Petros Klampanis – Minor Dispute
Ένα διεθνές διαμάντι ελληνικής καταγωγής!
Nα λοιπόν που το φινάλε του 2014 μας επιφύλαξε ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας χαρίσει από Έλληνα μουσικό της τζαζ. Το Minor Dispute του Πέτρου Κλαμπάνη. Όχι κατ΄ανάγκη γιατί είναι ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς, που θα μπορούσε, αλλά γιατί σίγουρα περιέχει δύο τουλάχιστον συνθέσεις που πολλοί πρωτοκλασάτοι της παγκόσμιας σκηνής, είμαι σίγουρος ότι θα ήθελαν να τις έχουν γράψει.
Μιλάω για το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου , το «Minor Dispute», και για το «Monkey Business» – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιπες συνθέσεις υστερούν. Η ηχογράφηση έγινε στη Νέα Υόρκη, όπου ο Κλαμπάνης έχει εγκατασταθεί μόνιμα εδώ και πέντε χρόνια. Η παραγωγή είναι άψογη. Οι μουσικοί με τους οποίους συνεργάζεται είναι ένας κι ένας, με τον πιανίστα Jean Michel Pilk να κλέβει την παράσταση με την δεξιοτεχνία, το προσωπικό του στυλ και προπάντων την υπέροχη μουσικότητα που διαθέτει – σαν να είναι ολόκληρος προέκταση του πιάνου του!
Το οκταμελές μουσικό σύνολο συνεργάζεται ιδανικά και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μικρό αλλά λαμπερό διαμάντι της διεθνούς δισκογραφίας. Τελικά είναι προφανές οτι η «μέκκα της τζαζ» Νέα Υόρκη, ωφέλησε τον Έλληνα μουσικό. Είναι ολοφάνερο κι από τη σύγκριση της καινούργιας του δουλειάς σε σχέση με την προηγούμενη. Και είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο αν φυσικά «το έχεις» κι εσύ, αφού ως γνωστόν τα ερεθίσματα και οι …ευκαιρίες δεν αρκούν από μόνα τους – και ο Πέτρος Κλαμπάνης, «το έχει» και το παραέχει. Και το ταλέντο και την ωριμότητα πια, σαν εκτελεστής και σαν συνθέτης.
Το μόνο «κακό», που φαίνεται είναι ότι η… «ξενιτιά» του δημιουργεί κάποια νοσταλγία που μοιάζει να μην τον οδηγεί στις καλύτερες επιλογές, ως προς τις διασκευές που αρέσκεται να κάνει. Το «Θαλασσάκι» (Thalasaki) και το «Χαρικλάκι» (Hariklaki), που ευτυχώς δεν περιλαμβάνεται στον συγκεκριμένο δίσκο , είναι τα πιασιάρικα «παραξενίσματα» του Πέτρου Κλαμπάνη που δημιουργούν μιά άμεση επικοινωνιακή πρόσβαση στο μεν ελληνικό κοινό εξαιτίας της ευαρέσκειάς του όταν ένας δυτικότροπος τζαζίστας αναφέρεται στην λαϊκή και παραδοσιακή μουσική του τόπου του, στο δε διεθνές κοινό εξαιτίας της δικής του ροπής στους γοητευτικούς και ερεθιστικούς ορεντάλ και εξωτικούς ήχους.
Πίσω όμως από το προφανές και αναμενόμενο, ως δήλωση ταυτότητας και καταγωγής του συνθέτη και κοντραμπασίστα, υπάρχει η σαφής διάθεση ενός πραγματικά ευφάνταστου και δημιουργικού μουσικού να κατακτήσει σε βάθος έναν κώδικα που οδηγεί στη «μαγική» πρόσμειξη μουσικών ειδών και γλωσσών διαφορετικής κουλτούρας και παράδοσης. Αυτός ο δρόμος είναι το ζητούμενο που φαίνεται οτι απασχολεί ουσιαστικά τον Πέτρο Κλαμπάνη και μάλιστα με έξοχα μέχρι τώρα δείγματα γραφής από τον ίδιο και τους μουσικούς που συνεργάζεται κάτω από την ετικέτα των Contextoual.
Ο Κλαμπάνης διαχειρίζεται άψογα ένα δύσκολο και δύστροπο μουσικό όργανο – το κοντραμπάσσο – την ώρα που ξεδιπλώνει μία πυκνή και με προσωπικότητα, μουσική γραφή που αποτυπώνει γόνιμα την δική του κυριολεκτική διαδρομή από τη Ζάκυνθο και την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου μέχρι τη Νέα Υόρκη, που έχει πιά εδώ και χρόνια επιλέξει ώς έδρα και νέα αφετηρία του.
