Για το αστικό τοπίο ως έμπνευση
Το ενδιαφέρον μου για την αστική εμπειρία θεωρώ πως έχει επηρεάσει το σύνολο της δουλειάς μου έως τώρα. Σκέφτομαι την πόλη του 21ου αιώνα ως μια ατέλειωτη «παλέτα» έμπνευσης με πολλές συναισθηματικές αποχρώσεις – στοιχείο στο οποίο εντοπίζω πολλά κοινά με το ανθρώπινο σώμα και ψυχή. Με ενδιαφέρει πολύ η βιωμένη συναισθηματική εμπειρία της ανθρώπινης φιγούρας μέσα από ένα είδος «διαλόγου» με κοινωνικο-πολιτικές καταστάσεις και αστικά στοιχεία – στοιχεία ενός κρυμμένου καθημερινού ρομαντισμού όπως οι κεραίες, οι λάμπες των δρόμων, τα φανάρια και οι ταράτσες. Ως εκ τούτου, εμπνέομαι από τις ιστορικές έννοιες και πρακτικές του αστικού περιπατητή (flâneur) και της ψυχογεωγραφίας ως επιπλέον φίλτρα κατανόησης και εξέλιξης της καλλιτεχνικής πράξης μου.
Για τα μέσα καλλιτεχνικης ενασχόλησης
Τα έργα μου σχετίζονται κυρίως με τα πεδία της βίντεο-ψηφιακής τέχνης, των εγκαταστάσεων και των ηχοτοπίων. Τα τελευταία 3-4 χρόνια η στροφή μου προς μια πιο ενεργή και ποιητική θεώρηση της πόλης και των συναισθηματικών γεωγραφιών της, με οδήγησε στο περπάτημα ως μια μορφή καλλιτεχνικής μεθοδολογίας. Σε αυτό ενσωματώνω οπτικο-ακουστικά μέσα και τεχνολογίες (GPS) για την καταγραφή και χαρτογράφηση της περιπατητικής εμπειρίας.
Για το “Αστικό Φωτοστέφανο” στους Εικαστικούς Διαλόγους 2013
Όταν προσεγγίστηκα από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για να συμμετέχω στους Εικαστικούς Διαλόγους 2013, η αφετηρία ήταν η παρουσία της αρχαίας Ελληνικής σκέψης στα ποιήματα του Καβάφη. Ειδικότερα, τα ποίηματά του ‘Κεριά’ και ‘Η Πόλις’ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του έργου. Με βάση αυτό, η ιδέα μου εστίασε στην μεταφορική και κυριολεκτική έννοια της ανθρώπινης κίνησης και της των στοιχείων της πόλης ως εναρκτήριες πλατφόρμες για να αποδώσω την συνεχή εξέλιξη και «πάλη» της ανθρώπινης φιγούρας και άλλοτε της ψυχής και ενός έθνους προς την εύρεση της «εσωτερικής πόλης». Θεώρησα το συγκεκριμένο έργο μια προσωπική εμπειρία και για αυτο τον λόγο χρησιμοποίησα την περιπατητική περφόρμανς και προσωπική αφήγηση «υφαίνοντας» στην άσφαλτο ένα αποτέλεσμα αντιθέσεων – μια συνεχόμενη γραμμή από «κλωστές». Ως τέτοιες «κλωστές» βλέπω τις στιγμές αρμονίας, ελπίδας, συναισθηματικής αστάθειας και αποτυχίας που συνυπάρχουν μέσα στην κίνηση – φτιάχνοντας έτσι ένα προσωπικό/συλλογικό φωτοστέφανο εμπειρίας.
Για τη σημασία του χώρου της έκθεσης των Εικαστικών Διαλόγων
Η Ακαδημία Πλάτωνος αποτέλεσε ένα μεγάλο πνευματικό κέντρο προβληματισμού και έρευνας στην Αρχαία Αθήνα. Θεωρώ λοιπόν πως είναι ένας ιδανικός τόπος συνάντησης, συλλογισμού και περιπλάνησης ανάμεσα στα έργα και τον χώρο. Η επιλογή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών να παρουσιάσει εκεί τα έργα, όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να περιπλανηθεί ανάμεσά τους, δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα στο όλο αποτέλεσμα. Νομίζω ήταν ακόμα ένα στοιχείο που τόνισε το περπάτημα ως δομικό στοιχείο στο Αστικό Φωτοστέφανο (Urban Halo).
*Ο Βασίλης Ψαρράς γεννήθηκε το 1985. Ολοκλήρωσε το πτυχίο του στο Τεχνών Ήχου & Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου και τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο University of the Arts London. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Goldsmiths University of London, κάνοντας έρευνα και καλλιτεχνική πράξη πάνω στις συναισθηματικές γεωγραφίες της πόλης του 21ου αιώνα μέσα από το περπάτημα και τα media arts. Έχει εκθέσει σε φεστιβάλ βίντεο/ψηφιακής τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως επίσης και σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα και το Λονδίνο. Δημοσιεύσεις και ομιλίες του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια (ISEA 2013, Emotional Geographies κ.α.) και συμπόσια. billpsarras.tumblr.com/
*Οι Εικαστικοί Διάλογοι, πραγματοποιούνται από τη Στέγη για τρίτη χρονιά, και φέτος τιμούν την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση και των 80 χρόνων από το θάνατο του Καβάφη. Η έκθεση διοργωνώνεται στο Πάρκο Αναψυχής της Ακαδημίας Πλάτωνος και συνεχίζεται μέχρι τις 7 Ιανουαρίου 2014 καθημερινά 12:00-18:00.
