Αν έμπαινε μόνο μια ταινία στη χρονοκάψουλα της δεκαετίας ως φωτοτυπία, παθογένεια και προφητεία της, αυτή είναι η πρόωρη τότε-πολύτιμη τώρα καταγραφή της δημιουργίας του Facebook από το φιλόδοξο φοιτητή του Χάρβαρντ, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, από τον πιο αιχμηρό σκηνοθέτη που θα μπορούσε να καταπιαστεί με το εγχείρημα: τον Ντέιβιντ Φίντσερ. Δουλεύοντας πάνω στο τελευταίο σπουδαίο σενάριο του Άαρον Σόρκιν (H Δυτική Πτέρυγα, Steve Jobs), ο Ντέιβιντ Φίντσερ ήταν, φυσικά, ο ιδανικός για ένα τέτοιο εγχείρημα -ο κυνισμός του για τις ανθρώπινες σχέσεις συγκρίνεται μόνο με την άγνοια του Ζάκερμπεργκ γι’αυτές: είναι εντυπωσιακό, άλλωστε, το πώς κατάφερε να τις επαναπροσδιορίσει, χωρίς ο ίδιος να έχει ιδέα πώς λειτουργούν.
Στην παρακάτω κλασική πλέον εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, η Ρούνεϊ Μάρα συνοψίζει με συγκλονιστικά ακριβή τρόπο την προσωπικότητα του Ζάκερμπεργκ (που υποδύθηκε με ρομποτική εγωπάθεια ο Τζέσι Άιζενμπεργκ), η οποία θα αποκαλυπτόταν σε όλο τον πλανήτη με κάθε νέο σκάνδαλο από τα πολυάριθμα που μαστίζουν τον ίδιο και την εταιρεία του τα τελευταία χρόνια. Τότε ήταν μια έξυπνη ατάκα. Τώρα είναι η εξήγηση για την παρανοϊκή τροπή της παγκόσμιας κουλτούρας τον 21ο αιώνα από έναν ευφυή, απωθητικό νεαρό που ο Φίντσερ τόλμησε στην αυγή της κυριαρχίας του να περάσει μέσα από τη μηχανή του κιμά.
Μην πείτε ότι δεν προειδοποίησε.
