Το πρώτο μετά-μιούζικαλ του Όθωνα Λαμπρόπουλου και της Μαρίζας Ρίζου είναι γεγονός. Πρωταγωνιστές, οι C.ulture V.ictims (C.V.), αβοήθητα ‘’θύματα’’ της τέχνης τους που με το πάθος, την τρέλα και την ένταση που απαιτεί η δουλειά τους, ανεβαίνουν στην σκηνή του Black Box του Ιδρύματος Κακογιάννη και μας παρουσιάζουν μια εναλλακτική (πιο dark) εκδοχή της διάσημης Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων του Lewis Carroll.
Αυτή η Αλίκη λοιπόν, αποφασίζει να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι την ημέρα της ενηλικίωσής της, και με την βοήθεια των φίλων της και πολλών παραισθησιογόνων ουσιών, βρίσκεται στο μεγαλύτερο νυχτερινό μαγαζί του κόσμου: στο «Καμπαρέ της Αλίκης». Όλη η ζωή της εκτυλίσσεται εκεί, τραγουδιστά, χαμογελαστά και ψεύτικα, φτιάχνοντας ένα σουρεαλιστικό, αστείο και παράλογο μιούζικαλ.
Τα κείμενα της παράστασης ανήκουν στον Όθωνα Λαμπρόπουλο και η μουσική στη Μαρίζα Ρίζου. Οι C.ulture V.ictims ήταν συμφοιτητές στην δραματική σχολή ‘’Δήλος’’ και υπάρχουν από το 2008. Σήμερα, έχουν αναθεωρηθεί, ανανεωθεί, ανακυκλωθεί και αναζωογονηθεί, και μας παρουσιάζουν την έβδομη θεατρική τους απόπειρα, όντως ωστόσο ακόμη ‘’θύματα’’ της τέχνης τους.
Όθωνας: Είμαστε πράγματι ‘’θύματα’’ της τέχνης, γιατί δεν είναι κάτι μέσα από το οποίο μπορούμε να ζήσουμε. Απλά την αγαπάμε τόσο πολύ και γι αυτό συνεχίζουμε να δουλεύουμε σκληρά μέσα σε αυτήν. Οπότε τελικά μας αρέσει να είμαστε culture victims! Η «Αλίκη στη χώρα του Ποτέ» είναι η έβδομη δουλειά μας σαν ομάδα και έχει ως ηρωίδα μια Αλίκη της καθημερινότητας, μια Αλίκη των Εξαρχείων που παίρνει ναρκωτικά και μέσω αυτών βλέπει την πραγματικότητα όπως αυτή θέλει. Πρόκειται για ένα αστείο μιούζικαλ, μια σκληρή κωμωδία που κρίνει την αστική τάξη και τον καθωσπρεπισμό, γιατί μάλλον στις μέρες μας έχουμε γίνει τρομερά ρεαλιστές, σκληροί και βίαιοι. Χρησιμοποιούμε κάθε μορφής βία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και γι αυτό νομίζω ότι το παραμύθι, ο έρωτας, η αγάπη και όλες αυτές οι έννοιες που μπορεί να μοιάζουν πλέον γραφικές, πρέπει να υπάρχουν στις ζωές μας. Όλα είναι πίσω από μια βιτρίνα και εμείς απ’ έξω φοβόμαστε να σπάσουμε το τζάμι και να τα πιάσουμε! Αυτό πρέπει να αλλάξει…
Σοφία: Αυτό που νομίζω ότι ιντριγκάρει στην παράσταση αυτή, είναι πως πρόκειται για μια παράσταση γεμάτη ‘’βλακείες’’… με την έννοια της ελευθερίας, του σουρεαλιστικού, του αθώου αστείου! Δεν έχει αυστηρή δομή ή αυτό το κομιλφό που απαιτεί μια θεατρική παράσταση. Υπάρχει απενοχοποίηση, αυθορμητισμός, τσαλάκωμα. Σίγουρα θα σας διασκεδάσει!
Μιχάλης: Ο συγκεκριμένος θίασος έχει μια υγεία, κάτι που συνήθως δεν υπάρχει στο θέατρο. Εδώ είναι όλοι πολύ φυσιολογικοί άνθρωποι και χαίρομαι που δουλεύω μαζί τους.
Θανάσης: Είναι ωραίο το κείμενο, διαφορετικό, πρωτότυπο και αστείο!
Μαρία: Παρουσιάζουμε μια ιστορία που την διηγούμαστε όχι μόνο μέσα από το κείμενο αλλά και μέσα από τα τραγούδια. Έχει χορό, μουσική, ελευθερία. Ελπίζω να βγει σαν αποτέλεσμα αυτό που έχουμε σκεφτεί.
Μάνος: Είναι η ιστορία της Αλίκης που όλοι ξέρουμε, αλλά κάπως διαφορετική. Είναι μάλλον ένα μεγάλο πάρτι που καταλήγει κάπως… περίεργα!
*Η «Αλίκη στη χώρα του Ποτέ» θα παρουσιάζεται ως τις 11 Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 και κάθε Τετάρτη στις 19:30 στο Black Box του Ιδρύματος Κακογιάννη (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 341 8550).
Κείμενο -Σκηνοθεσία: Όθωνας Λαμπρόπουλος // Μουσική: Μαρίζα Ρίζου // Σκηνικά – Κοστούμια: Φαίδρα Χάρδα // Κίνηση: Δήμητρα Σοφού // Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη //Μακιγιάζ: Γιάννης Ιωακειμίδης // Παραγωγή: Ομάδα C.ulture V.ictims(C.V) // Παίζουν: Σοφία Γαλανάκη, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Μαρία Νικητοπούλου, Μιχάλης Πανάδης, Μάνος Παπαδάς, Όθωνας Λαμπρόπουλος
