Το Release Athens άνοιξε ξανά τις πόρτες του την Κυριακή 9 Ιουνίου στην Πλατεία Νερού, κάνοντας τη φετινή έναρξη του φεστιβάλ και ήταν μία έναρξη πραγματικά αυτό που λέμε, “τέρμα τα γκάζια”. Και πώς να μην ήταν με τα ονόματα που φιλοξενούσε την πρώτη μέρα;
Κανονικά το κείμενο θα ξεκινούσε με την εμφάνιση των δικών μας Overjoyed και των Καναδών Danko Jones αλλά η χθεσινή μέρα δεν με βρήκε καθόλου προετοιμασμένη για το πρώτο ξέσπασμα του υδράργυρου και έπαθα νωρίς το απόγευμα μία θερμοπληξία που παραλίγο να μου κοστίσει ολόκληρη τη βραδιά. Ευτυχώς όμως κάποια μαγικά γιατροσόφια και ο δυνατός κλιματισμός κατάφεραν να με συνεφέρουν και έτσι κατάφερα να φτάσω στο Φάληρο την ώρα που ξεκινούσαν οι The Subways.
Overjoyed
Ήδη ο κόσμος έφτανε μέχρι τα πίσω περίπτερα και απ’ ότι έμαθα από γνωστούς που βρίσκονταν στον χώρο από νωρίς, ήταν μεγάλη η προσέλευση ακόμα και την ώρα του πρώτου act. Από φίλους και γνωστούς ενημερώθηκα ότι οι Overjoyed έκαναν ένα πολύ εκρηκτικό ποδαρικό, παρά τη ζέστη και άφησαν τις καλύτερες εντυπωσεις και δίψα για περισσότερες εμφανίσεις, ενώ ο Danko Jones και η παρέα του βγήκαν τρελά γκαζωμένοι και απορημένοι που τόσα χρόνια δεν είχαν δώσει συναυλία στη χώρα μας. Ο ίδιος ο Danko δεν έχανε ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι είναι ντροπή να συμβαίνει αυτό και μάλιστα ζήτησε και από το κοινό να τους γιουχάρει. Έπαιξαν μία ώρα αφήνοντας το πλήθος από κάτω χωρίς ανάσα, παλαιότερα αγαπημένα τραγούδια αλλά και από το τελευταίο, ενδέκατο άλμπουμ τους.
Danko Jones
The Subways
Τη στιγμή που έδυε ο ήλιος και το σούρουπο βοηθούσε να πέσει λίγο η θερμοκρασία στο σώμα, βγήκαν στη σκηνή οι The Subways και πύρωσε ξανά το είναι όλων (ευτυχώς όχι σε σημείο σωματικής θερμοπληξίας για μένα πάλι, να ‘ναι καλά και το αεράκι το θαλασσινό).
Έχουν περάσει 14 χρόνια από εκείνη την πρώτη φορά που ο Billy Lunn έκανε το περίφημο crowd surfing στο Κύτταρο και βρέθηκε να κρέμεται από τον εξώστη και μετά να δίνει μια θεαματική βουτιά πάνω στο πλήθος που τον επανέφερε στη σκηνή. Και ενώ πλέον δεν είναι αυτό το κοκαλιάρικο γυμνόστηθο, τρελαμένο αγόρι που ήταν τότε, σε ενέργεια και πάθος δεν υστερεί καθόλου, ούτε και η μπασίστρια Charlotte Cooper όμως που χοροπηδούσε ασταμάτητα και όργωνε τη μεγάλη σκηνή. Η μόνη, ουσιαστική διαφορά είναι η θέση στα ντραμς, που πλέον έχει καταληφθεί από το νέο αίμα, την Camille Phillips -η οποία διαδέχθηκε τον Josh Morgan- και ήταν πραγματικά πολυβόλο.
Λοιπόν, τι να πω για τους The Subways; Έχουν αποδείξει πολλές φορές στη χώρα μας ότι εκτός από εκρηκτικοί μουσικοί, με φουλ πιασάρικο ρεπερτόριο είναι και τρομερά διασκεδαστικοί στα live, ξέρουν να ξεσηκώνουν το κοινό και ο Billy κάνει διαρκώς διαδραστικό παιχνίδι με το κοινό. Το γεγονός μάλιστα ότι είχαν καιρό να έρθουν, λειτούργησε θετικά γιατί υπήρχε και φρέσκο αίμα στους θεατές.
Εννοείται ότι έπαιξαν αρκετές από τις επιτυχίες τους, όπως το Oh Yeah, το δικό μου αγαπημένο Girls & Boys -στο οποίο δυστυχώς ο ήχος ήταν αρκετά μπουκωμένος-, το I want to hear what you have got to say, το Kiss Kiss Bag Bang, το With You και φυσικά το personal anthem τους, το Rock & Roll Queen, το οποίο όπως είθισται από το δεύτερο κιόλας live τους στη χώρα μας, το τραγουδάει και στα ελληνικά ο Billy: «Είστε ο ήλιος, είστε μοναδικοί» και δώσε πανζουρλισμός από κάτω.
Πριν τον πανζουρλισμό όμως δεν έχασε ευκαιρία να μιλήσει για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη και να ζητήσει την απελευθέρωσή της και την κατάπαυση του πυρός αλλά και να αφιερώσει το Influencer killed the rock star σε κάποιον πρώην φίλο του που ξεπούλησε τα πιστεύω και τους δικούς του φίλους για να γίνει γνωστός influencer. Και για να επανέλθω στον πανζουρλισμό που έκλεισε τη βραδιά, δηλαδή το Rock & Roll Queen, να πω ότι κρατάει ακόμα τη δυναμική του στις συναυλίες. Βασικά όχι μόνο το κομμάτι αλλά και ο ίδιος ο Lunn, που δεν έχασε την ευκαιρία να “βουτήξει” μέσα στο πλήθος και να κάνει ένα ζηλευτό crowd surfing, αποδεικνύοντας ότι once a fucking awesome frontman, always a fucking awesome frontman.
