Τέχνη στο Λονδίνο σήμερα: Covid Εdition

Το πρώτο εισιτήριο είχε ημερομηνία πτήσης 16/3/2020: Ακριβώς την ημέρα του πρώτου lock down στην Ελλάδα. Η ημερομηνία άλλαξε τότε για 18/10/2020. Στις αρχές Οκτωβρίου,  αναρωτιόμουν  “τι κάνεις τώρα; Πας ή δεν πας;” Ευτυχώς πας!!!

Και πήγα. Σε ένα Λονδίνο διαφορετικό!!! Άδειο! Με τα μέτρα να τηρούνται στο ακέραιο, τουλάχιστον στους δημόσιους χώρους. Άδειοι δρόμοι, άδεια καφέ, άδεια markets, άδειο μετρό! 

Αγορές πλέον on line, έβλεπα παντού couriers και δέματα αφημένα έξω από πόρτες. Και στο τέλος της ημέρας, ένα βουνό από άδεια χαρτόκουτα έξω από τα γραφεία.

Στα εμπορικά καταστήματα, ακόμα και σε γνωστούς οίκους μόδας πλέον πωλούνται μόνο άνετα casual ρούχα: φόρμες, αθλητικά, κλπ ακόμη και γνωστοί οίκοι . Αν θες fancy, μόνο online.

Chinatown, Λονδίνο. Οκτώβριος 2020.

Online είναι οι αγορές πλέον και σε γνωστή αλυσίδα υπολογιστών. Αν χρειαστείς να αγοράσεις κάτι σε κατάστημα, θα κλείσεις το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού, θα σε παραλάβει στην είσοδο ένας υπάλληλος, θα σε συνοδεύει σαν bodyguard μέσα στο κατάστημα και ούτε βλέφαρο δεν επιτρέπεται να ρίξεις στο εμπόρευμα. Όχι, η απόλαυση του να κοιτάξεις απολαμβάνοντας χωρίς να αγοράσεις δεν υπάρχει πια.

Τώρα, σε περιοχές όπως το City, η Liverpool Street και το Canary Wharf , που άλλοτε σε ώρες αιχμής γινόταν το αδιαχώρητο, αν βρεθείς για κάποιο λόγο εκεί, αναρωτιέσαι αν έχεις χαθεί και κοιτάζεις γύρω σου μήπως βρεις κάτι γνώριμο. Η τηλεργασία είναι πια γεγονός για όλους.

Ξεχνάς και τα lunch breaks στα μαγαζιά αλυσίδες, όπου δεν ήξερες που να σταθείς. Τώρα είναι σφραγισμένα με αναποδογυρισμένα καθίσματα πάνω στους πάγκους .

Εάν θέλετε να επισκεφτείτε εκθέσεις θα χρειαστεί να κάνετε  κράτηση (ναι φυσικά online κι αυτή) μέρες πριν και απαγορεύεται ρητά να καθυστερήσεις.  Ανταμείβεσαι με την πολυτέλεια να απολαύσεις την έκθεση εντελώς prive χωρίς κάποιο κεφαλάκι/χεράκι/καπέλο/τσάντα να παρεμβάλλεται στην εικόνα που σου έχει απορροφήσει το ενδιαφέρον. 

Μία από τις πιο δυνατές κι ακουστές εκθέσεις που τρέχουν αυτή την στιγμή στο Λονδίνο είναι η μεγάλη ρετροσπεκτίβα στον Andy Warhol στην Tate Modern, που θα έχει διάρκεια μέχρι τις 15 Νοεμβρίου του 2020. 

ANDY WARHOL στην Tate Modern (μέχρι 15 Νοεμβρίου 2020).

Andy Warhol – Marilyn Diptych 1962

Andy Warhol – Elvis I and II 1964

Andy Warhol – Mao 1973

Η έκθεση αποτελεί μία νέα ματιά στην εξωπραγματική ζωή και του έργο του pop art superstar που άφησε το δικό ξεχωριστό και πρωτοποριακό στίγμα στην τέχνη και τη ζωγραφική. Δανειζόμενος εικόνες από την ποπ κουλτούρα, ο Αμερικανος Warhol δημιούργησε πολλά έργα που παραμένουν σήμερα πρότυπα της τέχνης του 20ου αιώνα. Εκτός από την ζωγραφική, ο Warhol έκανε και πολλές ταινίες που έχουν γίνει πια κλασικά underground. 

Αυτή η έκθεση στην Modern Tate είναι η πρώτη μετά από 20 χρόνια. Εκτός από τις ανυπέρβλητες pop εικόνες της Marilyn Monroe, Coca-Cola και της σούπας Campbell’s, περιλαμβάνει έργα που δεν έχουν ξαναεκτεθεί στη Μεγάλη Βρετανία. Φωτογραφίες, ακρυλικά, εκτυπώσεις,  25 έργα από τη σειρά Ladies and Gentlemen series – πορτρέτα από μαύρες και Λατίνες drag queens και γυναίκες– εκτίθενται για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια.

