Crystal Thomas: Διατηρώ την παράδοση των blues ζωντανή, γιατί κι εκείνα με κάνουν να νιώθω ζωντανή

Η Crystal Thomas, κουβαλάει πάνω της ένα τεράστιο καλλιτεχνικό φορτίο γεμάτο από blues και soul μουσική, με ασυνήθιστη αυθεντικότητα και εντυπωσιακές φωνητικές ικανότητες. Μιλώντας για τα βιώματά της, θα σου πει ότι η μουσική ήταν πάντα μέρος της ζωής της, κάτι που αντιλαμβάνεσαι πλήρως μαθαίνοντας την ιστορία της. 

Γεννήθηκε σε ένα νοσοκομείο του Shreveport του LA και έχει ζήσει τη ζωή της στη μικρή πόλη Mansfield, της Louisiana. Έχοντας ως βασικές της επιρροές τη μητέρα της που τραγουδούσε και τον πατέρα της που έπαιζε κιθάρα, μεγάλωσε στον βαθύ Νότο της Αμερικής ακούγοντας τους δίσκους των γονιών της, γεμίζοντας το σπίτι με τους ήχους του Muddy Waters, του Lightnin’ Hopkins, του Jimmy Reed αλλά και του μέντορά της, Johnnie Taylor, στην μπάντα του οποίου μάλιστα, πολλά χρόνια αργότερα, η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να καταφέρει να παίξει!  

Η Crystal ξεκίνησε να τραγουδάει πριν καν ακόμα μιλήσει και ένα φορητό jukebox των παππούδων της με μπαταρίες ήταν αυτό που της κρατούσε συντροφιά. Κάποια χρόνια αργότερα ήρθε σε επαφή με το τρομπόνι (όργανο που υπήρχε στη οικογένεια) και άρχισε να βλέπει τη μουσική πολύ πιο σοβαρά. Φυσικά, η μόνη διέξοδος για ένα μικρό κορίτσι που ήθελε να τραγουδά σε εκείνη την περιοχή, ήταν η πρακτική στην εκκλησία. 

Το 1999 βρέθηκε να ανοίγει τη συναυλία του σπουδαίου Bobby Rush κάνοντας τα πρώτα σημαντικά επαγγελματικά της βήματα, αλλά η πρόσκληση να συμμετέχει στην μπάντα του Johnnie Taylor ήταν εκείνη που έκανε το όνομά της να συζητιέται με θαυμασμό. Έμεινε εκεί μέχρι τον θάνατο του Taylor, αλλά ο Big Jack Williams -μέλος της μπάντας του Taylor- τη βοήθησε να στήσει την δική της μπάντα και να περιοδεύει ώστε να μετουσιωθεί στην ολοκληρωμένη καλλιτέχνιδα που είναι σήμερα. 

Από το 2016 ξεκίνησε η δισκογραφική της παρουσία με το πρώτο της άλμπουμ Lyrical Gumbo: The essence of Blues για να ακολουθήσει το Drunk of my Love το 2018. Το άλμπουμ όμως που την έφερε στο προσκήνιο κάνοντας μεγάλη επιτυχία, ήταν το Now Dig This του 2021. Στον δίσκο αυτόν έπαιξαν μαζί της ο θρύλος των blues Lucky Peterson, o μπασίστας των χιλίων και πλέον ηχογραφήσεων, Chuck Rainey και οι Τεξανοί Moeller Bros. Είναι ο δίσκος που την καθιέρωσε ως μία από τις πιο σπουδαίες blues και soul-blues τραγουδίστριες.

Στις πρώτες της συναυλίες της στην Αθήνα, στο Half Note Jazz Club, από την Παρασκευή 12 έως και τη Δευτέρα 15 Απριλίου, η Crystal Thomas μάς συστήνεται με την έξοχη μπάντα της και τον κορυφαίο κιθαρίστα Luca Giordano. Λίγο πριν προσγειωθεί στα εδάφη μας, κάναμε μια κουβέντα για τα μονοπάτια των blues και όχι μόνο.

Photo ©Taki TIKI Nishino

Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που τραγούδησες σαν παιδί; Ειρωνικά, το πρώτο τραγούδι που τραγούδησα στη ζωή μου ήταν το θέμα της τηλεοπτικής σειράς “The Dukes of Hazzard”.

Και πώς τελικά αποφάσισες ότι θες να τραγουδάς τα blues; Ένιωσα την ανάγκη να ανταποδώσω το συναίσθημα που πήρα εγώ ακούγοντας τα blues καθώς μεγάλωνα. 

Η οικογένειά σου και το κοντινό σου περιβάλλον, σε βοήθησαν σε αυτή την απόφαση; Καθώς είμαι από τον Νότο, γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στα blues. Η μητέρα μου τραγουδούσε, ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα, αλλά εκείνοι που με επηρέασαν περισσότερο στην απόφασή μου ήταν η γιαγιά και ο παππούς μου. 

