Neruda / Νερούδα (3/5)
Βιογραφικό δράμα υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας, σε σκηνοθεσία του Pablo Larrain και σενάριο του Guillermo Calderón, με τους Gael García Bernal, Luis Gnecco, Mercedes Morán κ.ά., διάρκειας 107 λεπτών, σε διανομή των Strada Films / Seven Films
Στη Χιλή της ταραχώδους περιόδου Vidella, ένας φιλόδοξος και ξεροκέφαλος επιθεωρητής αναλαμβάνει να ηγηθεί του ανθρωποκυνηγητού μιας απ’ τις εμβληματικότερες μορφές της αριστερής διανόησης, και υπ’ αριθμόν ένα κινδύνου του καθεστωτικού φρονήματος: τον ποιητή Pablo Neruda.
Με σεναριακά κρεσέντο που θα ταίριαζαν περισσότερο στην εκρηκτική κινηματογράφηση ενός Paolo Sorrentino, παρά στην επιβλητική, αλλά γειωμένη δική του ματιά, ο Larrain διαγράφει μια ελεύθερη πορεία προς την πιο ταραχώδη περίοδο στη ζωή του εμβληματικού γερουσιαστή και ποιητή Pablo Neruda, κατασκευάζοντας με μαεστρία, αλλά και αισθητά ζορισμένη ευλυγισία, περισσότερο μια ταινία όπως θα τη γύριζε ο (ή έστω θα άρεσε στον) Νερούδα, παρά μια ταινία για τον Νερούδα τον ίδιο. Και προσπαθώντας να ενσωματώσει μια χιτσκοκική πλοκή μέσα στην αφηγηματική φόρμα του μαγικού ρεαλισμού, καταλήγει μ’ ένα πάντρεμα ιδιαιτέρως ιντριγκαδόρικο σε σημεία του, και αρκετά αμήχανο σε άλλα.
Με πολύ λιγότερη σοβαροφάνεια και σαφώς περισσότερη εκφραστική ελευθερία και τόλμη απ’ ό,τι στο Jackie, πάντως, ο Larrain υπογράφει εδώ την καλύτερη απ’ τις δύο φετινές του εκδοχές της έννοιας της βιογραφικής ταινίας. Αντιπαραθέτοντας την αυτάρεσκη μεγαλομανία του Νερούδα, με την αιμοβόρικη και κοντόφθαλμη συμπεριφορά της αντίπαλης πλευράς, υπογραμμίζει κυρίως την άσβεστη, μυθιστορηματική ανάγκη που έχει η Ιστορία, όπως κι ο κάθε μεγάλος άνδρας της, για μεγάλους εχθρούς. Και χρησιμοποιώντας τη φιγούρα του μεγάλου ποιητή, ως ένα πρίσμα μέσα απ’ το οποίο μεγεθύνει επιλεκτικά την Ιστορία της πατρίδας του, επιχειρεί (ξανά) να φέρει στο φως το παρελθόν της, με τον ίδιο μελαγχολικό μα παιγνιώδη τρόπο που το έχουν προσεγγίσει κι οι μεγάλοι λογοτέχνες της Χιλής: με ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, αλλά και αγάπη για τα πάθη και τα λάθη όλων των πλευρών, επιζητά στην επούλωση των τραυμάτων που έχουν αφήσει οι δεκαετίες ταραχής κι αιματοκυλίσματος, το ενδεχόμενο αυτός ο θερμόαιμος λαός να καταφέρει να μονιάσει αρκετά, ώστε να προχωρήσει παρακάτω.