Ο Warhol στα τέλη του 1969 ίδρυσε το αμερικάνικο περιοδικό Interview. Το περιοδικό, με το παρατσούκλι “The Crystal Ball of Pop” (Η Κρυστάλλινη Σφαίρα της Ποπ), περιλαμβάνει συνεντεύξεις με διασημότητες, καλλιτέχνες, μουσικούς και δημιουργικούς στοχαστές.

Andy Warhol – Sixty Last Suppers 1986. Έργο βασισμένο στον πίνακα Τελευταίο Δείπνο του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-modern/exhibition/andy-warhol

Εννοείται ότι τα πάντα τα πληρώνεις με κάρτα εκτός από κάποια σούπερ μάρκετ. Τα αγαπημένα υπαίθρια markets του σαββατοκύριακου είναι περιορισμένα, μόνο για κάποιες βασικές αγορές και όχι, δε μπορείς να συνδυάσεις τις αγορές με το γνωστό περίπατο στο πάρκο. 

Και η διασκέδαση; Αν δεν είναι κι αυτή online, γίνεται επιλεκτικά σε κλαμπ ή σε κάποια παμπ που ίσως να παραμένει ανοιχτή, μέχρι όμως νωρίς το βράδυ. Αλλιώς, σε σπίτια φίλων μέχρι νωρίς το πρωί και με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ανοίγεις τηλεόραση και στα ΜΜΕ ο Covid είναι το πρώτο θέμα. Ούτε ο Beckam, ούτε ο Harry, ούτε η Manchester United.

Κοιτάς στα παράθυρα των σπιτιών και μετράς παιδιά να κάνουν tik tok.

Ο δρόμος Chalk farm στην περιοχή Camden town. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Κεντρικοί σταθμοί του μετρό έρημοι από ανθρώπους. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Σε αυτή την πόλη, την κάποτε γεμάτη χρώμα, φωνές, διαλέκτους, γεύσεις, τέχνη, τα περιστατικά αυτοκτονιών και ανθρώπων που νοσηλεύονται με ψυχολογικά προβλήματα έχουν αυξηθεί σημαντικά. Την άλλαξαν.

Σε όλες τις γωνιές του Λονδίνου, η πανδημία αφήνει το αποτύπωμά της και τίποτα δε θυμίζει τις προηγούμενες επισκέψεις μου. Σα να άλλαξε η ταυτότητά του. Οπως και όλων μας άλλωστε.  Θα με ρωτήσεις, είναι όμορφο; Θα απαντήσω, είναι διαφορετικά όμορφο. 

Βέβαια, το Λονδίνο δεν παύει να είναι Λονδίνο και υπερασπίζεται την φήμη του ανοίγοντας συνεχώς ξανά τις καλλιτεχνικές του αίθουσες για το κοινό. Μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης τέχνης και πολλοί avant guarde εικαστικοί απ’ όλον το  κόσμο εκθέτουν αυτόν τον καιρό στις λονδρέζικες γκαλερί και μουσεία ή προγραμματίζονται εκθέσεις τους για το 2021. Θεού θέλοντος και Covid επιτρέποντος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γερμανία: Το Μαντάμ Τισό πέταξε στα σκουπίδια το άγαλμα του Ντόναλντ Τραμπ

BRUCE NAUMAN στην Tate Modern (μέχρι 21 Φεβρουαρίου 2021).

Clown Torture 1987. Βιντεο εγκατάσταση του Bruce Nauman στην Tate Modern. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Αναγνωρισμένος ως ένας από τους πιο πρωτοποριακούς και προκλητικούς σύγχρονους Αμερικανούς καλλιτέχνες, Ο Bruce Nauman αντλεί έμπνευση από τις δραστηριότητες, τον λόγο και τα υλικά της καθημερινής ζωής.  Στην πολυσχιδή δουλειά του -γλυπτική, βίντεο, χαρακτική, performance και εγκαταστάσεις- ο Nauman δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εξέλιξη κάποιου ιδιαίτερου προσωπικού ύφους όσο για τον τρόπο με τον οποίο μια διαδικασία ή δραστηριότητα μπορεί να μετασχηματίσει ή να μετατραπεί σε έργο τέχνης, εμπνέοντας γενιές νεότερων καλλιτεχνών.

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη του έκθεση στο Λονδινο μετά από 20 χρόνια. Αφήνει τους επισκέπτες να γίνουν ένα με τον κόσμο του μέσω συναρπαστικών εγκαταστάσεων, δίνοντας έμφαση στον ήχο και την κινούμενη εικόνα, ποιητικά γλυπτά και έργα neon.

