Κοιτάζοντας πίσω, μια αόριστη αίσθηση νεότητας, όλα μοιάζουν εξιδανικευμένα.
Έτσι μοιάζει και η περίφημη «ελληνική αγγλόφωνη σκηνή» που δημιούργησε, υποστήριξε και (παίζεται αν) δικαίωσε «η γενιά του MySpace». Για όσους την παρακολούθησαν, από λίγο πιο κοντά ή λίγο πιο μακριά, σήμερα δεν έχει πραγματικά σημασία -ποτέ δεν έχει σημασία- η αποτίμηση του εκτοπίσματός της. Έχουν σημασία οι αναμνήσεις από κάτι που γενικά, αόριστα (και με απόλυτα μπανάλ τρόπο) αποκαλείται «τα καλύτερά μας χρόνια» – άραγε στο Σιάτλ έτσι να θυμούνται το grunge οι scenesters που το απομυθοποίησαν από απόσταση αναπνοής.
Στο δέρμα σου χαρτογραφήθηκε μια ολόκληρη εποχή/ Τα λιμάνια, τα τρένα, η άσφαλτος, η ανοχή που δείξαμε στους ιδιοκτήτες αυτής της πόλης/ Τα γαμημένα τα Νότια, τα Βόρεια με τα σύνορα/ Μια μέρα η πομπή για τα Ελευσίνια θα αλλάξει κατεύθυνση
Στην μεταολυμπιακή Αθήνα, πάντως, όσοι έζησαν αυτήν την σκηνή με ελάχιστα γκρουπ μπορούν να τη συνδέσουν τόσο έντονα όσο με τους My Wet Calvin, όσο με τους μπαμπάδες πια Άρη και Λεωνίδα. Οι οποίοι επιστρέφουν με το πρώτο τους κομμάτι μετά από 8 χρόνια και το Happened Before, εκείνη την υπέροχη συλλογή από τα 7ιντσα που ολοκλήρωναν τη μέχρι τότε πορεία τους.
Μόνο που η επιστροφή δεν έχει τίποτα το νοσταλγικό. Όλα είναι κάπως καινούρια, κάπως τολμηρά, ίσως ωριμότερα ίσως και όχι.
Το «Χαμομήλι» είναι το πρώτο τους ελληνόστιχο κομμάτι, κυκλοφορεί από την Inner Ear, κανείς δεν ξέρει αν είναι προάγγελος άλμπουμ-λάιβ ή παγκόσμιας περιοδείας (έχουν παίξει ελάχιστες φορές αυτά τα χρόνια της δισκογραφικής τους απουσίας). Και συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό βίντεο που περιγράφεται καλύτερα με δικά τους λόγια…
«Οι My Wet Calvin επιστρέφουν στην δισκογραφία, αποτίοντας φόρο τιμής στον σκηνοθέτη Φίλιππο Κουτσαφτή, στον ευεργέτη Αλέξανδρο Διομήδη, στην Αγία Αθανασία του Αιγάλεω, στα συγκροτήματα Στέρεο Νόβα, Διάφανα Κρίνα και Λευκή Συμφωνία, στον θεό Διόνυσο, στην Δούκισσα της Πλακεντίας, στα θύματα και τον θύτη της φωτιάς στο Δαφνί, στο 802, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Βαρέων Όπλων Πεζικού και το Μπλοκ 55, στο ερειπωμένο Θεαθήναι, στην καρδιά στο βουνό, στα κωλοφτιαγμένα Seat Ibiza και το πέτρινο της Γεωργίου Παπανδρέου, στα κέντρα διασκέδασης και τα συνεργεία της Ιεράς Οδού, στην ΒΙΑΜΑΞ, στα σαντουϊτσάδικα και τις μάντρες της Λεωφόρου Καβάλας, στις κλινικές επί της Θηβών και στον Ποταμό Κηφισό.
Το Χαμομήλι δημιουργήθηκε πριν λίγα χρόνια, κατα την διάρκεια μιας εβδομάδας σχεδόν συνεχούς αϋπνίας. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν αυτά που έκαναν τη δουλειά όσο πιο γρήγορα γίνεται. Τα drums ηχογραφήθηκαν με κινητό τηλέφωνο, οι κιθάρες συνδέθηκαν με τα πετάλια και από εκεί κατευθείαν στην κάρτα ήχου χωρίς ενισχυτή. Τα πλήκτρα γράφτηκαν με ένα μικρόφωνο ακουμπισμένο στο ηχείο ενός μικρού αρμονίου. Ο δρόμοι που ακούγονται είναι η λεωφόρος Καβάλας και η Ιερά Οδός, πάλι ηχογραφημένες με κινητό. Η λούπα με τις κιθάρες στο δεύτερο μέρος ήταν γραμμένη χρόνια σε ένα παλιό loop station – δεν μπορούμε να τις ξαναπαίξουμε.
Δεν είναι ένα τραγούδι για την γενιά μας. Δεν είναι ένα τραγούδι για τους γονείς μας. Δεν είναι καν ένα τραγούδι για την πόλη μας. Είναι ένα τραγούδι για τον δρόμο και για τις αποστάσεις. Την απόσταση από εδώ ως εκεί. Την απόσταση μεταξύ μας. Την απόσταση από τα γυαλιά μου ως την οθόνη του υπολογιστή. Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε βινύλιο, cd ή κασέτα, αλλά τελικά θα υπάρχει ψηφιακά, ως το τέλος της εποχής της πληροφορίας, σε ένα σωρό πλατφόρμες που δεν γνωρίζαμε και σε μορφή καταπραϋντικού αφεψήματος στο site της
Οκ».
Το μεγάλο καλοκαίρι τελείωσε λίγο πριν την πύλη της Χαλυβουργικής/ Την πιο ωραία θάλασσα την έκανε τη μέρα που φεύγαμε, όπως πάντα/ Η λίμνη Κουμουνδούρου/ Λίγα φτηνά ξενοδοχεία, το Δαφνί.
Το βίντεο γυρίστηκε τον Μάιο του 2020 στο ιστορικό τρίγωνο της Δυτικής Αθήνας, που σχηματίζει η λεωφόρος Καβάλας, με την λεωφόρο Θηβών και την Ιερά Οδό, καθώς και στο Κέντρο αυτής της πόλης (σκηνοθεσία: Πάνος Οικονόμου & My Wet Calvin / Μοντάζ: Πάνος Οικονόμου). Η ηχογράφηση των φωνητικών και η παραγωγή έγινε από τα Κτίρια Τη Νύχτα. Τύμπανα στο κομμάτι έπαιξε ο Κρίτων Μπελλώνιας και το μάστερινγκ έκανε ο Γιάννης Χριστοδουλάτος.
