Ο Παύλος Παυλίδης είναι ίσως πρώτα στιχουργός και μετά οτιδήποτε άλλο. Οι στίχοι του, ιστορίες πόλης και ανθρώπων, έχουν γίνει συνθήματα, έχουν κάνει “επαφή” και έχουν κατασκηνώσει σε τοίχους, στάσεις λεωφορείων, τυχαία τζάμια. Αν βρισκόμασταν σε άλλες εποχές, θα λέγαμε και λευκώματα, τσάντες και τετράδια. Πιο νορμάλ όμως πια, να ανασαίνουν γεμάτα με τσαμπουκαλεμένο συναίσθημα σε διαδικτυακά στάτους και νυσταγμένα inbox .
Προσωπικά θεωρώ αυτόν και τον Κωνσταντίνο Βήτα τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ποιητές που έχουν κρυφτεί μέσα σε τραγούδια. Μου αρέσουν οι λέξεις τους(του). Σχηματίζουν εικόνες, περιγράφουν συναισθήματα, ζωγραφίζουν παραμύθια για ενήλικες κρυμμένους μέσα σε παιδιά. Οι στίχοι τους (του) είναι η ζωή που έζησες και δεν το θυμάσαι, μια σταθερή υπενθύμιση πως τελικά αγάπησες πρόδωσες και προδόθηκες και μετά φτου κι από την αρχή.
Την Τετάρτη 14/6, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, ο Παύλος Παυλίδης θα είναι παρέα με τους Hotel Alaska. Μαζί βγαίνουν και περιοδεύουν στον δρόμο αυτό το καλοκαίρι, έχοντας προγραμματισμένες εμφανίσεις σε αρκετά μέρη σε όλη την Ελλάδα. Στο πρόγραμμα θα κρύβεται ένα best of της δισκογραφίας του Παύλου Παυλίδη από την αξέχαστη εποχή των Ξύλινων Σπαθιών έως και τον τελευταίο του δίσκο «Το Μαύρο Κουτί».
Πλούσιο το track list κα εγώ θα ‘μαι εκεί να μετράω ποιο από αυτά τα 10+1 τραγούδια του θα έχουν καταφέρει να τρυπώσουν μέσα.
Η Σιωπή
μέσα από το άλμπουμ: Ξύλινα Σπαθιά- Ξεσσαλονίκη, του 1993
«Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό»
Φωτιά στο Λιμάνι
από το άλμπουμ Ξύλινα Σπαθιά -Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου, του 1995
«Γελάς γιατί σε θέλω, κατεβάζεις το καπέλο
και μου λες λοιπόν θυμήσου
σαν ταινία η ζωή σου να κυλά»
Ο κηπουρός
από το άλμπουμ Αφού λοιπόν ξεχάστηκα… του 2004
«Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής
και μου τραγουδάει “η αγάπη θα ‘ρθει, θα’ ρθει”»
Κοραλλένιος Βυθός
από το άλμπουμ Άλλη μια μέρα του 2006
«Θα ονειρευτώ
και αν χωρέσω
απ’ το απέραντο παντού
ως το ελάχιστο εδώ
στο κενό
θα σε καλέσω»
Η Μαίρη
από το άλμπουμ Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, του 2013
«Μου έστειλε μήνυμα γι ‘ απόψε στις 9
Σε μια σκηνή, να σκοτωθώ μαζί της …»
Θα έρθει μια μέρα
από το άλμπουμ Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, του 2013
«Θα είναι μια μέρα γιορτινή, όταν θα έρθω να σε βρω»
Λευκή Καταιγίδα
από το άλμπουμ Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει του 2014
«Χορεύοντας μου `δειξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πώς χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί.
Ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος»
Ο χρόνος
από το άλμπουμ στον Διπλανό Ουρανό, του 2015
«Ο χρόνος είναι παιδί
κλωτσάει μια μπάλα και τρέχει από πίσω της
αν μια στιγμή κουραστεί βρίσκει μια ελιά
και κοιμάται στον ίσκιο της»
Η γοργόνα
από το άλμπουμ Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο του 2016
«Για να ’ρθεις έχω νικηθεί σ’ άλλους πολέμους
και σ’ άλλες μάχες για να ’ρθεις έχω νικήσει
και μια ελπίδα που ’χα μέσα μου κοιμίσει
εκείνη δίνει τώρα ρεύμα στους ανέμους»
Στην Άκρη της Πόλης
από το άλμπουμ Το μαύρο κουτί του 2021
«Στην άκρη της πόλης ακούω μουσικές
χαμογελάω και κουνάω το κεφάλι
νικάει η ζωή πάντα ό,τι κι αν ξέχασες ό,τι κι αν λες»
Λιωμένο Παγωτό
από το άλμπουμ Ξύλινα Σπαθιά- Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου, του 1995
«Και μένα τι με νοιάζει
εδώ έχει πάντα ήλιο
μόνο που με τρομάζει
οπότε λέω θα φύγω
είχα πει θα φύγω, είχα πει
Κι όμως είμαι ακόμα εδώ
κι αυτό το καλοκαίρι
λιωμένο παγωτό κολλάει στο χέρι»
