκληρώθηκαν με παραγωγό τον Βασίλη Ντοκάκη το 2020. Από τη συνεργασία αυτή προκύπτει ένα κράμα ηλεκτρονικής pop και ambient με dark στοιχεία, βασισμένο σε ληθαργικά synthesizers, κινηματογραφικά strings και τα βαρύτονα crooning φωνητικά του Labelle, που προσδίδουν στο album μια γνώριμη και ταυτόχρονα ανοίκεια αίσθηση pop standards προηγούμενου αιώνα».
To XVII του Johnny Labelle κυκλοφορεί σε LP και Digital album από την Inner Ear.
