Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την τρίτη και μέχρι σήμερα τελευταία τους δουλειά (Μελόντικα, 2000) και δεκαέξι από το ντεμπούτο τους (Ασημένια Μέρα, 1998) και αυτοί οι ούτως ή άλλως τεράστιοι με όρους μουσικής βιομηχανίας (έστω και της ελληνικής) αριθμοί φαντάζουν ακόμη πιο περίεργοι στο μυαλό όσων ήμασταν εκεί, στο ΑΝ Club, το 1997, όταν οι Ονειροπαγίδα άνοιγαν τη συναυλία των Yo La Tengo, καίγοντας καρδιές έτσι όπως έξυναν τις κιθάρες τους για να βουτήξουν στο θόρυβο αυτό που στα αγγλικά λέγεται “pop sensibility” αλλά αν το μεταφράσεις στα ελληνικά ακούγεται πολύ νερόβραστο. Το αυτό κάνουν και σήμερα που αν και διασκορπισμένοι από την Αθήνα μέχρι τον Καναδά κυκλοφορούν (επιτέλους ρε guys) το νέο, ομώνυμο άλμπουμ τους που το ακούς και νομίζεις ότι δεν πέρασε μια μέρα (έστω, μια ασημένια μέρα) από τότε που τα καλύτερα indie πάρτι γίνονταν στον άξονα που ένωνε το Plan B της Λεμπέση με το Memphis της Βεντήρη.
Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Δεν θυμάμαι ποιός ήταν αλλά θυμάμαι πολύ καλά οτι μου έιχαν κάνει δώρο το Wish you were here των Pink Floyd, αυτός ήταν ίσως και ο πρώτος “σοβαρός” δίσκος που απέκτησα.
Ποιος είναι ο τελευταίος; Το soundtrack του Blade Runner σε βινύλιο.
Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Ντρέπομαι που έχω: “Τα δέκα δεκάρια”, μια ελληνική συλλογή με νέους καλλιτέχνες της δεκαετίας του 80, ξεκινάει με το “Ροζ μπικίνι” της Πωλίνας. Επίσης το “Όλα ή τίποτα” του Καρβέλα και το πρώτο album των New Kids On the Block. Ντρέπομαι που δεν έχω : To Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band των Beatles. To Dark Side Of The Moon των Pink Floyd. To ill Communication των Βeastie Βoys
Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Έχω “δανειστεί” εδώ και πολλά χρόνια το “Αντε και καλή τύχη μάγκες” του Σιδηρόπουλου, μόνο αυτόν.
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο μία αλλα η συναυλία του George Clinton το 2007 στο θέατρο Βράχων με άφησε πραγματικά άφωνο. Groove overdose.
Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Δεν σκέφτομαι ούτε το sex (ψέμα) ούτε τα drugs (αλήθεια) ούτε το Rock n Roll (ψέμα).
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Οτιδήποτε απο Curtis Mayfield ή Marvin Gaye.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο David Bowie. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Ότι μου έχει στρίψει τελείως για να φαντασιώνομαι τέτοιου είδους πράγματα.
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; David Bowie.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Καμία, δεν θα μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τον εαυτό μου να είμαι κάτι άλλο και όχι μουσικός. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου μου είχε προτείνει να πάρω μια θέση στα διόδια που είχε κάτι “άκρες”, αξέχαστες στιγμές…
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Βάζω σιγά τo “Broken Heart” των Spiritualized για να με αποτελειώσει.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Το Porno Star των Shellac, τέρμα, στη 1 το βράδυ.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain γιατί ήταν το είδωλο μου στην εφηβεία.
Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Οι Flaming Lips. Θα ήθελα να είναι μια εκρηκτική σουρεαλιστική χρωματιστή κηδεία.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Δεν ξέρω αλλά θα ήθελα να γνώριζα τον Lee Hazzlewood,ίσως γράφει ακόμη μουσική.
Είναι τέλικα ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα, μακάρι όμως να είναι.
Στις ερωτήσεις απάντησε ο Χρήστος Λαϊνάς. Το album “Ονειροπαγίδα” κυκλοφορεί σε βινύλιο περιορισμένων αντιτύπων και digital album από την Inner Ear.
