Μικρά μυστικά για να απολαύσεις στο έπακρο τη συναυλία των Arctic Monkeys

Είμαι μεγάλη fan των Arctic Monkeys και δεν το κρύβω. Για την ακρίβεια, όχι απλά δεν το κρύβω, εδώ και 20 σχεδόν χρόνια το βροντοφωνάζω κιόλας. Γιατί ξεκινάω τόσο αυτοαναφορικά; Επειδή πάντα ένας μεγάλος fan προσέχει τις μικρές αυτές λεπτομέρειες που μπορεί να προσθέσουν το κάτι παραπάνω σε μια συναυλιακή εμπειρία. 

Μετά λοιπόν από πολλά ταξίδια για να τους δω live στο εξωτερικό και έχοντας βρεθεί από το μεσημέρι στα γρασίδια της Μαλακάσας όταν έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας πριν από 5 χρόνια, όπως και τότε, έτσι και τώρα, θα δώσω μια μικρή περίληψη του εκρηκτικού τους κόσμου. 

Είμαι σίγουρη ότι ανυπομονείτε ήδη αρκετά για τις δύο αυτές ημέρες στην Πλατεία Νερού, όπου οι Arctic Monkeys θα πλαισιωθούν και από τρία ακόμα εκρηκτικά ονόματα. Τους καταιγιστικούς The Hives που έρχονται με δύο νέα singles και έτοιμο άλμπουμ το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο, το βρετανικό κιθαριστικό feeling good διαμαντάκι που ακούει στο όνομα Willie J. Healey και τα δικά μας διαμάντια, Green Was Greener και The Vaxtones (στις 18 και στις 19 Ιουλίου αντίστοιχα). Ε, κάτι μου λέει ότι όσο διαβάζετε, θα ανυπομονείτε ακόμη περισσότερο. Ή έστω το εύχομαι γιατί ευτυχισμένος monkeys fan είναι αυτός που μοιράζεται την προσμονή μαζί με άλλους monkeys fans. 

Από την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας

Το λοιπόν, ας ξεκινήσω από το γεγονός ότι οι Monkeys είναι από τις μπάντες που διαρκώς εξελίσσονται και έχουν κάνει πολλές στροφές στον ήχο τους, χωρίς όμως να απαρνιούνται το παρελθόν τους και σίγουρα όχι στις συναυλίες τους (καλά χαζοί είναι, θα μου πεις; Αν δεν παίξουν ένα Brianstorm να βρεθούν πόδια στον αέρα, δεν γίνεται δουλειά). Τα σέτλιστ τους παραμένουν σταθερά τόσα χρόνια σε best of επιλογές από όλα τα άλμπουμ τους. Όσες φορές και αν τους έχω δει, δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ. Η δυναμική τους στη σκηνή είναι απαράλλαχτη, η performance του Alex Turner προκαλεί τσιρίδες και ο επαγγελματισμός και ο ήχος τους αγγίζουν την τελειότητα. 

Ο Alex Turner με το τωρινό του look

Μιας και είπα Brianstorm προηγουμένως, το τραγούδι αυτό το οποίο έγραψαν για έναν weirdo fan τους (όχι εμένα δυστυχώς) βρίσκεται σταθερά εδώ και χρόνια ανάμεσα στα πρώτα 3-4 του σέτλιστ. Μπορεί να ανοίξουν και το live με αυτό όπως έκαναν πρόσφατα στο Λονδίνο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εκεί που πίνετε χαλαρά το ποτάκι σας μπορεί να βρεθείτε στον αέρα σε κλάσμα δευτερολέπτου μόλις ακουστεί το χαρακτηριστικό ριφάκι του. Και μη σας ξεγελά το γεγονός ότι πλέον ο Alex Turner εμφανίζεται κοστουμαρισμένος και posh, όταν πιάνει την κιθάρα, όπως λέει και το τραγούδι, προκαλεί… Thunnnndeeeerrrrr! Btw, interesting fact, το Brianstorm είναι όντως τόσο δυνατό, σαν καταιγίδα, που το 2017, όταν στην Αγγλία περίμεναν μια μεγάλη καταιγίδα, της έδωσαν την επίσημη ονομασία Brianstorm. Το συγκρότημα ανταποκρίθηκε με ένα tweet, ζητώντας από τον κόσμο να προσέχει εκείνες τις μέρες. 

