Ο Νίκος Χαλβατζής έχει χαρακτηριστεί αρκετές φορές ως πολλά υποσχόμενος νέος δημιουργός. Το 2006 πρωτοσυστήθηκε στο κοινό με τον δίσκο «Πλάνο Εξόδου» σε παραγωγή του Σωκράτη Μάλαμα και έκτοτε έχει κυκλοφορήσει άλλες δύο δουλείες εν είδει τριλογίας. Τραγούδια από το τελευταίο μέρος της «Άλφα Ζεύγος», θα παρουσιάσει την Τρίτη 31 Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου, όπως πάντα, σε συνεργασία με μέλη του συγκροτήματος Τεφλόν.
Πώς θα χαρακτήριζες την τελευταία σου δουλειά, Άλφα Ζεύγος; Το Άλφα Ζεύγος είναι το τρίτο μέρος μιας τριλογίας, το πιο ηλεκτρικό σαν ήχος και είναι ουσιαστικά μια αφήγηση που ξεκίνησε από τον πρώτο δίσκο και κλείνει τώρα.
Διακρίνω μια λογοτεχνική προσέγγιση στο έργο σου; Γιατί concept albums και όχι ανεξάρτητες μεταξύ τους δουλειές; Ποιες είναι οι επιρροές που σε οδήγησαν εκεί; Οι επιρροές μου είναι αλλοπρόσαλλες. Το γεγονός ότι κάνω concept albums οφείλεται στην προσπάθειά μου να ενωθούν μεταξύ τους ετερόκλητες αναφορές. Υπήρχαν ζεϊμπέκικα, ροκ φόρμες και dub στοιχεία, όποτε ένιωθα πως αν έπρεπε να τα βάλω σε ένα κανονικό δίσκο, θα έπρεπε να βάλω όλα τα όμοια μαζί. Αποφάσισα να τα εκδώσω σαν επεισόδια καθώς έτσι έχω την ελευθερία να ανακατέψω όλα αυτά τα στοιχεία μεταξύ τους. Η πηγή όλων αυτών των πραγμάτων είναι κοινή, είμαι εγώ ως αφηγητής ενός προσωπικού ημερολογίου.
Με όλο αυτό το εγώ μήπως έχεις νιώσει ποτέ πως ίσως με αυτόν τον τρόπο κλείνεις τον δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό; Αυτό είναι πάγιο ερώτημα για κάθε δημιουργό, το αν στην τελική επικοινωνώ με το κοινό ή αν τα κάνω μόνο για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν η απάντηση είναι τόσο ισχυρή όσο η ερώτηση. Όταν γράφω φροντίζω αυτό που προκύπτει να έχει μια διάσταση πανανθρώπινη. Να είναι κάτι το οποίο αισθάνεται ο κάθε άνθρωπος στο περιβάλλον που ζει, δεν περιγράφω μόνο την δική μου προσωπική ανθρώπινη κατάσταση, αλλά τη γενική ανθρώπινη κατάσταση. Τώρα αν αυτό προσλαμβάνεται από τον κόσμο είναι και θέμα του κατά πόσο σκύβει πάνω από αυτό που ακούει ή αν το προσπερνάει, πατώντας το forward.
Προτιμάς να εκφράζεσαι σε ελληνικό στίχο. Ωστόσο στην εναλλακτική σκηνή της χώρας σήμερα βλέπουμε να επικρατούν οι αγγλόφωνες μπάντες. Δεν ανησυχείς πως ο ελληνικός στίχος είναι λίγο δύσπεπτος; Δύσπεπτος σημαίνει ότι αφού τον καταναλώσω θα τον αφοδεύσω κιόλας κάποια στιγμή. Δυσπρόσιτος ναι, ίσως να είναι. Το αν πρέπει να είναι αγγλικός ή όχι ο στίχος είναι πάλι μια αμφιβολία και ανασφάλεια που δημιουργείται σε καλλιτέχνες που γράφουν δύσκολα πράγματα για τα ελληνικά ακούσματα, όπως εγώ, αλλά εκεί είναι και το στοίχημα. Η αμεσότητα του ελληνικού στοίχου είναι κάτι που δεν μπορώ να παραβλέψω. Τώρα το θέμα της alternative αγγλόφωνης σκηνής, θεωρώ πως είναι κάτι παροδικό. Αυτή η γενιά αισθάνεται ασφάλεια στο να εκφραστεί στα αγγλικά. Το έχουν πει άλλωστε και οι ίδιοι δημιουργοί πολλές φορές σε συνεντεύξεις ότι μπορούν να πουν πιο εύκολα “I cry for you baby”, παρά «κλαίω για σένα μωρό μου».
