O Lucas Till γεννήθηκε στις 10/8/1990, δύο χρόνια παρά δύο μήνες πριν προβληθεί το τελευταίο επεισόδιο της έβδομης και τελευταίας σεζόν του MacGyver. Όπως εκατομμύρια άλλοι συνομήλικοί του ανά τον κόσμο, ανάμεσα στα ακόμη περισσότερα εκατομμύρια όσων εκ των πραγμάτων δεν πρόλαβαν να δουν τη σειρά όσο καιρό παιζόταν (ξεκίνησε το 1985 και η αυλαία της έπεσε το 1992), έτσι και αυτός όταν άρχισε να καταναλώνει συνειδητά τη μία φέτα ποπ κουλτούρας μετά την άλλη, δεν άργησε να συνδέσει άρρηκτα στο μυαλό του τη λέξη «MacGyver» με τη σουρεαλιστική εφευρετικότητα ή με ό,τι τέλος πάντων θεωρούμε συνώνυμο το επώνυμο του πράκτορα όλοι όσοι τον είδαμε σε πραγματικό τηλεοπτικό χρόνο να κατασκευάζει βόμβες από πατάτες και συνδετήρες – πάντα για καλό σκοπό και χωρίς ποτέ να πιάνει στα χέρια του όπλα.
Ο Till, δηλαδή, είτε ως παιδί είτε αργότερα ως νέος ηθοποιός, είχε επίγνωση του iconic status της σειράς πριν καν τη δει και αυτό, όπως λέει ο ίδιος στην Popaganda, όταν αποφάσισε να υποδυθεί τον θρυλικό πράκτορα με τη χαίτη στο reboot της σειράς (στην Ελλάδα προβάλλεται από την COSMOTE TV – πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου, COSMOTE CINEMA 4HD), μάλλον λειτούργησε υπέρ του. Ένα άγχος λιγότερο είναι κάτι, ακόμη κι αν υπάρχουν (ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό) πολλά ακόμη που πρέπει να αντιμετωπίσεις, από τους ορκισμένους fans που σε περιμένουν στη γωνία με το τουφέκι μέχρι τον εξοντωτικό όγκο δουλειάς. Ακούγεται πολύ κουραστικό, ακόμη και για ένα πρώην X-Man…
https://www.youtube.com/watch?v=ImzyqnZrLZs
Ο πρώτος χρόνος μιας σειράς είναι πάντα εφιαλτικός
Ήταν ζόρικα τα πράγματα, μέχρι να βρούμε το ρυθμό μας. Κάποιος μεγαλύτερος σε ηλικία μου είπε ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν στην τηλεόραση, λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι ο πρώτος χρόνος μιας σειράς είναι πάντα ο χειρότερος, ένας εφιάλτης. Όμως τα καταφέραμε και την επόμενη σεζόν θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Ελπίζω να μην ακούγομαι γκρινιάρης. Τις προάλλες έβλεπα αποσπάσματα της πρώτης σεζόν και σκεφτόμουν ότι αν μη τι άλλο διασκεδάζουμε πάρα πολύ.
Το να παίζεις σε μια σειρά είναι σαν να πηγαίνεις στον πόλεμο
Είμαι σίγουρος ότι όταν δημοσιευτεί αυτή η συνέντευξη κάποιος θα πει ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται, ίσως μου στείλουν και hate mail. Όμως το να παίζεις σε μια τηλεοπτική σειρά είναι λίγο σαν να πηγαίνεις στον πόλεμο. Εννοώ ότι περνάς ένα χρόνο της ζωής σου μαζί με μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων και κανείς έξω από αυτό τον στενό κύκλο, ούτε καν κάποιος άλλος ηθοποιός, μπορεί να καταλάβει ακριβώς αυτό που ζεις.
Κανείς δεν γλιτώνει από το άγχος της πρώτης φοράς
Ποτέ πριν δεν είχα κάνει τηλεόραση. Δεν ήταν κάτι που σκεφτόμουν να κάνω. Μία μέρα μου τηλεφώνησε ο ατζέντης μου και μου είπε για τη σειρά, αλλά αμέσως αρνήθηκα – κυρίως γιατί ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να συστήσεις ξανά στο κοινό ένα icon, όπως είναι ο MacGyver. Πολύ άγχος, φίλε. Λίγο αργότερα με ξαναπήρε και μου είπε ότι τα γυρίσματα θα γίνονταν στο Πόρτλαντ, που είναι μία από τις αγαπημένες μου πόλεις, οπότε σκέφτηκα εντάξει, ας ρίξω μια ματιά. Νομίζω ότι αυτός ήταν ο πιο καθοριστικός παράγοντας. Σκέφτηκα ότι δεν θα με χαλούσε καθόλου να ζήσω στο Πόρτλαντ για ένα χρόνο. Βέβαια κάναμε γυρίσματα και στο Σαν Φρανσίσκο και στο Όκλαντ και στο Λος Άντζελες και στην Ατλάντα, δηλαδή δε μείναμε και πολύ στο Πόρτλαντ. Νομίζω ότι στην επόμενη σεζόν θα κάνουμε γυρίσματα και στο εξωτερικό. Θα εξαρτηθεί, βέβαια, και από το τι θα κάνει ο Trump…
Τα αγαθά κόποις κτώνται
Ρίξαμε πάρα πολλή δουλειά. Υπήρξαν εβδομάδες που δουλεύαμε 90 ώρες, ενώ κάποιες άλλες δεν είχαμε ούτε καν το Σαββατοκύριακο για τον εαυτό μας. Όμως όλος αυτός ο εξαντλητικός ρυθμός ήταν καλός για μένα, γιατί δεν είχα το χρόνο να σκεφτώ αυτό που μου έλεγαν ή σκέφτονταν όλοι, σχετικά με το αν και πώς θα κατάφερνα να σταθώ αντάξιος των προσδοκιών.