Ωστόσο, όσο η κάμερα ανοίγει τον ορίζοντά της για να χωρέσει στην εκθαμβωτική δ/νση φωτογραφίας του (σταθερού συνεργάτη του σκηνοθέτη) Sergio Armstrong τον πλούτο των χρωμάτων του απέραντου Χιλιανού τοπίου, το βλέμμα του Larrain αγναντεύει τις σκιές και τα σκοτάδια που περιμένουν, και τις ματωμένες μέρες των καθεστώτων που ακολούθησαν τα γεμάτα περιπαικτική καπατσοσύνη κρυφτοκυνηγητά του Neruda. Κι ακόμη πιο πέρα, εντοπίζει τις πολιτικές αβύσσους του σήμερα στη χώρα του, στη γειτονιά της, στον πλανήτη ολόκληρο. Τις αβύσσους του φόβου, της τρομοκράτησης, της ποδηγέτησης και τις εξαπάτησης των λαών, τις ψεύτικες ελπίδες και τις απέλπιδες ψευτιές από δεξιά κι αριστερά εξίσου. Αυτή του η ικανότητα να εντοπίζει, να υπογραμμίζει και να αναδεικνύει την κρυφή αλληλουχία των νοημάτων, που λέει κι ένας άλλος ποιητής, αυτή είναι που κάνει τον Larrain έναν σπουδαίο δημιουργό, έστω κι αν το συγκεκριμένο δεν είναι ένα απ’ τα πιο σπουδαία του δημιουργήματα.
Clash (Eshtebak) / Η Κλούβα (3/5)
Κοινωνικό δράμα υποψήφιο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών, σε σκηνοθεσία Mohamed Diab και σενάριο του ιδίου και του Khaleb Diab, με τους Nelly Karim, Hani Adel, El Sebaii Mohamed κ.ά., διάρκειας 97 λεπτών, σε διανομή Weird Wave
Στην Αίγυπτο του 2013, καταμεσής των διαδηλώσεων για την ανατροπή του καθεστώτος Morsi, ένα τσούρμο άγνωστοι απ’ όλες τις μεριές των αγανακτισμένων καταλήγουν κλειδαμπαρωμένοι σε μια αστυνομική κλούβα, που προσπαθεί να διασχίσει την πόλη που βράζει από πολιτική αναταραχή. Ε δεν θέλει πολύ για ν’ αρχίζει να βράζει κι η κλούβα.
Παρ’ ότι ταινία απ’ αυτές που γοητεύουν περισσότερο τους σκληροπυρηνικούς κινηματογραφόφιλους παρά τον περιστασιακό θεατή, το φιλμ που άνοιξε το Ένα Κάποιο Βλέμμα στο περασμένο Φεστιβάλ Κανών έχει κάτι για τον καθένα: λίγο πολιτικό θρίλερ, λίγο ταινία περιπέτειας, λίγο κοινωνική ανατομία, ετούτη η ιδιοφυής φιλμική κατασκευή δουλεύει ωστόσο περισσότερο στο αλληγορικό της επίπεδο, εξερευνώντας τις δυναμικές ανάμεσα στις διαμετρικά αντίθετες κοινωνικές ομάδες, που βρίσκονται αίφνης παγιδευμένες στην ίδια απίστευτη κατάσταση. Καρότα και πατάτες όλοι τους μέσα σε μία χύτρα που ετοιμάζεται να εκραγεί, οι φουκαράδες ήρωες κι οι δολοπλόκοι αφέντες τους, οι καταπιεζόμενοι κι οι καταπιεστές τους, οι φυλακισμένοι αλλά κι οι ίδιοι οι φύλακές τους τρίβονται ο ένας πάνω στον άλλο μέσα στην τενεκεδένια φυλακή τους, κομμάτι κι αυτή μιας άλλης χύτρας μεγαλύτερης πιο έξω, όπου μια ντουζίνα άλλες κλούβες ψάχνουν να βρουν το διάβα τους σ’ έναν λαβύρινθο κοινωνικής αναταραχής –είδωλο κι αυτή της πολιτικής αστάθειας που επικρατεί σε μια χώρα η οποία μοιάζει κι η ίδια φυλακισμένη σε μια μόνιμη κατάσταση βραστήρα. Οι μίκρο- μάκρο- αλληγορικές αντιθέσεις καρυκεύονται με εξανθρωπιστικές δραματικές υποπλοκές, περιπλεγμένες γύρω απ’ τις πολιτισμικές διαφορές κι ομοιότητες που χωρίζουν και ενώνουν τις θρησκευτικές φράξιες της χώρας, όπως αυτές εκφράζονται από το μπουλούκι των ηρώων, ενώ τόσο η σκηνοθετική τόλμη, όσο και η αποστομωτική μαεστρία στην κινηματογράφηση απ’ τον δ/ντη φωτογραφίας Ahmed Gabr, εγγυώνται την εκρηκτική ένταση που δίνει σπήντες στο αποτέλεσμα, ακόμη κι αν η πληθώρα των ερμηνευτών αφήνει πολύ λίγο χώρο στο σενάριο για την ανάπτυξη των χαρακτήρων, στερώντας την αφήγηση από συγκεκριμένα κέντρα βάρους κι οπτικές.