Ενώ ζούσες στην Αθήνα, έφυγες και επέστρεψες στην γενέτειρά σου, την Κοζάνη. Πώς αποφάσισες να εγκαταλείψεις την πρωτεύουσα ενώ (παρόλο που είναι δύσκολα τα πράγματα για τους μουσικούς σε πανελλαδικό βέβαια επίπεδο) αυτή τη στιγμή εδώ υπάρχει δημιουργικός αναβρασμός; Επέλεξα να κατέβω στην Αθήνα για να προωθήσω τη δουλειά μου, αν δεν ήταν η φυσική μου παρουσία εδώ, δεν θα μπορούσα να το καταφέρω. Στην Κοζάνη επέστρεψα και για προσωπικούς λόγους αλλά ναι και οι κοινωνικές καταστάσεις με ώθησαν στο να επιστρέψω στην γενέτειρά μου, αν ρωτάς αυτό. Έχω και τα χωράφια μου εκεί, καλλιεργώ λεβάντα. Δεν πήγα πολύ καλά φέτος, αλλά ελπίζω για την επόμενη σοδειά.
Συνεργάστηκες με τον Σωκράτη Μάλαμα ο οποίος έκανε την παραγωγή του πρώτου σου δίσκου «Πλάνο Εξόδου». Κέρδισες κάτι από αυτή τη συνεργασία; Ο Σωκράτης μου επιβεβαίωσε το ότι, αν είναι να πορευτώ σε αυτόν τον δρόμο, πρέπει να σκυλιάσω και ότι θα πρέπει να είμαι λίγο αυστηρός με το πώς κρίνω τους ανθρώπους που προσεγγίζουν το έργο μου. Όλος ο κόσμος να κινείται ανάποδα, εγώ πρέπει να επιμένω πως το έργο μου είναι αυτό που είναι γιατί είναι δικό μου, είναι η ματιά μου.
Επεξεργάζεσαι καθόλου νέο υλικό; Υπάρχει υλικό, το οποίο όμως είναι απλά οργανικό και είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξεκινήσω να το επεξεργάζομαι. Αφήνω μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στις δουλειές μου γιατί έκανα μόνος μου τις παραγωγές από το μηδέν. Έστηνα τα δικά μου στούντιο, έκανα τον ηχολήπτη, τις μίξεις, τα πάντα. Αυτό θα αλλάξει όμως τώρα, θα προχωρήσω σε πιο άμεσες μορφές καταγραφής και αυτό γίνεται από την επιλογή μου να ζήσω και να χαρώ κάποια πράγματα γιατί, με την προηγούμενη πρακτική, κατέληγα να λειτουργώ σαν διαχειριστής ενός υλικού και δεν προσλάμβανα τίποτα από το εξωτερικό περιβάλλον, ήμουν απορροφημένος εκεί, γεγονός που μου στερούσε κάτι από την δημιουργία. Επιπλέον το «DIY» δεν έχει πια τόσο ισχυρή πολιτική εφαρμογή όπως παλαιότερα που κυριαρχούσε η μονοκρατορία των μεγάλων στούντιο.
Ο Νίκος Χαλβατζής θα παρουσιάσει τα τραγούδια από τον καινούριο του δίσκο «Άλφα Ζεύγος» στις 31 Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου.
