Αφού έκανε το μετεφηβικό αγροτικό του σε διάφορες hardcore και noise μπάντες, έβγαλε το Cold Cave ντεμπούτο (μέσω του εκδοτικού label που έχει στήσει στο Λος Άντζελες απο το 2005) που εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς, αναγκάζοντας την Matador να τον υπογράψει. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε εκεί, Cherish The Light Years, βασιζόταν περισσότερο στις σκληρές κιθάρες και σφράγισε μια συνεργασία που δεν ξετρέλανε κιόλας τον Eisold, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Τώρα, μετά από «δύο χρόνια που είχα χάσει λίγο τον προσανατολισμό μου» είναι έτοιμος για νέες goth θεατρικότητες και μοιάζει πιο κασταλλαγμένος από ποτέ. Πολύ δεν μιλάει πάντως…
Να ξεκινήσουμε μιλώντας για το καινούριο σου άλμπουμ Sunflower; Υποθέτω θα ακούσουμε υλικό από αυτό στην Αθήνα. Επίσης ποιο είναι το τρέχον line-up του συγκροτήματος; Ακόμα το γράφω. Πέρυσι κυκλοφόρησα 4 singles που άξιζαν να συμπεριληφθούν σε κάποιο LP αλλά μέσα μου ήξερα ότι δεν προορίζονταν για το καινούριο μου άλμπουμ. Στα live αυτήν την εποχή παίζω κομμάτια από τα Cremations, Love Comes Close, Cherish The Light Years συν τα νέα singles. Και τον τελευταίο χρόνο περιοδεύω ως ντουέτο με την Amy Lee στα keyboards. Μετά από αρκετά χρόνια εναλλασσόμενων συνεργασιών με διάφορους μουσικούς, αισθάνομαι πολύ ωραία που έχω κάτι σταθερό.
Γιατί όμως αποφάσισες να κυκλοφορήσεις αυτά τα singles; Ήταν θέμα ανάγκης επειδή έμεινες χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο μετά την απελευθέρωσή σου από την Matador ή είναι κάτι σαν σχόλιο πάνω στη μουσική εποχή του Spotify και του ψηφιακού downloading; Τίποτα από τα δύο. Ήθελα να κυκλοφορήσω μουσική ακριβώς όπως την έφτιαξα. Όπως είπα και πριν είχα ιδέες για τραγούδια που δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν μαζί σε ένα άλμπουμ κι αποφάσισα να τα κυκλοφορήσω ξεχωριστά. Κι επίσης είχα βαρεθεί τον συμβατικό τρόπο με τον οποίο δουλεύεις ανήκοντας σε κάποιο label. Δηλαδή, το να ηχογραφείς έναν δίσκο, να περιμένεις 6 μήνες για να βγει, ύστερα να πρέπει να βγεις για περιοδεία για άλλο μισό χρόνο, κάτι που σε εμποδίζει από τα να κυκλοφορήσεις κι άλλη μουσική μέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος. Τώρα δεν είμαι σε κανενός το πρόγραμμα, παρά στο δικό μου.
Πώς ήταν η εμπειρία να δουλεύεις με μια θρυλική «ανεξάρτητη» εταιρεία όπως η Matador; Κατέληξες ικανοποιημένος ή απογοητευμένος; Γενικά ήταν cool, αλλά ίσως όχι αυτό που μου ταίριαζε.
«Οι σκοτεινοί καιροί χρειάζονται σκοτεινή μουσική», πιστεύεις ότι ισχύει αυτό σήμερα; Πιστεύω ότι όλα εξελίσσονται, μπλέκονται και τελικά ξεμπερδεύονται γρηγορότερα απ’ ότι συνειδητοποιούν οι άνθρωποι (σ.σ. ο, τι κι αν σημαίνει αυτό)
Μετά την Αθήνα και κάποιες άλλες ευρωπαϊκές στάσεις παίζετε στο ελβετικό Grauzone μαζί με Peter Hook (σε τραγούδια των New Order), Chris & Cosey, Lydia Lunch και άλλους, ενώ το φεστιβάλ φιλοξενεί και μια έκθεση του Alan Vega των Suicide. Όλοι τους εμβληματικές φιγούρες της post punk/nο wave εποχής. Αισθάνεσαι καμιά φορά ότι ζεις αυτήν την τόσο καθοριστική εποχή μέσα από τη μουσική σου; Καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά πάντοτε αισθανόμουν ότι βρίσκομαι στον δικό μου προσωπικό κόσμο, στον οποίο εμπνέομαι από ανθρώπους που ούτως ή άλλως δεν γνωρίζω προσωπικά. Σίγουρα δεν με ενδιαφέρει να επαναφέρω κάποιον ήχο ή να πρωταγωνιστήσω σε κάποιο revival. Απλά έχω επηρεαστεί από καλλιτέχνες σαν κι αυτούς που ανέφερες, απλά νομίζω ότι είναι cool.
Ας υποθέσουμε ότι ο κόσμος χωρίζεται στα δύο. Από τη μία πλευρά οι fans των Joy Division και από την άλλη οι οπαδοί των Nine Inch Nails (τους οποίους θα ναοίξετε σε 6 πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας τον επόμενο Μάιο). Που θα σε βρίσκαμε; Δεν μπορώ καν να φανταστώ μια τέτοια κατάσταση.
Ποιος ήταν ο ήρωάς σου όταν ήσουν 16αρης; O Moz!
Σε ενδιαφέρει καθόλου αυτή τάση που έπαιξε πολύ το 2013 με το σκληρό industrial techno από ονόματα όπως ο Silent Servant ή ο συχνός συνεργάτης σου Prurient; Για να είμαι ελικρινής, όχι. Κινητοποιούμαι από τις λέξεις και δεν μπορώ να φανταστώ τη μουσική μου χωρίς αυτές.
Μερικά πράγματα πράγματα που περιμένεις να συναντησεις σε αυτήν την πρώτη σου επίσκεψη στην Ελλάδα; Όντως, είναι η πρώτη μου φορά! Μου είναι δύσκολο να πιστεψω πώς δεν έχω έρθει στο παρελθόν. Δεν ξέρω τι θα συναντήσω, αλλά το αγαπημένο μου τραγούδι από ελληνικό συγκρότημα είναι το ‘It’s Five O Clock’ των Aphrodite’s Child. Φανταστικό κομμάτι. Συνήθιζα να το συμπεριλαμβάνω στα mixes που ακούγονταν πριν τα live μας.
Οι αγαπημένες σου πόλεις για να παίζεις ή απλά να επισκέπτεσαι; Μ’αρέσει να πηγαίνω στη Γλασκώβη, τη Ρώμη και το Παρίσι. Και να παίζω σε Λος Άντζελες, Αγία Πετρούπολη, Μόσχα, Σανγκάι και Μπανγκόκ.
Εδώ η Άνη Ορφανίδου διαλέγει τα 10 αγαπημένα της Cold Cave κομμάτια.
Cold Cave @ Death Disco (Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή), Τρίτη 21/1, €15, 12 – ανοίγουν οι Mechanimal