Imperium / Αυτοκρατορία (2,5/5)
Δράμα μυστηρίου σε σκηνοθεσία και σενάριο του Daniel Ragussis, με τους Daniel Radcliffe και Toni Collette, διάρκειας 109 λεπτών, σε διανομή της Spentzos Film
Εσωστρεφής πράκτορας του FBI παρασέρνεται από τμηματάρχη να παρεισφρήσει σε ομάδα λευκών supremacists, για να εντοπίσει και να σταματήσει συνομωσία που μπορεί αφανίσει εκατοντάδες ανυποψίαστους Αμερικανούς.
Τίμιο και απολαυστικό, αν του δώσεις την ευκαιρία που σου ζητάει και ξεπεράσεις της κλισέ προχειράντζες του στησίματος της βασικής πλοκής του, κι αφεθείς να σε τυλίξει η οικειότητα της σχετικά προβλέψιμης πορείας του, μέχρι και να σε καθηλώσει μπορεί μετά, κυρίως χάρη σ’ αυτήν την ευλογία έμπνευσης που έχει για κεντρικό του θέμα. Ξεκινώντας την ιστορία του με την ευθεία αντιπαραβολή ενός μουσουλμάνου, που καταλήγει παγιδευμένος ως τζιχαντιστής απ’ τις (πρόθυμες να δημιουργήσουν εχθρό όταν δεν τον βρίσκουν) αμερικανικές αρχές, το σενάριο του Ragussis στήνει το δραματικό του υπόβαθρο από νωρίς, καθιστώντας το διακύβευμα σαφές: οι λευκοί νεοναζί, με τους οποίους θα ασχοληθεί ο ηθικά δύσκαμπτος πρωταγωνιστής μας στη συνέχεια, δεν είναι απλά ένας γραφικός κίνδυνος, ούτε έστω ο φανατικός της διπλανής πόρτας, αλλά ο τζιχαντιστής στην από μέσα μεριά του Δυτικού πολιτισμού. Φανατισμένοι εξτρεμιστές κι εγκεφαλοπλυμένοι ξενόφοβοι, οι λευκοί supremacists του Ragussis δεν έχουν τίποτα να τους ξεχωρίζει από τους ακραίους καμικάζι ζηλωτές του Ισλάμ, πέρα απ’ το ότι των μεν ο φανατισμός είναι θρησκευτικός, των δε φυλετικός. Που κι αυτό δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Τη στυφάδα της διαδικαστικής σκηνοθεσίας νοστιμεύει με την αξιοπρεπέστατη ερμηνεία του ο Daniel Radcliffe (ιδίως για τέτοιο γκουμουτσοχαρακτήρα που ερμηνεύει) ενώ το πηχτό σε σασπένς (παρ’ ότι ελαφρύ σε εκπλήξεις) σενάριο του Ragoussis δείχνει ελπιδοφόρο μέλλον για τον δημιουργό στο πεδίο της γραφής, και σίγουρα καλύτερο απ’ ό,τι στη σκηνοθεσία.
