ΜΕΝΤΑ: «Αποτελεί κίνητρο το να παραμένουμε δημιουργικοί στο πέρασμα του χρόνου»

Δεν είναι εύκολο να αντέχεις στον χρόνο. Ιδιαίτερα σε μία εποχή που όλα μοιάζουν πιο εφήμερα από ποτέ, χρειάζονται γερές βάσεις για να μένουν σταθερά τα θεμέλια παρά τις όποιες αντιξοότητες και τη φθορά. 

Αυτές τις βάσεις οι Μέντα τις έβαλαν σωστά, γι’ αυτό και 21 χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, αν κάτι τους χαρακτηρίζει περισσότερο είναι η συνέπεια και η επιμονή στην ποιότητα της παραγωγικότητάς τους. Στοιχεία που αναγνωρίζουν όχι μόνο οι πιστοί ακροατές τους αλλά και οι συνάδελφοί τους μουσικοί, που στο κάλεσμα της μπάντας για να συμμετάσχουν στη δημιουργία του νέου τους άλμπουμ “Τελεφερίκ”, στάθηκαν κοντά τους. 

Όταν το 2015 οι Μέντα αποφάσισαν να συστηθούν εκ νέου, να αφήσουν πίσω τους τον ελληνικό στίχο και να κινηθούν σε instrumental δρόμους, το έκαναν με τη δημιουργία του άλμπουμ “Téléphérique”. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, το ίδιο άλμπουμ κυκλοφορεί με τον τίτλο “Τελεφερίκ” και οι συνθέσεις (συν ένα bonus track) έχουν γίνει πλέον τραγούδια, με στίχους από 10 ερμηνευτές που ξεχωρίζουν στην ελληνική μουσική σκηνή. Οι: Λένα Πλάτωνος, Γιάννης Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, CotiK., Νικόλας (Razastarr), Χρήστος Λαϊνάς, PrinsObi, NalyssaGreen, DanaiNielsen και Σέργιος Βούδρης, εμπνεύστηκαν από τις μουσικές των τεσσάρων μελών, δηλαδή του Νίκου Παπαδημητρίου, του Κώστα Βλαχά, του Πάνου Γαλάνη και του Δημήτρη Λαΐνά και το αποτέλεσμα είναι ένας μουσικός διάλογος με απέραντα ορχηστρικά τοπία και στιχουργική καταγραφή του τώρα, που, κατά τη γνώμη μου, μπαίνει στη λίστα με τα τρία καλύτερα εγχώρια άλμπουμ της χρονιάς. Για το πώς κατάφεραν να δέσουν όλα αυτά, μας μιλούν οι ίδιοι οι Μέντα. 

Έξι χρόνια μετά. Νιώθετε ότι έχουν αλλάξει πράγματα ή τελικά όλα τα ίδια μένουν; Μετά από, σχεδόν, δύο χρόνια πανδημίας, όλα γύρω σου δίνουν την εντύπωση ότι άλλαξαν για πάντα. Και αυτό γιατί οι πληγές της είναι ακόμη νωπές. Όμως, αξίες όπως η οικογένεια, ζητούμενα όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, ο σεβασμός προς τη ζωή και τα συναισθήματα αγάπης για το συνάνθρωπο έχουν γίνει περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.    

Και αν πάμε στην αρχή της πορείας σας; Ακόμα πιο πίσω; 21 χρόνια πριν; Στις αρχές της νέα χιλιετίας υπήρχε ένα διάχυτο αίσθημα αισιοδοξίας και προσμονής για το τι θα έφερνε ο νέος αιώνας. Τότε εμείς ήμασταν ηλικιακά στη δεκαετία των 20, γεμάτοι ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Κάναμε πολλά λάθη, από τα οποία ακόμη μαθαίνουμε και αποκτήσαμε πολλές εμπειρίες που κουβαλάμε μαζί μας σήμερα. Η χαώδης διαφορά είναι κυρίως αυτό. Σε ό,τι αφορά τη ζωή και την τέχνη, τα πράγματα τότε συνέβαιναν σε πιο αργούς ρυθμούς, πιο χαλαρά, γι’ αυτό και λίγο πιο τρυφερά. Δεν υπήρχαν η ταχύτητα και οι ευκολίες του διαδικτύου. 