Χρειάζεστε απεγνωσμένα κάτι να πιείτε από το μπαρ ή να τρέξετε για ένα γρήγορο στο WC; Γενικά η καλύτερη στιγμή γι’ αυτό, ειδικά αν είστε αρκετά μπροστά και δεν θέλετε να βγείτε σαν χταπόδι που το χτυπάνε στον μόλο, είναι γύρω στο έκτο με έβδομο track. Ρίχνουν τους τόνους συνήθως με το Cornerstone και ακολουθεί και κάποιο ακόμα σε νωχελικό τέμπο, οπότε μπορείτε να κινηθείτε άφοβα μέσα στο πλήθος. Είναι πιθανό βέβαια να χάσετε ένα ωραίο sing-a-long αλλά τι να κάνουμε, you win something-you lose something. 

Μιλώντας για νωχελικό τέμπο, όπως ανέφερα και πριν, δεν θα παίξουν μόνο τελευταία κομμάτια. Οι πιο lounge στιγμές τους είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Για την ακρίβεια από το τελευταίο άλμπουμ The Car, παίζουν τα: There’d better be a Mirrorball, Body Paint, Sculptures of anything goes άντε ίσως και το Perfect Sense. Από το προηγούμενο, Tranquility Base Hotel & Casino φέτος έχουν ακουστεί τα: Star Treatment και Four out of five. Όλο το υπόλοιπο σέτλιστ τους, goes back in time.

Άλλο ένα κομμάτι λοιπόν από τα παλιά που βρίσκεται σταθερά στα σέτλιστ τους είναι το ‘505’. Ακούστηκε στην Αθήνα και στην πρώτη τους εμφάνιση το 2018 (όπου στη σκηνή βρέθηκε μαζί τους και ο Miles Kane) αλλά και στη συναυλία των The Last Shadow Puppets. Χαρακτηριστική είναι η έναρξή του με το οργανικό sample από το soundtrack του Ennio Morricone για την ταινία The Good, The Bad and The Ugly. Στη στούντιο ηχογράφηση του τραγουδιού, κιθάρα παίζει ο Miles.

Φέτος στις συναυλίες που έχουν ήδη δώσει το τελευταίο δίμηνο, έκαναν όντως βουτιά στα παλιά και ερμήνευσαν τρία τραγούδια που είχαν να παίξουν ζωντανά ως full band μία δεκαετία. Η αρχή έγινε στην Αυστρία με το Suck it and see που ακούστηκε για πρώτη φορά μετά το 2014. Στο Bristol και στο Manchester ακούστηκε το Mardy Bum και στο Sheffield, τη γενέτειρά τους, την πρώτη από τις δύο μέρες, το A certain romance, με το οποίο μάλιστα άνοιξαν και live για πρώτη φορά ever. Και τα δύο τελευταία tracks είχαν να τα παίξουν από το 2013. 

Μην κάνετε το λάθος και φύγετε στο encore, το απόλυτο floorfiller το παίζουν πάντα στο encore και δεν θέλετε να χάσετε μία από τις πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας φαντάζομαι. Αναφέρομαι φυσικά στο I bet you look good on the dancefloor. 

Το Brianstorm είναι σταθερά το τραγούδι που βρίσκεται στα 3-4 πρώτα των σέτλιστ τους, αλλά έχουν και στάνταρ αγαπημένο με το οποίο κλείνουν τα live. Όταν ακούσετε τον στίχο “I’m a puppeeet on a string”, σημαίνει ότι βρίσκεστε στο τέλος αυτού του υπέροχου ταξιδιού. Για την ιστορία το “R U Mine” (απ’ όπου και ο τόσο χαρακτηριστικός στίχος του Turner) γράφτηκε το 2012, σε μία φάση που είχαν εξαντληθεί από την περιοδεία του άλμπουμ Suck It And See. Τότε τους ζητήθηκε να παίξουν support σε συναυλίες των Black Keys και επειδή είχαν ρουτινιάσει με το ίδιο υλικό σκέφτηκαν να γράψουν ένα νέο κομμάτι το οποίο θα θα μπορούσε να ξεσηκώσει τον κόσμο που εκείνη την ώρα θα έμπαινε στον χώρο της συναυλίας. Το πέτυχαν, κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο, αφού το τραγούδι συγκαταλέγεται ανάμεσα στα τρία πιο ακουσμένα από το άλμπουμ τους ΑΜ, μαζί με τα “Do I Wanna Know” και “Why You’d Only Call Me When You’re High?”. Με λίγα λόγια είναι μία συναυλία που πρέπει να ζήσετε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.