“Και ποιοι θα πάνε τελικά στο φεστιβάλ νιγηριανής μουσικής και χορού;” σκεφτόμουν όταν έμαθα για αυτή τη γιορτή που θα διοργάνωνε ο πρέσβης της Νιγηρίας. Τα πρωτοβρόχια και το (ελεγχόμενο) κρύο πάντως δεν επηρέασαν αρνητικά τον κόσμο που περίμενε στωικά στην ουρά για να μπει στο χώρο της Τεχνόπολης.
Άνθρωποι από τη νιγηριανή κοινότητα, φοιτητές, γονείς και παιδιά, όλοι φόρεσαν ένα χαμόγελο και την καλύτερη τους διάθεση για να στηρίξουν το 1ο φεστιβάλ για την νιγηριανή κουλτούρα. Και τελικά το στοίχημα νικήθηκε- όλοι ήταν εκεί.
Πρώτος στη σκηνή ο γνωστός μας MC Yinka, με το αθηναϊκό κοινό προ πολλού αρκετά εξοικειωμένο μαζί του. Σε hip-hop ρυθμούς τραγούδησε τις κοινωνικές του ανησυχίες και έκανε μέσα από τους στίχους του πολιτικά σχόλια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι μετανάστες και τα παιδιά τους στη χώρα μας.
Εμπόριο ξένης σαρκός, επιθέσεις φασιστών σε μικροπωλητές και αλλοδαπούς, ένα σύστημα που “δεν αγκαλιάζει αλλά ήταν ικανό το ηθικό τους να σπάσει”, παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα και μόλις ενηλικιώνονται μένουν χωρίς άδεια παραμονής. Προβλήματα, δηλαδή, που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Νιγηριανοί στη χώρα μας και που συνοψίζεται με ελπίδα κάπως έτσι στον παρακάτω στίχο: “Χαιρετώ με σεβασμό τον δικό σου αγώνα, παίρνω φως και τραγουδώ τη δικιά σου εικόνα”.
Οι πρώτες ψιχάλες, όμως, δεν αργούν να πέσουν και οι κουκούλες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους. “Δέκα λεπτά διάλειμμα”, ανακοινώνει από το μικρόφωνο ο MC Yinka φωνάζοντας ταυτόχρονα “Don’t go away, people!”. Τα μηχανήματα καλύπτονται, ο κόσμος τρέχει κάτω από τα υπόστεγα και όλοι ελπίζουν πως η γιορτή θα συνεχιστεί.
Επόμενο πλάνο ο Πρέσβης να βγαίνει στη σκηνή για να καλωσορίσει και να ευχαριστήσει τον κόσμο που βρέχεται. Λίγα λόγια για την αφορμή της 53ης επετείου της Νιγηριανής Ανεξαρτησίας και για το στόχο του φεστιβάλ: “θέλουμε να ενώσουμε τις κουλτούρες μας για να δούμε ποιοι είμαστε. Είμαστε και εμείς χαρούμενοι άνθρωποι σαν τους Έλληνες και υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν μαζί η Ελλάδα και η Νιγηρία”.
Κάπου εκεί μαθαίνουμε, επίσης, πως το χορευτικό σχήμα National Troupe of Nigeria που όλοι περιμέναμε δεν κατάφερε να φτάσει στην Αθήνα. Η αιτία κρύβεται πίσω από κάποιο πρόβλημα με τις βίζες! Ο ίδιος ο πρέσβης, όμως, συγκινημένος που οι Αθηναίοι αγκάλιασαν τη νιγηριανή κουλτούρα, καθησύχασε το κοινό ότι πολύ σύντομα θα πραγματοποιηθεί η χορευτική εκδήλωση, δωρεάν, στην οποία και προσκάλεσε όλο τον κόσμο να παρευρεθεί μαζί με φίλους και γνωστούς.
Ψιχάλες τέλος και ο Adedeji Adetayo μαζί με τους μουσικούς του από Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Κούβα ξεσήκωσαν τον κόσμο στους χορευτικούς ρυθμούς τους. Με χαμόγελο και ρυθμό, προσπάθησε από την αρχή να έρθει κοντά με το κοινό που μαζεύτηκε αμέσως γύρω από τη σκηνή – πολλοί δυσκολεύονται να προφέρουν το όνομα του, όπως λέει, γι’ αυτό και μας προτείνει να αγοράσουμε το cd του! Δεν έχασε καθόλου την παιχνιδιάρικη διάθεση του με τον κόσμο, που ανταπέδιδε ενθουσιασμένος το κέφι και την ενέργεια. Κρουστά, σαξόφωνο, κιθάρες, πλήκτρα και ταξιδιάρικες φωνές έδιναν μια μοναδική αίσθηση παρέας, που ήρθε να συμπληρώσει ο ΜC Yinka για μερικά κομμάτια μαζί με τον Adedeji- και όλοι μαζί ενωμένοι από κάτω να χορεύουν σαν μια κοινή παρέα. Σαν να ήρθε πάλι καλοκαίρι ξαφνικά.
