Ένα μεγάλο όνομα από το χώρο της dark ambient και της industrial dance σκηνής, ενός χώρου με ορκισμένους fans στην Ελλάδα, έρχεται στην Αθήνα για μια μοναδική εμφάνιση. Ο Ah Cama-Sotz θα εμφανιστεί μαζί με τους, επίσης σπουδαίους, μεξικανούς Hocico. Η Popaganda άδραξε μια σπάνια ευκαιρία να συνομιλήσει με τον βέλγο Ah Cama-Sotz, κατά κόσμον Herman Klapholz, επιχειρώντας να ρίξει κάποιες αχτίδες φωτός στον σκοτεινό και γοητευτικό του κόσμο.
Η παλιά σου αγάπη για την κλασική μουσική επηρέασε το στυλ και τον ήχο σου; Άκουγα κλασική μουσική -και άλλα τέτοια- ήδη από όταν ήμουν παιδί, οπότε όταν άρχισα να κάνω μουσική και να πειραματίζομαι με την dark ambient, νομίζω πως ήταν ένας πολύ βολικός τρόπος να προσεγγίσω με το αντίθετο. Άρχισα να κάνω tribal πράγματα με τους Hybrids, ξεκινώντας τη δεκαετία του ‘80. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνεργασίας, αναζήτησα πολλά διαφορετικά μονοπάτια, πειραματιζόμενος με διαφορετικά στυλ και διαθέσεις: tribal/ambient, oriental, soundtrack, beats/breaks και πολλά άλλα.
Πώς ήταν η industrial/dance σκηνή στο Βέλγιο όταν ξεκίνησες; Τα στυλ που ακούγονταν ήταν πολύ underground, καθόλου σαν τα είδη που έπαιζαν στους επίσημους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ακόμα και τα techno/dance που παίζονταν ήταν για τα κλαμπ. Ήταν μια εποχή που οι δισκογραφικές κυκλοφορούσαν πολλά βινύλια από πολλά διαφορετικά στυλ. Θυμάμαι πως πήγαινα στο δισκάδικο, όπου μπορούσα να αγοράσω εκατοντάδες βινύλια, από πειραματική μουσική μέχρι new wave/industrial και underground dance/new beat!
Η γοητεία που σου ασκεί το μακάβριο και το παράδοξο, καθώς και η ιστορία κι η μυθολογία, είναι για σένα διαρκής πηγή έμπνευσης. Πάντοτε σε προσέλκυαν αυτά, από μικρό; Από πολύ παλιά με γοήτευαν. Από όταν άρχισα το σχολείο και κάναμε μαθήματα ιστορίας, ναι! Ο κάθε καθηγητής είχε διαφορετική προσέγγιση στη διδασκαλία της ιστορίας. Αργότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία, άρχισα να αναζητώ περισσότερες πληροφορίες και να μαθαίνω για παλαιότερους πολιτισμούς και λατρείες.
Το είδος μουσικής που παίζεις έχει έναν αριθμό πιστών οπαδών σε κάθε χώρα της γης. Πού πιστεύεις όμως πως είσαι πιο δημοφιλής; Λοιπόν, είμαι πολύ δημοφιλής σε χώρες όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ και κάποιες ακόμα. Όμως, κοίτα, λαμβάνω αντιδράσεις από όλα τα μέρη του κόσμου. Το διαδίκτυο έκανε τα πράγματα δύσκολα σε ό,τι αφορά τις πωλήσεις της μουσικής, όμως από μια άλλη πλευρά, μπορεί κανείς να πλησιάσει πολύ περισσότερους ανθρώπους μέσω του ίντερνετ. Η κοινωνία έχει αλλάξει, οι νεαροί χρησιμοποιούν καινούρια εργαλεία επικοινωνίας, πολύ περισσότερα από αυτά που είχαμε εμείς στη δεκαετία του 80.
Το ” Ah Cama–Sotz ” είναι φοβερό όνομα! Θα ήθελες να μας πεις την ιστορία για το πώς το διάλεξες; Όταν πήγα στο Μεξικό, ενδιαφέρθηκα για τους πολιτισμούς των ινδιάνων, την κουλτούρα των Μάγια και των Αζτέκων κλπ, και καθώς ήμουν ήδη καλλιτέχνης που κυκλοφορούσε δίσκους, ήθελα να καταλήξω σε ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο εμπνευσμένο από αυτούς. Διάβασα για τoν πολιτισμό των Quiché (από τη Γουατεμάλα), τη γλώσσα και τη μυθολογία τους. Διάβασα για μια νυχτερίδα βαμπίρ που λεγόταν dzotz, sotz, camazotz ή κάπως έτσι… Ενθουσιάστηκα πάρα πολύ με αυτό, και καθώς είμαι μεγάλος φαν των βρικολάκων και των νυχτερίδων ήξερα πως έχω βρει το σωστό! Μου έδινε ακριβώς το feeling που αναζητούσα.
Ποιες πιστεύεις πως είναι οι ιδανικές συνθήκες για να ακούσει κανείς τη μουσική σου; Μόνος στο σπίτι με σβηστά τα φώτα, σε ένα κλαμπ όπου ο dj παίζει δικά σου κομμάτια κι όλοι χορεύουν ή σε μια από τις ζωντανές σου εμφανίσεις; Δύσκολο να απαντήσω, καθώς έχω διάφορες διαθέσεις και στυλ. Προτιμώ να μου το πει ο κόσμος, το κοινό.Tribal είναι. Ambient είναι. Θέλω ο καθένας να φαντασιώνεται τη δική του ιστορία για τη μουσική μου. Τέλος πάντων, ένα κομμάτι dark ambient για το σκοτάδι δεν θα γεμίσει την πίστα με ανθρώπους που χορεύουν.
Η μουσική σου δημιουργεί εικόνες στο μυαλό. Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι είδους ταινίες σου αρέσουν, και ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι σκηνοθέτες. Αν έγραφες μουσική για μια ταινία, τι θα ήταν; Μου αρέσουν πολλές ταινίες, και μου αρέσουν και πολλοί σκηνοθέτες. Για να σκεφτώ… Ο David Lynch είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Λοιπόν, ταινίες που έχουν να κάνουν με τον τρόμο και το διάστημα (το Alien, για παράδειγμα) θα ταίριαζαν τέλεια στο περιβάλλον του Ah Cama–Sotz.
Ο φόβος του θανάτου αποτελεί συχνά πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Εσύ πώς τον αντιμετωπίζεις; Πολύ θετικά, ως ένα κομμάτι της ζωής – άλλωστε ο θάνατος είναι το τέλος της σωματικής ζωής. Τι συμβαίνει αφού πεθάνουμε; Στ’ αλήθεια δεν ξέρω. Μπορεί να είναι μια έκπληξη. Ένα τέτοιο θέμα πρέπει να πω πως γεννά πολλή μουσική έμπνευση. Μένουν πολλά να κάνω στο χρόνο που έρχεται.