Τι θυμάστε πιο έντονα από τις πρώτες στιγμές γνωριμίας σας αλλά και από τα πρώτα σας βήματα ως σχήμα; Τις ατελείωτες ώρες πρόβας, τις βόλτες σε συναυλίες και τα δισκογραφικά σχέδια που πάντα μας απασχολούν. 

Αναπολείτε; Είστε από τους νοσταλγούς του παρελθόντος; Νομίζω ότι ζούμε έντονα το παρόν, χωρίς να αναπολούμε το παρελθόν. Δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια. Είμαστε οικογενειάρχες με μικρά παιδιά και η ανατροφή τους δεν αφήνει πολλά περιθώρια στο μυαλό για να ασχολείται με αναμνήσεις. Κοινές αναμνήσεις, βέβαια, υπάρχουν πολλές και τις κουβεντιάζουμε καμιά φορά. 

Τι αναπολείτε περισσότερο; Συνήθως μιλάμε για τις μπάντες που αγαπούσαμε μικροί.

Κάποιες από αυτές; Από Kraftwerk Beach Boys και Beatles μέχρι τη σκηνή του Seattle, τους Public Enemy και τους Underworld.

Για νέες μπάντες συζητάτε; Υπάρχουν φρέσκα ονόματα που σας ιντριγκάρουν; Φυσικά… Μια από τις φοβίες μας είναι να μη γίνουμε οι γραφικοί που αναπολούμε το παρελθόν, λες και τώρα δεν βγαίνουν πραγματικά διαμάντια. Προσπαθούμε να παρακολουθούμε πολύ στενά την εξέλιξη, κυρίως της δυτικής μουσικής, πηγαίνοντας σε φεστιβάλ και ακολουθώντας sites και κανάλια τα οποία υποστηρίζουν νέες κυκλοφορίες. Κάποια ονόματα από αυτά που μας ενθουσιάζουν και μας ιντριγκάρουν είναι η Little Simz, οι Black Midi, o James Blake, o Dijon, o Nils Frahm και η Noga Erez.

“Υπόκρουση σε μία ταινία που δεν έχει ακόμη υπάρξει”, γράφει το Δ.Τ. για το πρώτο “Téléphérique”. Στο Τελεφερίκ που μόλις κυκλοφόρησε, οι στίχοι των ερμηνευτών τελικά έδωσαν εικόνα στην ταινία της ζωής μας; Ε ναι, είναι η εικόνα της δυστοπίας που έφερε στις ζωές μας η πανδημία. Έτσι βλέπουμε την εικόνα, αλλά, με αρκετές πινελιές αισιοδοξίας για ένα καλύτερο και πιο φωτεινό μέλλον.

Αγαπημένος στίχος από κάθε τραγούδι του Τελεφερίκ; «Το Ένα είναι όλα, το νερό, ο αέρας, η φωτιά, ο αιθέρας» – Νικόλας Καρίμαλης. «Άνοιξε το στερεοφωνικό και έβαλε τέρμα τους  Sex Pistols στα ηχεία» – Γιάννης  Αγγελάκας. «Ήθελε να ‘ναι αστέρι, μα βρωμούσε καλοκαίρι» – Coti K. «Τι να σου πω για να το καταλάβεις, είμαι τo θύμα κάποιας βλάβης χωρίς επίγνωση κενού» – Nalyssa Green. «Έχεις δει παπαρούνες να θρηνούν στα ανθοδοχεία;» – Λένα Πλάτωνος. «Θυμήσου όλα εκείνα τα βράδια που διώχναμε παρέα, μαζί, τα σκοτάδια» – Danai Nielsen. «Να ξέρουν πια ότι το μόνο που χρειάζεται ο κόσμος για να αλλάξει, είναι να αφήσουν την ψυχή τους να πετάξει» – Παύλος Παυλίδης. «Όποιος σπέρνει θύελλες, θερίζει αταξία» – Prins Obi. «Σαν χελιδόνια θα επιστρέψουμε μια μέρα και θα κοιτάμε αυτό που έχει μείνει, μια αγάπη σαν λίμνη» – Χρήστος  Λαϊνάς. «Προγόνισε γονιών ελέη…(!)» – Σέργιος Βούδρης.