Εδώ, στη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά έχει ως συμπαίκτες τρεις πραγματικά σπουδαίους μουσικούς, που ο καθένας τους έχει τη δική του αξιοζήλευτη διαδρομή στην παγκόσμια τζαζ σκηνή: τον γάλλο πιανίστα Jean-Michel Pilk, που προαναφέραμε, τον πολύ καλό ισραηλινό κιθαρίστα Gilad Hekselman και τον εντυπωσιακό Αμερικανό ντράμερ John Hadfield. Τους Contextual συνοδεύει κουαρτέτο εγχόρδων. Η σύνθεση αυτή σαφώς ευνοεί και απογειώνει την συνεύρεση στοιχείων τζαζ , κλασικής και world αίσθησης και διάθεσης που χαρακτηρίζει το έργο του Πέτρου Κλαμπάνη.
Αnja Lechner & Francois Couturier – Moderato cantabile
Μια ευτυχισμένη στιγμή της σύγχρονης μουσικής.
Ευτυχώς που υπάρχει η Μουσική και ευτυχώς που γράφονται και σήμερα τέτοια αριστουργήματα! Με άλλα λόγια, το Moderato Cantabile της Γερμανίδας τσελίστριας Αnja Lechner και του Γάλλου πιανίστα Francois Couturier είναι ένα μεγάλο σύγχρονο μουσικό έργο που, όπως κάθε σημαντικό έργο τέχνη , απαντά στο ερώτημα «της ζωής και του θανάτου» με αισθητικούς -επί του προκειμένου – μουσικούς όρους.
Η Lechner είναι μια ολοκληρωμένη μουσικός κλασικής παιδείας και προέλευσης, αλλά δεν έμεινε μόνον εκεί. Ο Couturier είναι ένας εξαιρετικός μουσικός που προέρχεται από την σύγχρονη ευρωπαική «σχολή» της τζαζ και του σύγχρονου αυτοσχεδιασμού. Κι αυτός ευτυχώς δεν έμεινε μόνον εκεί. Οι δυο τους συναντώνται με την τέχνη τους, την δεξιοτεχνία τους και την αίσθηση που διαθέτουν, σε ένα σημείο που λέγεται -χωρίς υπερβολή- «απόλυτη μουσική έκφραση», χωρίς όρους και όρια, χωρίς τυπολογίες και στυλιστικούς περιορισμούς. Έτσι παράγεται τώρα το Moderato cantabile με πρωτότυπες συνθέσεις του Couturier και επανερμηνείες έργων των Komitas, Gurgjieff και Mompou. Kάπως έτσι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν το «Pergolesi» και άλλες προηγούμενες δουλειές. Με ένα εκπληκτικής δεξιότητας, εκφραστικότητας και μουσικής αντίληψης ντουέτο που μπορεί και εκτελεί την μουσική του με τόσο δομημένο και μεστό τρόπο που έχει την ακουστική πληρότητα ενός πολύ μεγαλύτερου μουσικού συνόλου.
Στο τελικό άκουσμα του Μoderato cantabile, συνυπάρχει η Δύση με την Ανατολή με έναν μαγικά δημιουργικό τρόπο. Οι φολκ παραδόσεις, η αίσθηση της θρησκευτικής μουσικής και η φιλοσοφική πληρότητα, συνιστούν το αμάλγαμα του έργου αυτού που καταλήγει σ’ έναν απολύτως σύγχρονο ευφάνταστο και γόνιμο νεορομαντισμό, έτοιμο να παρασύρει το κάθε αυτί στις περίτεχνες μουσικές του περιπέτειες. Απόλυτος άξονας του έργου η Μελωδία – που διαχέεται στο κάθε σημείο του και το διαπερνά απ΄άκρου εις άκρον. Βάζεις το δίσκο να παίξει μία φορά και κολλάς, εθίζεσαι στην επανάληψή του. Το σπουδαίο είναι οτι οι δύο μουσικοί δημιουργοί κατορθώνουν να αποδίδουν στον ακροατή τους έναν συμπαγή ήχο και ένα έργο με αυστηρή δομή και αισθητική ενότητα, παρά το γεγονός ότι οι έντεκα συνθέσεις που το αποτελούν, ανήκουν σε τέσερεις διαφορετικούς συνθέτες: τον Αρμένη ιερωμένο, συνθέτη, τραγουδιστή, εθνομουσικολόγο και παιδαγωγό, Komitas, κατά κόσμον Soghomon Soghomonian ( 1866-1949 ), τον Ελληνοαρμένη μυστικιστή, φιλόσοφο και πνευματικό δάσκαλο Γεώργιο Γκουρτζίεφ (1866-1949) και τον συνθέτη και πιανίστα Federico Mompou (1893-1987), τον εκπληκτικό Καταλανό μινιατουρίστα αυτοσχεδιαστή που μεγαλούργησε κάτω από την επιρροή του Erik Satie και του Gabriel Faure.
