Μιας και συχνά πυκνά ταλαιπωρούμαστε στον ύπνο μας από εφιάλτες, με αποτέλεσμα να βγάζουμε άναρθρες κραυγές, και να τρομάζουμε τα ταίρια μας, τα οποία θέλουν να μας δείρουν εξαιτίας αυτού, είπαμε –για λόγους ομοιοπαθητικής- να βυθιστούμε στο απαράμιλλο σύμπαν της δεύτερης ταινίας του Neal Jordan, με τίτλο The company of Wolves (1984). Ένα εφιαλτικό, ενήλικο παραμύθι για την ενηλικίωση και την σεξουαλική αφύπνιση. Ο Jordan, σκηνοθέτης πολλών διαμαντιών του σελιλόιντ με τεράστια γκάμα στην εργογραφία του (Το παιχνίδι των λυγμών, Συνέντευξη με έναν βρικόλακα), δημιουργεί μια ψυχαναλυτική σπουδή γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε στούντιο· με ατμόσφαιρα που βρίθει φρουδικών συμβολισμών και σκοτεινών, γοτθικών κάδρων. Αν και η παλαιότητα της ταινίας είναι αρκετά εμφανής, είναι δύσκολο να αντισταθείς στα σφιχτά κοντινά και τον διάχυτο τρόμο. Αναμασώντας αρχικά τον μύθο της Κοκκινοσκουφίτσας, η ταινία παρακολουθεί τις μυστηριώδεις και μυστηριακές διηγήσεις της γιαγιάς (Άντζελα Λάνσμπερι) προς την εγγονή· ιστορίες που σχετίζονται με λυκανθρώπους, αμαρτίες, άνδρες με σμιχτά φρύδια ή έντονη τριχοφυΐα και γυναίκες υπό παράδοση στην επιθυμία. Η νεαρή Ρόζαλιν θα βιώσει το βίαιο πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση, θα αισθανθεί τον πόθο και την αφύπνιση με όλο τον κίνδυνο που ελλοχεύει για ένα κοριτσάκι που περπατά μόνο του στο… δάσος. Συγκλονιστικές στιγμές: α) η σκηνή του γάμου β) η παραλλαγή της σκηνής της Κοκκινοσκουφίτσας με τις ερωταποκρίσεις προς τη γιαγιά-Λύκο που έχει μεγάλα δόντια, μάτια κλπ. Και ένα κάμεο του Τέρενς Σταμπ, του ίδιου του Πνεύματος του Κακού σε κλασάτο, φινετσάτο περιτύλιγμα. Ναι, το βράδυ, όπως καλά φαντάζεστε, βάλαμε ξανά τις φωνές στον ύπνο μας.
Κι επειδή, λόγω τιμής, εδώ στο Βέλγιο μας αρέσει να καταπιανόμαστε με πολλά –πολλές φορές περίεργα, κουφά και παλαβά- αλλά κι επειδή πιστεύουμε πάρα πολύ στα do it yourself εγχειρήματα, βρήκαμε επιτέλους ένα Photoshop που να μην είναι Photoshop, αλλά να μπορεί να πειράζει κανείς τις φωτογραφίες του, όσο θέλει, χωρίς να χρειάζεται να τα «σκάσει» στην Adobe. Αρχίσαμε, λοιπόν, να παίζουμε με το Sumo Paint που μας φάνηκε αρκετά εύχρηστο για να φτιάχνουμε τις προσωπικές μας χειροτεχνίες. Με φωτογραφίες. Και να πετάμε φίλτρα για να φαίνονται παλιές ή χαλασμένες ή ολόφρεσκες. Το αρχικό πακέτο δεν έχει βέβαια όλες τις ικανότητες του Photoshop, αλλά όσες έχει είναι αρκετές. Και βέβαια ένα άλλο βασικό στοιχείο που μας άρεσε, που γουστάραμε, είναι πως μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει από το browser, χωρίς να χρειάζεται να το κατεβάσει. Το Sumo Paint έχει και κοινότητα. Μάλιστα. Και οι χρήστες ανεβάζουν τα εργάκια τους κι εκεί μέσα, και βρίσκεις πραγματικά μερικά διαμαντάκια. Τα οποία βέβαια, για να πούμε τη μαύρη αλήθεια, πολύ αμφιβάλλουμε πως έγιναν στο Sumo –αλλά δεν πειράζει, ζήτω to DIY στην τελική!
Κλείνοντας να τονίσουμε πως όντως είμαστε μονόχνοτοι συχνά, και μας αρέσει να κλειδαμπαρωνόμαστε στο σπίτι είναι αλήθεια, ίσως δε το μόνο πραγματικά που θα θέλαμε είναι να μην ξεπορτίσουμε ποτέ ξανά έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας, και να ζήσουμε με: τσιγάρα, μπύρες, γαριδάκια, ταινίες, σειρές, βιβλία και ίντερνετ. Αλλά, αλίμονο, ακόμα βολτάρουμε, ιδιαίτερα όταν νιώθουμε πως υπάρχει λόγος (σοβαρός). Και ένας τέτοιος καλός υπήρξε και η τελετή βράβευσης του τέταρτου ηλεκτρονικού διαγωνισμού διηγήματος Λόγω Τέχνης που έλαβε χώρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μια προσπάθεια που τείνει, ή μάλλον καλύτερα έχει γίνει θεσμός. Εκεί, και παρόλες τις ηλεκτρονικές διενέξεις που προηγήθηκαν, μιας και ως γνωστόν εν Ελλάδι αγαπάμε να μαλώνουμε, η εκδήλωση κύλησε ομαλά –και, μάλιστα, ευχάριστα. Με πιο ευτυχές το γεγονός πως τα βραβευθέντα διηγήματα είχαν χιούμορ, είχαν αρετές κατασκευαστικές, είχαν συναισθηματική δύναμη –ιδιαίτερα το τρίτο βραβείο, το διήγημα Τρέξε του Γιώργου Καρανταλή, σου γραπώνει την καρδιά. Τέλος, κρατάμε μια φράση του συγγραφέα και μέλους της κριτικής επιτροπής Γιάννη Φαρσάρη, που αποφασίσαμε να μας συντροφεύσει μέχρι την άλλη εβδομάδα: «Η λογοτεχνία είναι αρρώστια. Μεγάλη. Ισόβια και ανίατη».
Για περισσότερες περιπέτειες των Βέλγων επισκεφτείτε την πιο Σουρεαλιστική Επιθεώρηση Πολιτισμού όλου του ίντερνετ.
