«Ήταν μια επιστροφή-θρίαμβος...»

Η Kate Bush ήταν μόλις 20 χρονών το 1979, όταν και ανακοίνωσε την απόσυρσή της από τις live εμφανίσεις, απογοητεύοντας το τεράστιο κοινό της. Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να αιτιολογήσει την απόφασή της αυτή, αναφέροντας σε συνέντευξή της στο Mojo το 2011 ότι παρά το γεγονός ότι απολάμβανε ιδιαίτερα τις συναυλίες της, η σωματική (και ψυχική) κούραση που της προκαλούσαν ήταν εξουθενωτική.

Όταν λοιπόν το Μάρτιο του 2014 ανακοινώθηκε πως η Bush θα επέστρεφε για μία σειρά εμφανίσεων στο Hammersmith Apollo του Λονδίνου, όπως ήταν αναμενόμενο, κυριάρχησε πανδαιμόνιο. Τα 80.000 εισιτήρια για τις συνολικά 22 εμφανίσεις της πωλήθηκαν σε μόλις 15 λεπτά, καθιστώντας το comeback αυτό ως ένα από τα σημαντικότερα της τελευταίας δεκαετίας.

Έτσι χθες το βράδυ, στην πρώτη ζωντανή της εμφάνιση μετά από 35 χρόνια, η Kate Bush αποθεώθηκε από το κοινό της και από τους εκατοντάδες δημοσιογράφους και πάης φύσεως κριτικούς που παρευρέθηκαν στη συναυλία της χρονιάς. Ανάμεσα στο κοινό βρίσκονταν σημαντικοί εκπρόσωποι του χώρου της μουσικής, όπως οι Lily Allen, Marc Almond των Soft Cell, David Gilmour των Pink Floyd και Holly Johnson των Frankie Goes to Hollywood, ενώ φημολογείται ότι το παρόν έδωσαν και οι Madonna, Bjork και David Bowie.

Μερικά στιγμιότυπα από τη χθεσινή συναυλία όπως δημοσιεύθηκαν στον ξένο τύπο

Αξίζει να αναφερθεί πως στη συναυλία η Bush συνοδευόταν από το 16χρονο γιο της, ο οποίος εκτελούσε χρέη φωνητικών, αλλά συμμετείχε και ως performer, ενώ εξίσου εντυπωσιακή ήταν και η τιμή των εισιτηρίων στη μαύρη αγορά, που έφταναν χθες τις 1,000£, σχεδόν δηλαδή τη δεκαπλάσια αξία από την κανονική τους.

Παρά το γεγονός ότι απαγορευόταν ρητά η λήψη βίντεο και φωτογραφιών, να ένα απόσπασμα από το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας όπως δημοσιεύτηκε από το Billboard:

http://youtu.be/B5MORze6czo

Εικόνες από τα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια του show

Ακολουθούν μερικά σχόλια από εκπροσώπους των μέσων που παρευρέθηκαν στη συναυλία:

«Μια ασύγκριτη performance που μόνο μία φορά μπορεί να συμβεί, η Kate βρίσκεται μέσα σε μια ολόδική της pop φούσκα και δε την ενδιαφέρουν καθόλου τα σύγχρονα trends -και η μουσική είναι καλύτερη έτσι.» – James Cabooter, Daily Star

«Στα 56 της χρόνια, η Kate Bush δεν πια η έφηβη θεά, ντυμένη με στενά leotards, που με ιδιαίτερη χάρη μάγευε τα stages το 1979. Επέστρεψε όμως με την ώριμη χάρη μίας grand dame, έχοντας τον έλεγχο του δικού της θεατρικού κόσμου.» – Gavin Martin, Daily Mirror

«Ήταν η επιστροφή-θρίαμβος μιας από τις μεγαλύτερες, πιο αυθεντικές και επιδραστικές καλλιτέχνιδες του μουσικού στερεώματος.»– Simon Cosyns, The Sun

«Υπήρχε κάτι το συγκινητικό στο να βλέπεις τη συχνά τρελή, αλλά υπέροχη φαντασία της Kate να τρέχει ελεύθερη, ανέγγιχτη από τον φρενήρη ρυθμό του ψηφιακού κόσμου.»– Bernadette McNulty, The Daily Telegraph

«Για το μεγαλύτερο μέρος της τρίωρης αυτής συναυλίας, η πιο οραματίστρια Αγγλίδα pop star μας μετέφερε σε έναν διαφορετικό κόσμο.» – Will Hodgkinson, The Times

«Η Kate μας δεν έχει φθαρεί καθόλου από τα χρόνια που έχουν περάσει, όμως οι χοροί και το δράμα παλαιότερων ετών δεν υπάρχει πια.»– Daily Mail

«Δημιούργησε θαλάσσιες σκηνές χρησιμοποιώντας κομμάτια υφάσματος, υπήρξε ένα βίντεο στο οποίο φορούσε σωσίβιο, υπήρξε μια στιγμή που ένα lounge μεταφέρθηκε στο stage, και είχες την ευκαιρία να παρακολουθήσεις μία συζήτηση μεταξύ του συζύγου της [Danny McIntosh] και του γιου της [Bertie] ενώ βλέπουν έναν αγώνα Liverpool vs Chelsea στην TV. Εκείνη εξαφανίζεται από πίσω τους σαν να τους στοιχειώνει. Υπάρχει ένας σκελετός ιππόκαμπου να περπατά πάνω στο stage.»– Tim Jonze, The Guardian

«Ο χρόνος που η Bush έμεινε μακριά από τη σκηνή την έκανε προφανώς αποφασισμένη να δώσει κάτι παραπάνω από μια απλή performance των κομματιών της στην live αυτή εμπειρία. Ένα φωτισμένο πλοίο, ενισχυμένο με τους ήχους ενός ελικοπτέρου που πετούσε και έβγαζε καπνό πάνω από το κοινό, με το χαρακτήρα της Bush να πνίγεται και να εμφανίζεται σε ένα δωμάτιο, σε μια θεατρική σκηνή όπου η ίδια και άλλοι ηθοποιοί επιδίδονται σε μιμήσεις που θυμίζουν τις θεατρικές της ρίζες. Στην καρδιά όμως του αρτιστίκ αυτού τεχνάσματος και του αλλόκοτου της υπόθεσης, αυτό που ουσιαστικά κυριαρχεί είναι η δήλωση των απλών αξιών της λαχτάρας για αγάπη, οικειότητα και οικογενειακή ζωή, που κυριαρχούν στην performance. Υπήρχε αναμφίβολα μόνο μία καλλιτέχνιδα που θα είχε τη διαύγεια, το νεύρο και την υπέροχα στρεβλωμένη φαντασία για να την εκτελέσει επιτυχώς.»– The Mirror