Χορωδία Αγγέλων το ελληνικό κοινό στους The Offspring
Μετά από αναμονή μιας περίπου ώρας για να ετοιμαστεί η σκηνή για τους The Offspring, ξέσπασε “με το καλησπέρα σας” ένα ακραίο ξέσπασμα και βρεθήκαμε να χορεύουμε σαν μεθυσμένα 20χρονα σε ροκ κλαμπ στην Ίο έναν Αύγουστο στα ‘90s (κολλημένη στις αναμνήσεις μου εγώ). Εντάξει, ξέρεις εκ προοιμίου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην κοπανηθείς σε μία συναυλία των The Offspring, αλλά αυτή η γροθιά στα μούτρα πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, με το Come out and play, ήταν σαν σαρωτικό κύμα που μας πήρε και μας σήκωσε -και ενδεικτική του τι επακολούθησε. Το πρώτο 20λεπτο ήταν ένα ανελέητο σφυροκόπημα, χωρίς κενό στα τραγούδια και κάποια στιγμή με κοιτάει ο κολλητός μου και μου λέει: «Το πάνε σφαίρα έτσι;» και του απαντάω: «Σχολή Ramones» για να πάρω την επιβεβαίωση λίγο αργότερα από τους ίδιους, με το Blitzkrieg Bop. Το “Hey Ho, Let’s go” από τα στόματά μας, μάλλον ακούστηκε μέχρι τη Γλυφάδα.
Το Setlist:
- Come Out and Play
- All I Want
- Want You Bad
- Staring at the Sun
- In the Hall of the Mountain King (Edvard Grieg cover)
- Blitzkrieg Bop (Ramones cover)
- Million Miles Away
- Original Prankster
- It’ll Be a Long Time
- Bad Habit
- Gotta Get Away
- Why Don’t You Get a Job?
- (Can’t Get My) Head Around You
- Pretty Fly (for a White Guy)
- The Kids Aren’t Alright
- Lullaby (ηχογραφημένο)
- You’re Gonna Go Far, Kid
- Self Esteem
(Και θέλαμε κι άλλο)
Έχει περάσει μια δεκαπενταετία από την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα -στη Μαλακάσα- και αν κάποιος πίστευε ότι τους πήραν τα χρόνια και θα έχουν βαρύνει ή δεν θα έχει φωνή ο Dexter Holland, σίγουρα δάγκωναν τη γλώσσα τους το βράδυ της Κυριακής. Ο ίδιος, σε φοβερά fit φόρμα και αεικίνητος, μαζί με τον Noodles, το άλλο του μισό στη μπάντα, δεν σταμάτησαν να ξεσηκώνουν το κοινό. Συνεργοί τους ο Todd Morse, o Jonah Nimoy και το νέο αίμα, ο ντράμερ Brandon Pertzborn (που έκανε πολλά κορίτσια να αναστενάζουν, μαζί κι εμένα που κορίτσι δεν με λες στα 50 αλλά ας λέμε αλήθειες είναι τρελό μωράκι, όχι μπράβο).
Οι δύο leaders δεν σταμάτησαν να μιλούν μεταξύ τους, να κάνουν αστειάκια, να μιλούν στο κοινό (που είχε έρθει προετοιμασμένο με πολλά αυτοσχέδια αφισάκια-μηνύματα) και να επαναλαμβάνουν πόσο τυχεροί είναι που έχουν τέτοιο κοινό και τι χαζοί είναι που έκαναν τόσο καιρό να επιστρέψουν στη χώρα μας, δίνοντας υπόσχεση ότι η επόμενη φορά θα είναι πολύ πιο σύντομα. Μάλιστα παρομοίωσαν το κοινό από κάτω με χορωδία αγγέλων (στον δικό τους -και δικό μου- παράδεισο οι άγγελοι είναι ένα ξέφρενο πλήθος που ουρλιάζει “I’m just a sucker with no self-esteeeeeeeeeeeeeeeeeeeem”, ναι, εννοείται).
Σε διάφορες φάσεις πετάχτηκαν στον αέρα κομφετί -και μάλιστα με τον ρυθμό του ντράμερ, κάτι που το έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακό- και πολύχρωμες μπάλες για να παίζει το κοινό αλλά δεν νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι στο πάθος που είχε παρασύρει 12.000 κόσμου ακόμα και αν δεν υπήρχαν όλα αυτά. Και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα από το γεγονός ότι αντί να βλέπεις 12.000 κινητά στον αέρα, έβλεπες μόνο σώματα να χορεύουν ανελέητα και χαρούμενα πρόσωπα να κλαίνε από συγκίνηση.
Η δεύτερη μέρα του Release Athens 2024 θα πραγματοποιηθεί στην Παρασκευή 14 Ιουνίου, με headliners τους θρυλικούς Megadeth του Dave Mustaine. Μαζί τους, ένα από κορυφαία power metal συγκροτήματα όλων των εποχών, οι Γερμανοί Blind Guardian αλλά και ένα από τα πιο ξεχωριστά σχήματα της σκηνής, οι Grand Magus.
Εισιτήρια για το Release Athens και ειδικές προσφορές θα βρείτε ΕΔΩ.
