Οφείλω να ομολογήσω πως όταν περνούσα το κατώφλι του Stage Volume 1 χθες το βράδυ για να δω τους Violent Femmes, νόμιζα ότι θα αντικρίσω ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που είδα. Κι αυτό διότι έχοντας στο νου μου πως είναι ένα συγκρότημα που μεσουράνησε κυρίως στα early 80s, θα περίμενε κανείς ο μέσος όρος ηλικίας του κοινού να είναι πάνω από 40. Έλα μου όμως που είδα ακόμη και παιδιά του γυμνασίου να τραγουδούν με πάθος το «Kiss Off».
Οι Violent Femmes ανέβηκαν on time στη σκηνή, στις 22:00 ακριβώς, και για δύο σχεδόν ώρες έπαιξαν από τα πιο γνωστά («Add It Up», «Gone Daddy Gone» και «Please Do Not Go»), μέχρι τα πιο άγνωστα κομμάτια τους. Θα έλεγε κανείς πως το set από κάποια στιγμή και μετά έκανε μια μικρή κοιλιά, αφού η μπάντα έπαιξε τα δυνατότερα χαρτιά της νωρίς, όμως σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να μιλήσουμε για ένα κακό live. Κι αυτό διότι οι Femmes είχαν φροντίσει να είναι συνεχώς σε εγρήγορση, με συνεχείς αλλαγές στα όργανα και με την παρουσία μιας μίνι ορχήστρας πνευστών, που έδωσε μια jazz πνοή στον κλασικό twisted folk ήχο τους. Το κοινό ανταπέδωσε με συνεχή χορό, μανιακά sing-alongs, ακόμη και με ένα mini mosh-pit σε ορισμένες στιγμές, μέσα στο οποίο μπορούσες να βρεις από παλιό συμμαθητή, μέχρι το μπαμπά σου.
Στις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η ένταξη κρητικής λύρας στην εμφάνισή τους, αλλά και η φιλότιμη προσπάθεια του Brian Richie να παίξει μπουζούκι, κάτι που μάλλον προετοίμασε το κοινό να υποδεχτεί στη σκηνή μια γνώριμη μορφή του ελληνικού πενταγράμμου. Έτσι, κατά τη διάρκεια του encore γράφτηκε μια από τις cheesiest ιστορίες σε ελληνική συναυλία, με τον Gordon Gano να τραγουδά «Δε θα δακρύσω πια για ‘σένα» και τον Φίλιππο Πλιάτσικα να κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή για λίγα τραγούδια.
Σε γενικές γραμμές οι εντυπώσεις με τις οποίες έμενε κανείς από το χθεσινό live είναι πως οι Violent Femmes επανενώθηκαν γιατί πραγματικά είναι γεννημένοι για να παίζουν μουσική, κάτι που άφησε το ελληνικό κοινό ικανοποιημένο. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως η επιλογή του Brian Viglione στα drums είναι η καταλληλότερη, κάτι που αποδείχτηκε με πληθώρα από σόλο, που πραγματικά ενθουσίασαν τον κόσμο.
Αν με ρωτούσε κανείς αν θα ξαναπήγαινα σε live τους, ενδεχομένως να απαντούσα αρνητικά, θεωρώντας πως δεν έχω κάτι επιπλέον να δω. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι η μετάφραση του «Blister In the Sun» από τον Πλιάτσικα ηχεί ακόμα στα αυτιά μου προκαλώντας νευρικό γέλιο…
Εδώ το ντουέτο με τον Φίλιππο Πλιάτσικα στο «Δεν θα δακρύσω πια για σένα» από τη χτεσινή συναυλία
http://youtu.be/rWaUjjdHcgs
