Έχουν περάσει μόνο 9 χρόνια από την κυκλοφορία του Inception κι όμως το κινηματογραφικό τοπίο έχει αλλάξει τόσο που μοιάζει να βγήκε σε μια εντελώς άλλη εποχή. Το εγκεφαλικό παζλ του Κρίστοφερ Νόλαν με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο φάνηκε να υπόσχεται μια νέα ελπίδα, αλλά τελικά σηματοδότησε το τέλος για τα πρωτότυπα κινηματογραφικά μπλοκμπάστερ: δύο χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει η Marvel να σερβίρει με επιτυχία τις φιλόδοξες υπερηρωικές της περιπέτειες (όλοι ξέρουμε πού κατέληξε αυτό το σχέδιο), ένα χρόνο μετά ολοκληρώθηκε και το τελευταίο δείγμα κοσμαγάπητου franchise της προηγούμενης δεκαετίας (Χάρι Πότερ), κι από το 2012 και μετά άρχισε να φαίνεται στην πράξη η συνειδητοποίηση του Χόλιγουντ (που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε παράλογο δόγμα) ότι το κοινό προτιμά αναγνωρίσιμη, ασφαλή διασκέδαση, με το 99% των box-office charts να καταλαμβάνουν μόνο ρετουσαρισμένες προϋπάρχουσες ιδέες.
Στο σημερινό τοπίο, το Inception αποτελεί μακρινή ανάμνηση, ένα τυχερό στοίχημα που παρά τα αντικειμενικά του selling points (ο μεγαλύτερος σταρ του σινεμά συνεργάζεται με το μεγαλύτερο σταρ σκηνοθέτη σε ένα καλοκαιρινό υπερθέαμα), τώρα μπορεί να μην ήταν και η πρώτη προτεραιότητα για τα στούντιο. Όμως παρά την πληθώρα εντυπωσιακών ταινιών όλων των μεγεθών που μεσολάβησαν από τότε ως τώρα, οι χαρακτηριστικές εικόνες του παραμένουν ανεξίτηλες: η αναδίπλωση του Παρισιού, η οφθαλμαπάτη με τη σκάλα του Πένροουζ, η πάλη στο διάδρομο χωρίς βαρύτητα και φυσικά το τελικό πλάνο με το εξοργιστικό cut που προκάλεσε μαραθώνιες συζητήσεις σε κάθε παρέα μετά την προβολή.
Όλα τα στοιχεία της υπογραφής του Νόλαν (διάδοχος του Σπίλμπεργκ σε όλα εκτός από… το συναίσθημα) είναι εδώ, από την πλοκή-πονοκέφαλο μέχρι τα τεχνικά άψογα οπτικά ακροβατικά, με τον σκηνοθέτη σε ρόλο ταχυδακτυλουργού καθώς βυθίζεται όλο και περισσότερο στον λαβύρινθο των ονείρων μαζί με την hi-tech ομάδα που ειδικεύεται στο να τα κλέβει. Παρά την τεράστια εμπορική απήχηση της ταινίας και τα 4 Όσκαρ της, παραδόξως, δεν εμφανίστηκαν πολλές αντιγραφές της τα χρόνια που ακολούθησαν (ποιος έχει όρεξη να κάτσει να σκεφτεί κάτι τόσο πολυεπίπεδο; εμείς σίγουρα όχι), αλλά έχει κερδίσει τη θέση της στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα: είτε με την προσθήκη του τίτλου της στο καθημερινό λεξιλόγιο είτε με το μουσικό BRAAAM που κυριαρχεί σε κάθε μεταγενέστερο χολιγουντιανό soundtrack.
Μια δεκαετία αργότερα, η σβούρα του Inception ακόμα γυρίζει.
