Ο Stuart Howard «τρωγόταν» από μικρός με τη μουσική καθώς στα 11 του χρόνια άρχισε να πειραματίζεται με έναν παλιό υπολογιστή της μαμάς του, αλλά και με την πρώτη του κιθάρα. Κι όπως φαίνεται το «μικρόβιο» του υπολογιστή έμελλε να τον ακολουθήσει καθώς το 2010, στα 22 του χρόνια, αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα του Flying Lotus και να μπει στο roster της Brainfeeder υιοθετώντας το «καλλιτεχνικό» Lapalux. Ο Independent τον χαρακτήρισε «Barry White της electronica», ενώ ο ίδιος αποφεύγει να κατηγοριοποιήσει τη μουσική του που κινείται στον ευρύτερο ηλεκτρονικό χώρο, μακριά όμως από διάφορα στεγανά.
Με τον τελευταίο του δίσκο Ruinism στις αποσκευές του (στην Ελλάδα κυκλοφορεί μέσω της Rocknrolla), ο Lapalux έρχεται στο six d.o.g.s. την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου για ένα set που όπως λέει και ο ίδιος «θα αποτελεί μία εξωσωματική εμπειρία που δεν απευθύνεται ούτε στο σώμα ούτε στο μυαλό αλλά σε κάνει να ξεχνάς και τα δύο».
https://www.youtube.com/watch?v=alIwnMCuR5M
Η μουσική σου δεν κατατάσσεται εύκολα σε ένα και μόνο είδος. Πώς θα την περιέγραφες με τρεις λέξεις, χωρίς να χρησιμοποιήσεις το όνομα κάποιου είδους; Εκλεκτική, συναισθηματική, πολυεπίπεδη.
Νιώθεις ότι η μουσική σου είναι περισσότερο σωματική ή εγκεφαλική; Μου αρέσει να φτιάχνω μουσική που σε κάνει να ξεχνάς ότι σου ελέγχουν τόσο το σώμα όσο και το μυαλό.
Ονόμασε πέντε δίσκους που άλλαξαν τη ζωή σου και σε διαμόρφωσαν. Dorine Muraille – Mani, Cliff Martinez – Solaris OST, Steve Reich – Different Trains, Bjork – Post, Broadcast – Tender Buttons.
Η μουσική σου είναι μια πόρτα εισόδου στο χάος ή μια λύση για να το αντιμετωπίσουμε; Κάθε κομμάτι είναι σαν ένα ταξίδι, τόσο η διαδικασία γραφής, όσο και το τελικό αποτέλεσμα. Υποθέτω πως για μένα έχει να κάνει τόσο με τη δημιουργία του χάους όσο και με τη διαδικασία της χρήσης του για να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο.
Υπάρχουν απάτητα μουσικά χωράφια που θα ήθελες να ανακαλύψεις στην πορεία; Θα ήθελα κάποια στιγμή να γράψω επιτέλους μουσική για ταινίες και να ασχοληθώ περισσότερο με την μουσική επένδυση σε performances.
Ο Brian Eno έχει πει: «Με το που ακούω έναν ήχο, αυτός πάντα μου δημιουργεί μία διάθεση». Επιβεβαιώνεις τη ρήση; Εσένα τι σου δίνει έμπνευση; Ναι θα συμφωνήσω. Αν ακούσω κάποιον ήχο που θα με αγγίξει, σίγουρα θα αντλήσω έμπνευση από αυτόν και θα έχω την αίσθηση πως να προχωρήσω στην συνέχεια με αυτόν. Η έμπνευση, για μένα, μπορεί να προκύψει από οτιδήποτε και συγκεκριμένα οι οπτικές τέχνες είναι μία μεγάλη πηγή έμπνευσης.
Προετοίμασέ μας για τη ζωντανή Lapalux εμπειρία… Ζωντανός επιδέξιος χειρισμός και αυτοσχεδιασμός αναμεμειγμένα με φυσικά όργανα και εφέ. Μου αρέσει να πειραματίζομαι στην σκηνή και να ξεφεύγω από την κανονικότητα, από την εναλλαγή κομματιών διαφορετικών vibes, σε ένα πιο λείο, χορευτικό και αυτοσχεδιαστικό μονοπάτι με το drum machine μου και άλλα εργαλεία της midi κονσόλας μου. Ενδιαφέρον έχουν και τα visuals που συνοδεύουν και αλληλεπιδρούν με το set, δημιουργώντας μία εξωσωματική εμπειρία.
https://www.youtube.com/watch?v=yCEHvzIMLjk