Η δημιουργία ενός κινηματογραφικού soundtrack μιας και μιλάμε για ταινίες, είναι κάτι που σας ενδιαφέρει; Πολύ. ΄Ισως προσπαθήσουμε αυτό σαν επόμενο πρότζεκτ.

Για ποιον σκηνοθέτη θα θέλατε να γράψετε μουσική; Έχουμε απωθημένο να δουλέψουμε τη μουσική σε μια ταινία των Λάνθιμου, Μακρίδη, Μπόγρη ή Ρέντη. Είναι όλοι σκηνοθέτες με τους οποίους έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν για τα βίντεο της μπάντας και μας εμπνέει η δουλειά τους, παρ’ ότι διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.

Ο σεβασμός που έχουν προς εσάς μεγάλα ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής φαίνεται και από τις συμμετοχές σε αυτό το άλμπουμ. Ποιο είναι το κίνητρο για να συνεχίζετε αυτό που κάνετε, όταν το υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού και μουσικής δεξιοτεχνίας, δεν είναι ανάλογο της εμπορικής ανταπόκρισης; Δεν ζούμε από τη μουσική. Για αυτό έχουμε την πολυτέλεια να προσεγγίζουμε τη μουσική και τη δισκογραφία μέσα από το προσωπικό αισθητικό πρίσμα της μπάντας, χωρίς εκπτώσεις για τον ακροατή. Με δεδομένα τα παραπάνω, αποτελεί κίνητρο το να παραμένουμε δημιουργικοί στο πέρασμα του χρόνου, παρά τις όποιες αντιξοότητες. 

Μιλήστε μου περισσότερο για τους ερμηνευτές αυτού του άλμπουμ. Τι είναι αυτό που σας έκανε να προσκαλέσετε τους συγκεκριμένους σε αυτό το ταξίδι; Είναι άνθρωποι που εκτιμούμε και θαυμάζουμε για το έργο τους, είτε αυτό είναι ευρύ, είτε περιορισμένο ακόμη. Θέλαμε εκπροσώπους τριών γενεών της ελληνικής μουσικής αλλά και διαφορετικών μουσικών ρευμάτων. 

Τι σας έμεινε περισσότερο από τον καθένα; Αυτό που μένει από την επαφή μαζί τους, είναι η ταπεινοφροσύνη και ο ενθουσιασμός με τα οποία αντιμετώπισαν την πρόσκλησή μας για συμμετοχή στο νέο “Τελεφερίκ”.

Η δημιουργία αυτού του άλμπουμ, με αυτή τη μορφή, ήταν κάτι που σκεφτόσασταν καιρό; Σχεδόν τρία χρόνια πριν, έπεσε η ιδέα και ξεκίνησε η προετοιμασία αυτού του άλμπουμ. Η πανδημία πρόσθεσε αρκετή καθυστέρηση στο όλο πλάνο και με τα πολλά φτάσαμε στην κυκλοφορία τον Οκτώβριο του 2021. 

Έχετε δημιουργήσει παράλληλα και νέο υλικό; Υπάρχει νέο υλικό αλλά είναι ακόμη περιορισμένο. Τώρα αρχίζουμε να το δουλεύουμε πιο συστηματικά. 

Αν όλα καταστρέφονταν και έπρεπε να σώσετε μόνο ένα άλμπουμ σας για τις επόμενες γενιές, ποιο θα ήταν αυτό; Εύκολη απάντηση:το «Τελεφερίκ». Κι αυτό, όχι μόνο, διότι είναι σήμερα το νεότερο «παιδί» αλλά κι επειδή μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους ως δισκογραφικό αποτύπωμα. Αποτελεί μια έμμεση ένδειξη αναγνώρισης της καλλιτεχνικής προσφοράς της μπάντας στη μουσική σκηνή της χώρας. 

Αυτό το άλμπουμ θα παρουσιαστεί ζωντανά μαζί με τους ερμηνευτές; Υπάρχει αυτή η σκέψη; Προσπαθούμε να βρούμε την ημερομηνία που εξυπηρετεί τους περισσότερους,ώστε να μπορέσουν να παραστούν στην παρουσίαση.