Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ, ακόμα και μετά τις μουσικές κυκλοφορίες που φτάνουν στα ράφια των δισκάδικων και τις ατελείωτες λίστες του Discogs, η μουσική καταφέρνει με κάθε τρόπο να υπάρχει ελέυθερη εκεί έξω. Το 2013 ήταν η χρονιά που έλαβα την πιο πολλή μουσική ψηφιακά στο mail μου. Για κάποιο περίεργο λόγο η πιο πολλή απο δαύτη προερχόταν απο την δική μας κοσμοπολίτικη Κέρκυρα και τα διψασμένα παιδιά της. Πέρα απο τον προφανές λόγο, το Ιόνιο πανεπιστήμιο με το Τμήμα Μουσικών Σπουδών, η επαρχία ανέκαθεν διακατεχόταν από αυτή την τεράστια όρεξη για παραγωγή μουσικής και όχι μόνο. Απο τη μία η ηρεμία και η πιο ήσυχη καθημερινότητα, από την άλλη η αναγκαστική “αποστασιοποίηση” των ανθρώπων που ζουν μακριά απο τις μεγαλουπόλεις, δημιουργείται έμπνευση που καταλήγει σχεδόν πάντα σε πολύ όμορφα αποτελέσματα.
Μεταξύ άλλων ο ηλεκτρονικός Planeview που κυκλοφορεί μονο στο soundcloud, η φοβερή Ζωή Ευσταθίου με το trio της που δίνει αρκετά συχνά live στην Αθήνα και ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει κάτι επίσημα και η εντυπωσιακή εντεκαμελής κολλεκτίβα των Deadfile, γέννημα θρέμα της Κέρκυρας. Από την πρώτη κιόλας φορά που ήρθα σε επαφή με το υλικό των deadfile δεν μπορούσα να πιστέψω οτι αυτό που ακούω είναι αληθινό, ελληνικό και πραγματικά τόσο καλό. Ένα μουσικό σύνολο που δεν φοβάται να μπλεχτεί με εκατοντάδες στυλ αν και απο την αρχή κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του. Μουσική με πραγματικά όργανα που δεν αργούν να σε παρασύρουν. Αιχμηρά βιολιά, στακάτο κόντραμπάσο με δυνατές κιθάρες, πλήκτρα, πνευστά και τύμπανα να πνίγονται ολοκληρωτικά στην σκοτεινιά που τους επιβάλλει η σειρά νοτών που έχουν γραφτεί γι’ αυτά. Καθαρή διάθεση για improvisation χωρίς όμως να κουράζεσαι αφού νομίζεις πως ακούς κάποιο απο τα score ταινίας του Σκορσέζε. Με τα vocals ως τραγανό κερασάκι στην τούρτα -americana flavoured απο την Κέρκυρα- που θά ήθελες να υπάρχουν κι άλλα 5 κι ας διαρκούν 7 με 8 λεπτά μέσο όρο όλα τα tracks.
Ξεκίνησα με το περσινό τους φοβερό – ομώνυμο “deadfile” που οι ίδιοι πουλάνε “ψηφιακά” και συνέχισα με το ασύληπτο “journal of the international oneironautical society”. Πατώντας το play απλά μαγεύεσαι απο το ultraheavy “this hollow land” και συνεχίζεις με τα υπόλοιπα ζαλισμένος μέχρι το τέλος και το επόμενο τους ep που άνετα θα γίνει το νέο καθημερινό soundtrack της καθημερινότητας σας. Όλα αυτά, είναι κρυμμένα καλά στο bandcamp τους μέχρι κάποιος να τα ανακαλύψει. Απο κεί και έπειτα τα διαγαλαξιακά ταξίδια είναι guaranteed…