Για το τέλος, όλοι περίμεναν την εμφάνιση του special guest Κεζάια Τζόουνς, τον οποίο είχε προλογίσει και ο Adedeji λέγοντας ότι “αν και είναι γνωστός παγκόσμια, ίσως κι εσείς δεν ξέρατε ότι είναι από τη Νιγηρία”. Είχε έρθει στην Ελλάδα πριν 20 χρόνια, για μια συναυλία στο Ρόδον και ήταν αναμενόμενο πως θα μαγνητίσει ξανά τα βλέμματα όλων.
Με μόνη παρέα την ηλεκτρική του κιθάρα βγήκε στη σκηνή επιβλητικός, και με ένα ύφος που πρόδωσε τη χαρμολύπη του γιατί ξαναβρέθηκε στην Αθήνα. Η ατμόσφαιρα εντυπωσιακή, αλλά ο καιρός τελικά δεν ήταν με το μέρος μας. Η βροχή δυνάμωνε επικίνδυνα και οι πρώτες ομπρέλες άρχισαν να βγαίνουν δειλά δειλά για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να τις αποθαρρύνουν τα γιουχαρίσματα.
Κανείς δεν έφευγε. “Είστε φόβεροι!”, είπε ο Κεζάια ενώ βρεχόταν ήδη αρκετά ώστε οι διοργανωτές του φεστιβάλ αναγκάστηκαν να τον σταματήσουν για τεχνικούς λόγους. Σαν μικρό παιδί που δεν έχει άλλη επιλογή, και έχοντας προλάβει να παίξει ελάχιστα κομμάτια, αποχωρεί με την κιθάρα του και μας υπόσχεται ότι θα προσπαθήσει να φέρει στην Τεχνόπολη το νιγηριανό κλίμα με τον ήλιο που καίει όλη μέρα…
Και κάπως έτσι, δυστυχώς, σταμάτησε η νιγηριανή γιορτή. Χαμός από τη βροχή, χαμός και από τον κόσμο που αρνήθηκε να φύγει αμέσως, ελπίζοντας για άλλη μια φορά ότι η μουσική και ο χορός θα συνεχίσουν. Μάταια, όμως. Ραντεβού, λοιπόν, στην επόμενη συνάντηση με το National Troupe of Nigeria. Και γιατί όχι, με τον Κεζάια Τζόουνς για μία ακόμη φορά.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΕΚΕΙ
Όπως μας γράφει η Γιολάντα Αντωνοπούλου: Η βροχή αρχίζει στη Τεχνόπολη και μαζεύουν τον Keziah άρον άρον από τη σκηνή. Παραμένουμε εκεί μπροστά με ένα μπουκάλι ρακί και με την ελπίδα ότι θα πολεμήσουμε τον καιρό. Δεν καταφέραμε να μείνουμε και πολύ, φύγαμε τρέχοντας για το Ηoxton. Κόσμος πολύς και μέσα στο κέφι – αυτή η μεθυσμένη τρεχάλα στη βροχή είχε αποδώσει. Και σκάει η ειδησάρα: ένας promoter ρώτησε αν μπορεί να έρθει ο Keziah Jones να παίξει στο Hoxton! Πολλοί το πέρασαν για πλάκα, άλλοι ξεκίνησαν τα sms.
Μετά από λίγα λεπτά, εμφανίζεται ο Keziah με τη παρέα του στο κατώφλι του Hoxton φορώντας λευκό φουλάρι και μπερέ. Γνωρίζονται με τον κόσμο, πίνουν μπύρες ενώ ο Άγγλος promoter κανονίζει να φέρουν amplifier και μικρόφωνο. Ο Keziah μένει στο Λάγος και από κει ταξιδεύει συνεχώς για συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Ενήμερος για τη πολιτική κατάσταση στη χώρα μας δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τα τελευταία γεγονότα. Ο κόσμος παντού γύρω του χειροκροτεί κατενθουσιασμένος και το live που ακολουθεί δεν θα το ξεχάσει κανείς. Τυχερά της μικρής μας πόλης…
