Η στήλη έπεσε σε μια ginormous μικρή χειμερία νάρκη αλλά, με την αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στην οικιακή διασκέδαση να φουντώνει αυτές τις περίεργες μέρες του εγκλεισμού, επιστρέφει. Είπαμε #staythefuckhome, αλλά να έχουμε και κάτι να κάνουμε, σωστά; Ήδη τα social media έχουν γεμίσει με προτάσεις βιβλίων-ταινιών-σειρών, ας βάλουμε και κάτι να παίζει στο background.
Αν ανήκετε σε αυτούς που πελαγώνουν μπροστά στον ωκεανό του ίντερνετ και παθαίνουν το μουσικό αντίστοιχο του να βλέπουν 2 ώρες τρέιλερ στο Netflix πριν καταλήξουν και πάλι στα Φιλαράκια, έχουμε μερικές ιδέες. Για την ακρίβεια, 10 dj mixes που καλύπτουν αρκετά «κουτάκια», από κινηματογραφικά soul grooves μέχρι βρετανικά urban beats κι από μοντέρνο βρώμικο electro στην «μουσική που μας έμαθε ο Andrew Weatherall». Δεν είναι «τα καλύτερα», δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όταν εκεί έξω (δηλαδή εκεί μέσα) κυκλοφορούν χιλιάδες, είναι μερικά από τα αγαπημένα μου που εγγυημένα μου έχουν κρατήσει καλή συντροφιά δουλεύοντας-μαγειρεύοντας-ως προθέρμανση για night out (αυτό μάλλον δε θα χρειαστεί)-διαβάζοντας, ή απλά κοιτώντας τους τοίχους.
Και είναι σχεδόν 20 ώρες, αν χρειαστεί θα επανέλθουμε…
Το ALFOS (A Love From Outer Space) ήταν η βραδιά με την οποία ο Andrew Weatherall χαμήλωσε τον ρυθμό στα 10s, εισάγοντας ένα στυλ που καθιερώθηκε ως drug chug και δεν είχε κανέναν μουσικό περιορισμό (εκτός από το ότι ποτέ δεν ξεπερνούσε τα 122 BPM). Παρτενέρ του στο «έγκλημα», ο Sean Johnston (Hardway Bros). Αυτό είναι το 6ωρο σετ που έπαιξε στο Phonox του νότιου Λονδίνου, 4 μέρες μετά τον απροσδόκητο χαμό του Guv’nor. Είναι βαθιά συναισθηματικό, «εκπαιδευτικό», απόλυτα ξεσηκωτικό. Είναι μαγικό.
Ο Adrian Younge, αυτός ο σπουδαίος παραγωγός/beatmaker από το Λος Άντζελες σε ένα φανταστικό «κινηματογραφικό» mix που ξεκινάει από τα «φραουλένια λιβάδια» των Beatles και φτάνει μέχρι τον Ghostface Killah κάνοντας στάση σε Roy Ayers, Baby Huey κι οτιδήποτε άλλο μπορει να συνδυάζει την κομψότητα με το coolness. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Younge μιξάρει πάντα φορώντας κοστούμι.
Ηχογραφημένες live στο προπέρσινο Love International Festival (Κροατία) για λογαριασμό του λονδρέζικου διαδικτυακού NTS radio, αυτές οι σχεδόν 4 ώρες είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στον «ωκεανό του ήχου» από δύο μουσικές ιδιοφυϊες της εποχής. Jazz, αφρικάνικα κι όλο το φάσμα της dance σε ένα σετ από εκείνα που στο τέλος τους αισθάνεσαι ότι έγινες λίγο εξυπνότερος.
Λίγος ακόμα Sir Andrew, εδώ με έναν απο τους πιο διακεκριμένους συνενόχους του, τον παριζιάνο Ivan Smagghe (από εκείνους που με έναν τρόπο πήραν το δαχτυλίδι και συνεχίζουν την κληρονομιά). Ηλεκτρονική χορευτική μουσική, παντελώς αταξινόμητη -ο ορισμός του leftfield ήταν πάντα η συνύπαρξή τους στα dexx- το δεύτερο μισό, ειδικά, είναι σεμινάριο του πώς μπαίνουν στη σειρά κομμάτια που στα χαρτιά δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους.
