Από τις λίγες ταινίες που μπορούν να συνοψιστούν με ένα emoji (:O), το Επιχείρηση: Χάος ήταν ο πρώτος οιωνός ότι το σινεμά δράσης θα γνώριζε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του αυτή τη δεκαετία (σε πολλές αντίστοιχες λίστες του εξωτερικού, το Mad Max: Fury Road βρίσκεται στην κορυφή, ενώ το franchise του μην-το-πείτε-«Επικίνδυνη»-
Δεν ξέρουμε αν υπήρξε σε άλλο τομέα κάποια τόσο συναρπαστική σύμπραξη ανάμεσα σε Ουαλία και Ινδονησία, αλλά η συνάντηση του σκηνοθέτη Γκάρεθ Έβανς με τον πρωταγωνιστή-κινούμενο εφέ Ίκο Ουγάις τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια της μέχρι τότε καθιερωμένης (με κάποιες εξαιρέσεις) χολιγουντιανής προσέγγισης στη δράση, αντιπροτείνοντας μια χειροποίητη, άψογα χορογραφημένη και καταιγιστική οδύσσεια σε έναν urban λαβύρινθο.
Όταν ένας νεοσύλλεκτος αστυνομικός παγιδεύεται σε ένα πολυόροφο κτίριο στο χειρότερο γκέτο της Τζακάρτα στην προσπάθειά του να εξοντώσει μαζί με την επίλεκτη ομάδα του έναν περιβόητο εγκληματία, ο μόνος τρόπος να βγει ζωντανός είναι να εξολοθρεύσει mano a mano κι έναν προς έναν τους εχθρούς του. Ρίχνει και τρώει περισσότερο ξύλο (οι γηπεδικοί μπορείτε να βρείτε πρόσφορο έδαφος για ρίμα εδώ), με κάθε σκηνή να κόβει την ανάσα με την πλήρη απουσία ψηφιακής βοήθειας την ώρα που ο Ουγάις, μεγαλωμένος κι εκπαιδευμένος στη θανατηφόρα ινδονησιακή πολεμική τέχνη pencak silat, εφευρίσκει απίθανους τρόπους κατά τη διάρκεια της κάθε μάχης του με τους κακούς (σε ατελείωτη ροή.)
Ο Ντέιβις φροντίζει η κάμερα να κρατάει μια απόσταση από τα τεκταινόμενα – όχι για να μην τις φάει κι ο ίδιος κατά λάθος (καλά, κι αυτό σίγουρα), αλλά γιατί σε αυτά τα καδραρίσματα, η αγριότητα είναι τόσο έντονη που βγαίνει μελανιασμένος μέχρι και ο θεατής.
Στη βάση του, το Επιχείρηση: Χάος λειτουργεί με τη λογική βιντεοπαιχνιδιού και το σενάριό του είναι απλώς ένα πρόσχημα, αλλά ελάχιστα θα απασχολήσουν το κοινό τέτοια κλισέ όταν έχει να ανησυχήσει για την καρδιακή προσβολή που παθαίνει παρακολουθώντας σκηνές σαν την παρακάτω:
