Εάν σ’ αυτή τη ζωή έχεις κάνει πράγματα για τα οποία δεν είσαι και τόσο υπερήφανος/η, μην ανησυχείς, συμβαίνει και στους Paramore. Πίσω στο 2007, όταν το δημοφιλές emo/pop-punk συγκρότημα κυκλοφόρησε το breakthrough hit του “Misery Business” (που σήμερα σημειώνει περισσότερα από 600 εκατομμύρια streams στο Spotify), σίγουρα δεν είχε σκεφτεί πως οι καιροί θα άλλαζαν – το ίδιο και τα μυαλά τους. Οι τότε εικοσάρηδες Hayley Williams (φωνή), Taylor York (κιθάρα) και Zac Farro (ντραμς), καθώς μεγάλωναν παράλληλα με τους fans τους, απέκτησαν μία περίπλοκη σχέση με το τραγούδι, το οποίο κατηγορήθηκε για μισογυνισμό. Και όχι άδικα. Στίχοι όπως “She’s got a body like an hourglass, it’s ticking like a clock” και “Once a whore, you’re nothing more”, δεν ανταποκρίνονται σε μία εποχή που το MeToo ανακατασκευάζει αξίες και ιδανικά, μαχόμενο κατά της έμφυλης βίας και του σεξισμού.
Η frontwoman των Paramore, Hayley Williams, το έχει παραδεχτεί τα τελευταία χρόνια σε συνεντεύξεις της χωρίς υπεκφυγές: «Δεν έχω σχέση με όσα λένε οι στίχοι του κομματιού εδώ και πολύ καιρό», «Το έγραψα γιατί ήμουν μια τσαντισμένη και πληγωμένη έφηβη», «Ας γιορτάσουμε το ότι όλοι έχουμε ωριμάσει πολύ από τότε», ενώ για ένα διάστημα αρνιόταν να το εκτελέσει σε συναυλίες του συγκροτήματος. Εξαίρεση αποτέλεσε η guest εμφάνισή της στο Coachella με την Billie Eilish.
Ένα τραγούδι που ξεσκίζει μοχθηρά μία ερωτική αντίπαλο, το Misery Business έχει απορριφθεί από τις σημερινές αξίες της frontwoman ως παράδειγμα «εσωτερικευμένου μισογυνισμού» και ακατέργαστης, αφιλτράριστης εφηβικής χολής. Πέρυσι όμως, το γκρουπ αποφάσισε να εντάξει και πάλι το κομμάτι στις setlists του, υπερασπιζόμενο το δικαίωμά του στη «στιχουργική αδεία» σε μία εποχή που τα μέλη ήταν ακόμη παιδιά. Η περίπτωση του Misery Business αποτέλεσε ένα περίτρανο παράδειγμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες οι οποίοι μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται δημόσια.
https://www.youtube.com/watch?v=toKJP3luQbI
Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν, και η θριαμβευτική επιστροφή των Paramore με το έκτο στούντιο άλμπουμ τους, This Is Why, και πρώτο μετά από πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας, επιβεβαιώνει πως το συγκρότημα έχει να δώσει ακόμη πολλά στη μουσική βιομηχανία. Όταν η Williams κυκλοφόρησε δύο σόλο άλμπουμ το 2020 και το 2021, εύλογα αναρωτηθήκαμε αν το γκρουπ που συστάθηκε το 2004 θα κυκλοφορούσε ξανά άλλον δίσκο. Ο αντίκτυπος όμως των Paramore υπήρξε πολύ μεγάλος στην pop-punk σκηνή για να χαθεί τώρα. Η μουσική τους έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα επιδραστική τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια – βλέπε Olivia Rodrigo, Willow και πολλούς ακόμη καλλιτέχνες – ωθώντας τους μπουν και πάλι στην αρένα και να δείξουν ότι συνεχίζουν να διαθέτουν αυτό που χρειάζεται η σημερινή γενιά μουσικών.