Η yoga γενικά βοηθάει
Είναι τρελό όλο αυτό που υπομένει το σώμα μου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ευτυχώς πρόσφατα ξεκίνησα να κάνω yoga και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα, γιατί δεν μου το είπε κανείς.
Όπου λαλούν πολλά κοκκόρια…
Δεν είμαι σίγουρος αν το ότι γεννήθηκα δύο χρόνια πριν ολοκληρωθεί η σειρά (σ.σ. ο Lucas Till γεννήθηκε στις 10/8/1990 ενώ το τελευταίο επεισόδιο του MacGyver προβλήθηκε στις 21/5/1992) διευκόλυνε ή το αντίθετο την προσέγγισή μου σε αυτόν τον ήρωα. Αυτό που ξέρω είναι ότι υπερβολικά πολύς κόσμος είχα άποψη σχετικά με το τι έπρεπε να κάνω, ακόμη κι αν δεν είχαν καμία δουλειά να μου κάνουν υποδείξεις. Ο σκηνοθέτης προφανώς μπορεί να μου πει τι να κάνω. Αλλά από που κι ως που κάποιος άσχετος μου λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι; Αυτός ο «θόρυβος» λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.
Η νοσταλγία (μπορεί να) είναι παγίδα
Ο χαρακτήρας του MacGyver ανήκει στην ποπ κουλτούρα. Μπορώ να καταλάβω λοιπόν γιατί ορισμένοι δυσκολεύτηκαν να με αποδεχτούν. Προφανώς δεν είχα δει την πρώτη σειρά όταν παιζόταν. Γι’ αυτό και όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα δεν επηρεάστηκα καθόλου από τη νοσταλγία. Πώς θα μπορούσα;
Τα γυρίσματα ταινιών δεν έχουν καμία σχέση με των σειρών
Έχω κάνει αρκετές ταινίες και θέλω να είμαι σαφής: τα γυρίσματα μιας ταινίας είναι σαν διακοπές σε σύγκριση με τα γυρίσματα μιας τηλεοπτικής σειράς. Τα οποία δεν σταματάνε. Σχεδόν δεν κάναμε ποτέ διάλειμμα. Ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός, αλλά δεν είμαι. Δεν μπορείς να διανοηθείς την πίεση. Παρ’ όλα αυτά, αφού είμαι ο πρωταγωνιστής δεν είχα άλλη επιλογή από το να φερθώ σαν άντρας και να αποτελέσω παράδειγμα προς μίμηση για τους συναδέλφους μου στη σειρά.
Lucas Till και George Eads επί το έργον.
Ο επιμένων νικά
Με την υποκριτική έμπλεξα από πολύ μικρός και μετακόμισα στο Λος Άντζελες όταν ήμουν 18. Στην αρχή δεν είχα κανένα φίλο. Νομίζω ότι πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια για να σταματήσω να είμαι θλιμμένος. Δεν λέω ότι τα πάντα ήταν άσχημα. Όταν έχεις ένα στόχο πρέπει να είσαι διατεθειμένος να υπομείνεις τις δυσκολίες. Πίστεψέ με, στην αρχή ήταν δύσκολα. Για καλή μου τύχη ήταν μαζί μου και η θεία μου – είναι πολύ σημαντικό να σε στηρίζει η οικογένειά σου όταν περνάς ζόρικα. Επίσης συζητούσα πολύ με άλλους νέους ηθοποιούς που περνούσαν τα ίδια με μένα, οπότε ήξερα ότι δεν ήμουν τρελός.
Ένα σπίτι είναι κάτι παραπάνω «τέσσερις τοίχοι»
Τον τελευταίο καιρό έχω ξοδέψει πολύ χρόνο και χρήμα στο σπίτι μου. Έχω ανάγκη όταν τελειώνω τη δουλειά να επιστρέφω σε ένα μέρος όπου θα νιώθω ότι είναι ακριβώς όπως θέλω να είναι. Όλοι δε νιώθουν αυτή την ανάγκη;