Bruce Nauman στην Tate Modern. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Black Marble Under Yellow Light 1981/88. Bruce Nauman στην Tate Modern. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-modern/exhibition/bruce-nauman

TRULEE HALL στην Zabludowicz Collection (μέχρι τις 14 Μαρτίου 2021).

Η Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Trulee Hall εκθέτει στην εκθεσιακό χώρο Zabludowicz Collection.

Trulee Hall, Tongues Duel the Corn Whores, An Opera, 2020. Έκθεση στην Zabludowicz Collection, Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Trulee Hall, Serpent Dance for the Red Witches, 2018. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Η Trulee Hall είναι αμερικανίδα καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί video, γλυπτά, ζωγραφική, ήχους και χορογραφία, για τη σύνθεση συναρπαστικών εικαστικών εγκαταστάσεων. Το έργο της χαρακτηρίζεται από έναν grotesque ερωτισμό, που επικεντρώνεται στις αντιθέσεις αληθινού και ψεύτικου, φύλου και σεξουαλικότητας, υποκείμενου και αντικείμενου, κυρίαρχου και υποτακτικού, καλού και κακού, ανόητου και σοβαρού.

https://www.zabludowiczcollection.com/exhibitions/view/trulee-hall-annual-commission

María Berrío: Flowered Songs and Broken Currents. Στην γκαλερί Victoria Miro (μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2020).

María Berrío: Flowered Songs and Broken Currents. Εκθεση της Κολομβιανής καλλιτέχνιδας στηνγκαλερί Victoria Miro. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

María Berrío: Flowered Songs and Broken Currents. Εκθεση της Κολομβιανής καλλιτέχνιδας στηνγκαλερί Victoria Miro. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Η είσοδος της γκαλερί Victoria Miro. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Πριν την πανδημία, η Maria Barrio, Κολομβιανή visual artist που ειδικεύεται σε έργα collage με βάση το Ιαπωνικό χαρτί, είχε ήδη αποφασίσει να απομονωθεί για μία περίοδο ώστε να συγκεντρωθεί στο έργο της έκθεσης αυτής. Όπως λέει η ίδια: “Η έκθεση αυτή ξεκίνησε με την ιδέα μιας φανταστικής πόλης που προσπαθεί να ξεπεράσει μια καταστροφή, αλλά σύντομα εξελίχθηκε στην αντίδρασή μου σε μία πραγματική, παγκόσμια καταστροφή. Οι αμφίδρομες λεπτές γραμμές μεταξύ τέχνης και ζωής,  αναπόφευκτα διαλύθηκαν κατά τη δημιουργία της”. Αναπόσπαστο και βασικό της κομμάτι στους γεμάτους πυκνή βλάστηση πίνακες, γυναίκες που επιμένουν παρά την καταστροφή.

https://www.victoria-miro.com/artists/226-maria-berrio/

Polly Morgan: How to Behave at Home. Στην Bomb Factory Art Foundation (μέχρι τις 15 Νοεμβρίου 2020)

Μία νέα ατομική έκθεση της Αγγλίδας γλύπτριας και ταριχεύτριας Polly Morgan. Τα Κοινωνικά δίκτυα και η πανδημία COVID αποτέλεσαν τη βάση για αφαιρετικά γλυπτά που χρησιμοποιούν την αισθητική trompe l’oeil της ονυχοπλαστικής και μιας διακοσμημένης κρυψώνας φιδιού για να σχολιάσει την ανισότητα μεταξύ της επιφάνειας και της πραγματικότητας. Σε μία εποχή που οι ψηφιακοί εαυτοί μας “συζούν” με τους άλλους περισσότερο απ’ ότι οι πραγματικοί, η  Morgan χρησιμοποιεί τους καπλαμάδες σα μια μεταφορά απέναντι στην ανάγκη μας για συγκράτηση, έλεγχο και απόκρυψη.

Polly Morgan, How to Behave at Home. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

 Το  Bomb Factory Art Foundation βασίστηκε στην πεποίθηση ότι η τέχνη, οι καλλιτέχνες και η δημιουργική κουλτούρα συμβάλλουν σημαντικά στην αξία της κοινωνίας. 

https://www.bombfactory.org.uk/how-to-behave-at-home

Επιστροφή.

Ο σταθμός Camden town underground μεσημέρι Κυριακής. Πριν την πανδημία ειχε πάντα τόσο συνωστισμό, που δεν χωρούσες να περάσεις. Τώρα οι σκάλες είναι άδειες. Λονδίνο, Οκτώβριος 2020.

Welcome children of the revolution home. Το είδα κάπου γραμμένο στο Λονδίνο και με έβαλε σε σκέψεις, όταν έκανα το ταξίδι της επιστροφής. Αθήνα.