Απ’ ότι ξέρω χρειάστηκε να εγκαταλείψεις το σχολείο. Γιατί έγινε αυτό; Ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έπρεπε να κάνω, αλλά η γιαγιά μου χρειαζόταν κάποιον άνθρωπο κοντά της να την προσέχει και ο πατέρας μου δούλευε κάθε μέρα. Έτσι, αποφάσισα να μην την αφήσω μόνη και χωρίς βοήθεια, αλλά να είμαι εκεί κοντά της, γιατί και εκείνοι πάντα φρόντιζαν να έχω ό,τι θέλω και ό,τι χρειάζομαι. Ήταν λοιπόν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να τους το ανταποδώσω. 

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχει χρειαστεί να κάνεις ή να θυσιάσεις, έτσι ώστε να μείνεις αφοσιωμένη στο όνειρό σου; Αυτή την περίοδο, φροντίζω τον πατέρα μου που είναι 90 χρονών. Όπως συνέβη με τη γιαγιά μου, έτσι και αυτός τώρα είναι η βασική μου προτεραιότητα. Πρώτα έρχονται οι ανάγκες του και μετά οι δικές μου επιθυμίες. Το να ταξιδεύω λοιπόν μακριά του για να κυνηγήσω το όνειρό μου, το οποίο πλέον έχει μπει σε έναν καλό δρόμο, είναι το δυσκολότερο πράγμα που πρέπει να κάνω.  

Photo ©Nikko Chicote

Στο μουσικό σου ταξίδι, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις μάθει; “Το φύλο δεν έχει καμία σχέση με το ταλέντο”. Αυτή ήταν η πρώτη συμβουλή που πήρα από τον Mr. Johnnie Taylor όταν με προσέλαβε να παίξω στην μπάντα του. Το έχω πάντα στο μυαλό μου από τότε. 

Ποιες φωνές επηρέασαν το ερμηνευτικό σου στυλ; Ως μεγάλη λάτρης της μουσικής, είναι πολλές οι φωνές από τις οποίες έμαθα πράγματα, αλλά η μητέρα μου και το γεγονός ότι μεγαλώνοντας τραγουδούσα στην εκκλησία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που διαμόρφωσαν το στυλ της ερμηνείας μου.

Πες μου το τραγούδι που σε κάνει να χαμογελάς ακόμα και τις πιο σκοτεινές στιγμές; Σίγουρα το Hoochie Coochie Man του Muddy Waters.

Και εκείνο που πάντα ραγίζει την καρδιά σου; Το Reach For Tomorrow από την καταπληκτική Ella Fitzgerald.

Τι θες να πετύχεις μέσα στα επόμενα 5 χρόνια; Να έχω οικονομική σταθερότητα ώστε να μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Επίσης θα ήθελα να γίνει ευρέως γνωστό το όνομά μου για την όμορφη μουσική που προσφέρω και για το ότι κάνω τον κόσμο να ξεχνά τα προβλήματά του όταν τραγουδάω. Διατηρώ την παράδοση των blues ζωντανή, γιατί και εκείνα με κάνουν να νιώθω ζωντανή.

Είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι στην Ελλάδα; Ναι, είναι. 

Τι θες να δεις περισσότερο εδώ; Ανυπομονώ να δω όλα τα πράγματα που έμαθα για πρώτη φορά στο μάθημα της ιστορίας στο σχολείο, όπως τα αρχαία μνημεία, ειδικά την Ακρόπολη. Επίσης, δεν έχω πάει ποτέ σε πραγματικό νησί, γι’ αυτό είμαι τόσο ενθουσιασμένη.

Πες μου περισσότερα για τη μουσική παρέα που θα σε συνοδεύσει στις εμφανίσεις σου στο Half Note. Για τα σόου της Αθήνας, θα μοιράζομαι τη σκηνή με μερικούς από τους Ευρωπαίους All Star των blues. Αρχικά πρέπει να πω ότι αγαπώ αυτούς τους τύπους. Η μουσικότητά τους είναι εκπληκτική, αλλά είναι και η χημεία που έχουμε αυτό που απολαμβάνω περισσότερο! Στο σχολείο έμαθα ότι η μουσική είναι η “παγκόσμια γλώσσα” και όλοι εμείς μαζί είμαστε η επιτομή ακριβώς αυτού. Έχω τον Victor Puertas στο όργανο, τον Luca Giordano στην κιθάρα, τον Antoine Escalier στο μπάσο και τον Pascal Delmas στα ντραμς. Μαζί δημιουργούμε μουσική μαγεία και εκείνοι με ενθάρρυναν να βγάλω το τρομπόνι. Είναι κάτι περισσότερο από μια παράσταση, αυτά τα παιδιά τα θεωρώ οικογένεια, τα μουσικά αδέρφια μου!