Αυτή τη φορά, οι Paramore απομακρύνονται ριζικά από τη νεανική emo εποχή τους και εισβάλλουν στο post-punk είδος, το οποίο τους επιτρέπει να ξεδιπλώσουν μια νέα σειρά αγωνιών. Από τις υπαρξιακές ανησυχίες που συνοδεύουν το «πάτημα» στα 30, μέχρι τις παγκόσμιες αναταραχές, στο This Is Why, γίνονται πιο θυμωμένοι και ανήσυχοι, ενώ ταυτόχρονα συγχωνεύουν το παρελθόν και το μέλλον της μπάντας αιωρούμενοι πολύ πέρα από την ιδιότητά τους ως σύμβολο μιας περασμένης εφηβείας.
Το συγκρότημα που γεννήθηκε και εξελίχθηκε στο Νάσβιλ των ΗΠΑ, γιορτάζει όσα έχει κατακτήσει τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια, μέσα από 10 λεπτοδουλεμένα tracks. Ο παραγωγός του δίσκου, Carlos de la Garza, ο οποίος έχει συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν με το γκρουπ, ειδικεύεται στην απλότητα της ροκ αναδεικνύοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την έμφαση που θέλουν να δώσουν οι Paramore στις ηλεκτρικές κιθάρες.
https://www.youtube.com/watch?v=YSFa_wOZPXg
Το ομότιτλο single του άλμπουμ, ταυτίζεται αισθητικά με την dance-y funk διάθεση του δίσκου After Laughter του 2017, αποτελώντας παράλληλα ένα νήμα που συνδέει την εξαιρετική σόλο πορεία της frontwoman, με το παρόν του γκρουπ. Το track παρουσιάζει τις θεματικές που διαπερνούν τη νέα τους κυκλοφορία, με επίκεντρο την παράνοια και την απογοήτευση που αισθάνονται για την έλλειψη ενσυναίσθησης μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και μετά τα συλλογικά τραύματα που έχει αντιμετωπίσει ο κόσμος τα τελευταία χρόνια. Το “The News”, είναι ένας post-punk ύμνος για τη χαωτική καταναλωτική σχέση μας με τις ειδήσεις: “But I worry and I give money / And I feel useless behind this computer / And that’s just barely scratched the surface of my mind / So I turn on (the news) / Every second, our collective heart breaks”. Η κιθάρα του Taylor York είναι γρήγορη και κοφτερή, καθώς συνοδεύει τον θρήνο της Williams για την αγνότητα που χάνεται.
Παράλληλα, σκέψεις για τα χρόνια που περνούν διατρέχουν τα τραγούδια τους. Η Williams, ο York και ο Zac Farro, αν και έχουν μόλις μπει στα μέσα της δεκαετίας των τριάντα, αισθάνονται πως έχουν ζήσει πολλές ζωές στη μακρά καριέρα του συγκροτήματος. Για τα δεδομένα του rock ‘n’ roll, είναι βετεράνοι και το νοιώθουν – κυριολεκτικά – στα κόκαλά τους: Οι αναφορές σε ραντεβού με χειροπράκτες και η έλλειψη χρόνου, μπαίνουν πλέον ως θεματικές στις δημιουργίες τους. Σε άλλα σημεία, προσφέρουν στο κοινό σοφές συμβουλές, μέσα από αποκαλύψεις προσωπικών βιωμάτων τους, όπως στο εθιστικό “You First”: “Living well is not my kind of revenge/You should take it from me/Living well is just a privilege/Thought I’d simmer down as I got older/Can’t shake the devil sitting on my shoulder”.
Το single “Running Out Of Time” φέρνει χορευτική διάθεση στον δίσκο – και ήδη έχει αγαπηθεί πολύ, ενώ μια λάμψη φωτός μέσα στο σκοτάδι καταφτάνει από το αριστουργηματικό “Liar”. Πρόκειται για μία τρυφερή μπαλάντα με κυκλοθυμικά συναισθήματα, που ισοδυναμεί με ένα τραγούδι αγάπης, τυλιγμένο σε μια μικρή δόση απέχθειας για τον εαυτό. Για τους Paramore, αυτό το track είναι η απόδειξη ότι το άγχος των εφήβων για το μέλλον, που τροφοδοτεί το pop-punk και emo είδος, δεν πεθαίνει ποτέ καθώς μεγαλώνουν. Απλώς μεταλλάσσεται και γεννά κάτι καινούριο.