Επίσης στις αίθουσες:
The Lego Batman Movie / Η Ταινία LEGO Batman (2/5)
Ο Batman πρέπει να ξανασώσει την Gotham City, ετούτη τη φορά απ’ όλους τους κακούς που έχει φανταστεί ποτέ άνθρωπος. Ευτυχώς γι’ αυτόν, στο πλευρό του θα βρεθεί ο Robin κι ο Alfred, αλλά και η κόρη του επιθεωρητή Gordon, που του παίρνει για μυαλά και του ραγίζει την καρδιά αρκετά ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει για λίγο τον ασύλληπτο εγωκεντρισμό του, σε ένα spin-off του υπερεπιτυχημένου (και κατά πολύ ανώτερου σε όλα τα επίπεδα) The LEGO Movie, που προσπαθεί άβολα να ισορροπήσει ανάμεσα στο ενήλικο και το παιδικό. Animated χιουμοριστική οικογενειακή περιπέτεια σε σκηνοθεσία του Chris McKay, σε σενάριο των Seth Grahame-Smith, Chris McKenna, Erik Sommers, Jared Stern και John Whittington, με τις φωνές των Will Arnett, Michael Cera, Rosario Dawson κ.ά. (Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ιωάννα Πηλιχού στα ελληνικά), διάρκειας104 λεπτών, σε διανομή της Tanweer.
The Space Between Us / Το Διάστημα Ανάμεσά μας (1,5/5)
Περιπετειώδες εφηβικό ρομάντζο που ξεκινάει αναπάντεχα βαθύ και σκοτεινό, αλλά πολύ σύντομα αποκαλύπτεται ως απογοητευτικά ρηχό και φορμουλαϊκό, αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού που γεννιέται κατά λάθος στον Άρη και μεγαλώνει εκεί ως απόρρητο μυστικό, γιατί αν ήταν να τον επιστρέψουν στη Γη, θα έπρεπε να τον υποβάλουν σε μια πολύπλοκη, επικίνδυνη κι επώδυνη επέμβαση ενίσχυσης των σαθρών οστών του με νανοτεχνολογία (σαν τον Wolverine ένα πράγμα). Όλα αυτά όμως, ξεπερνιούνται επτάμιση λεπτά μετά, με ένα γρήγορο μοντάζ που περιλαμβάνει μια μικρή τομή, μια γύρα τρεξίματος για φυσικοθεραπεία, και μπόλικη εμπνευστική μουσική, γιατί όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν σε Γη και Άρη, στον πλανήτη Χόλιγουντ όλα είναι πιο απλά. Εφηβική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Peter Chelsom και σενάριο Allan Loeb, με τους Gary Oldman, Asa Butterfield, Carla Gugino κ.ά., διάρκειας 120 λεπτών, σε διανομή της Odeon.
Sweet Bean (An) / Γλυκό Φασόλι
Ιδιοκτήτης καντίνας προσφέρει δουλειά σε συμπαθή μα άνεργη ηλικιωμένη κυρία που φτιάχνει ωραία γλυκά φασόλια, κι αυτό αποδεικνύεται η αρχή μιας υπέροχης φιλίας. Κοινωνικό δράμα υποψήφιο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών, σε σκηνοθεσία και σενάριο Naomi Kawase (απ’ τη νουβέλα του Durian Sukegawa), με τους Kirin Kiki, Masatoshi Nagase και Kyara Uchida, διάρκειας 113 λεπτών, σε διανομή του Mikrokosmos.
Fifty Shades Darker / Πενήντα Πιο Σκοτεινές Αποχρώσεις του Γκρι
Η μεγαλύτερη αντίπαλος που έχει μια γυναίκα, είναι η γυναίκα που ζέσταινε το κρεβάτι πριν αναλάβει η ίδια –ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει η περπατημένη πια Anastasia Steele, που μπαίνει όλο και πιο βαθιά στο σκοτεινό σύμπαν του βαθύπλουτου μερακλή κυρίου Gray, sτο sequel του Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι. Κινηματογραφημένο Άρλεκιν σε σκηνοθεσία James Foley και σενάριο Niall Leonard (απ’ τη νουβέλα της EL James), με τους Dakota Johnson και Jamie Dornan, διάρκειας 118 λεπτών, σε διανομή της UIP.