Aπό τη φανταστική εκπομπή Beats In Space του Tim Sweeney στον WNYU 89.1 FM της Νέας Υόρκης. Ο Tim εδώ και 20 χρόνια καλεί κάθε Τρίτη DJs/παραγωγούς από όλον τον κόσμο και μοιράζεται μαζί τους 2 ώρες μουσικής. Εδώ, ο μεξικάνος Rebolledo σε 75 λεπτά «βρώμικου» electro με κερασάκι στην τούρτα μια διασκευή του “Another One Bites the Dust” των Queen που ταλαιπωρεί μάταια το Shazam μου από τότε που την άκουσα. ID anyone?
https://www.youtube.com/watch?v=9JePLLFzW_M
Πολύ fun 45 λεπτο από τον DJ/ παραγωγό/ ιδιοκτήτη δισκογραφικής και δισκάδικου από το Μάντσεστερ, από τα δυνατά αουτσάιντερ της balearic σκηνής. Από τα λίγα Boiler Room σετ που αξίζει και να τα βλέπεις (εκτός από το να τα ακούς). Δεν έχει «φασέους» που αγωνίζονται για μια καλή selfie ή ένα πλάνο στην κάμερα, αλλά επικρατεί ένα οικιακός χαβαλές μεταξύ του DJ και των φίλων του που κάνουν εντελώς την πλάκα τους. Those were the real Boiler days…
https://www.youtube.com/watch?v=ZFaidbgjU_Y
Το πρώτο Boiler Room στο Τελ Αβίβ. Το πρώτο των Red Axes. Τους βοήθησε πολύ να κατακτήσουν τον κόσμο στα 10s. Χορευτική μουσική για indie και goth kids (έχει και την διασκευή των Ισραηλινών στο “Bela Lugosi’s Dead”). Aν είστε απο αυτούς που αγάπησαν το ντουέτο στις αρκέτες εμφανίσεις του στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μάλλον το έχετε τσεκάρει. Αν πάλι όχι, είναι σαν να βλέπετε λόγω κορονοϊού το πρώτο επεισόδιο Sopranos…
https://www.youtube.com/watch?v=_6axjHEH-Jc
Για πολύ μερακλήδες. Πίσω στο 1984 και στις χρυσές πρώτες μέρες του house στη γενέτειρά του, στο Σικάγο. Ο Ron Hardy υπήρξε ένας πιονιέρος του ήχου, δυστυχώς έφυγε νωρίς. Αυτά τα 45 λεπτά μας μεταφέρουν «εκεί που άρχισε, τότε που άρχισε» κι εξηγούν γιατί είναι θρύλος.
https://www.youtube.com/watch?v=4jW-ItsXazM
Ο Bonobo μπορεί να είναι ένας υπέροχος παραγωγός κι ένας εξαιρετικός «διευθυντής ορχήστρας» όταν περιοδεύει με live μπάντα, αλλά δεν υστερεί καθόλου at the controls. Εδώ σε 45 λεπτα μας πηγαίνει στην καρδιά του βρετανικού αστικού ήχου. Σκοτεινά, μεταλλικά, punishing beats, δεξιοτεχνικά δεμένα μεταξύ τους συστήνοντας τότε ονόματα όπως Throwing Snow και Falty DL.
Ο David Holmes, ο ιρλανδός παραγωγός που κατέκτησε το Χόλιγουντ με τα σάουντρακ που επιμελήθηκε για τα Ocean’s Eleven/ Twelve/ Thirteen, αλλά και για ταινίες όπως ’71/ Hunger/ Logan Lucky κ.ά. υπήρξε άλλος ένας από αυτούς που επηρεάστηκαν από τον Andrew Weatherall. Του αφιέρωσε πριν λίγες μέρες στην εκπομπή του στον NTS ένα δίωρο με τίτλο «Τα τραγούδια που μας έμαθε ο Andrew Weatherall». Psych, experimental, rock ‘n’ roll, πράγματα που περισσότερο απηχούν τις ραδιοφωνικές εκπομπές παρά τα σετ του Chairman. Δε θα μπορούσε να λείπει από αυτήν την λίστα που είναι εμφανώς επηρεασμένη…
* Μείνετε όσο περισσότερο μπορείτε σπιτι κι αν σας τελειώσουν οι 20 ώρες, υπάρχουν 155 εξαιρετικά Poptapes κομπιλαρισμένα ειδικά για την Popaganda, έτοιμα να δαμάσουν τον ιό. Εδώ.
