«Καρδιές και Νεκροκεφαλές»: Ένα έργο αναρχικό, γεμάτο δίπολα και αναφορές στην street art

Ο Νίκος Λαγός συνεχίζει να είναι πιο δημιουργικός από ποτέ και με την νέα ενότητα της δουλειάς του «Καρδιές και Νεκροκεφαλές», επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τις ποιότητες, την εκφραστική και την εσώτερη δύναμη της ζωγραφικής του. Ο καταξιωμένος ζωγράφος συνδυάζει στο έργο του την βιαιότητα της χειρονομίας με την εξπρεσιονιστική ένταση του χρώματος και την υποβλητική χρήση του μαύρου. Γοητευτικές και νοηματικά φορτισμένες ιστορίες ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες του Νίκου Λαγού, δημιουργώντας απρόσμενες συναντήσεις.

Η επιρροή των κόμικς και των graffiti είναι εμφανής στα νέα έργα του Νίκου Λαγού, που φιλοξενούνται μέχρι το τέλος του μήνα στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Σύμφωνα με τον κριτικό τέχνης, Γιάννη Μπόλη, «Ο κόσμος του Νίκου Λαγού, πλημμυρισμένος με νεκροκεφαλές και καρδιές, αμφίσημος και ανοιχτός σε πολλαπλές αναγνώσεις και προσεγγίσεις, ορίζει ένα άκρως ανατρεπτικό και απρόβλεπτο σκηνικό της ανθρώπινης ύπαρξης στην προέκταση της πραγματικότητας, επιζητώντας και επιβάλλοντας την εμπλοκή, τη συνενοχή και την αντίδραση του θεατή». Ο γνωστός καλλιτέχνης μίλησε στην Popaganda για την έμπνευση και το χιούμορ που κρύβεται πίσω από τα έργα του. 

Γιατί «Καρδιές και Νεκροκεφαλές»; Τί κοινά έχουν αυτά τα δύο; Ο έρωτας και ο θάνατος βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό στη ζωή μου. Κι εγώ είμαι το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης. Παλεύω ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την αυτοκαταστροφή, στον έρωτα και τον πόνο, στους εφιάλτες και στο να ονειρεύομαι. Το στοιχείο των αντικρουόμενων συναισθημάτων, είναι κάτι που χαρακτηρίζει τη δουλειά μου όπως και τον ψυχισμό μου. Παλεύω να αποδεχτώ ότι είμαι όλα αυτά και όχι να συμβιβάσω τα άκρα μου, αλλά να αγκαλιάσω το κάθε ένα ξεχωριστά και να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μπορώ να είμαι και να νιώθω ακόμα και πράγματα αντιφατικά μεταξύ τους.

Η έμπνευση από πού προέρχεται; Σκέφτεσαι πρώτα την θεματική ή βρίσκεις κοινά ανάμεσα στα έργα στην πορεία; Τα έργα μου είναι βιωματικά και προκύπτουν αυθόρμητα. Αλλά επειδή την περίοδο που τα δουλεύω οι προβληματισμοί μου είναι συγκεκριμένοι, είναι φυσικό επακόλουθο να έχουν κοινά σημεία τόσο στη θεματική τους όσο και στην αισθητική τους. Πολλές φορές κι εγώ ο ίδιος το καταλαβαίνω αφού έχω ολοκληρώσει τρεις ή τέσσερις πίνακες. Βέβαια, όταν το αντιληφθώ, πιο συνειδητά πια, επιλέγω αν θα συνεχίσω αυτή την πορεία. Τις περισσότερες φορές πρέπει να ολοκληρωθεί ένας κύκλος. Τότε νιώθω ότι αυτά που είχα να πω τα έχω εκφράσει και μπορώ να προχωρήσω παρακάτω. 

Σε αυτή την έκθεση τι θα δούμε; Η έκθεση αυτή τιτλοφορείται “Skulls and Hearts”. Θα δείτε, λοιπόν, μεγάλα και μικρότερα έργα με «Νεκροκεφαλές και Καρδιές», θα δείτε λουλούδια και σφαίρες, αιδοία και φαλλούς, χρωμοσώματα και σκελετούς, δέντρα και κρεμάλες και πολύ χρώμα. Άλλα πυκνά και άλλα αφαιρετικά, συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται. Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα αυτά τα σύμβολα ήταν όταν είδα την ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη, “Οι αισθηματίες». Τότε, ως σχόλιο στην ταινία,  σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης έβαλα εικονίδια με νεκροκεφαλές και καρδιές, σκέτα χωρίς κείμενο. Αυτό με ερέθισε οπτικά και ξεκίνησα να το δουλεύω. Φυσικά, όταν δουλεύω κάτι αυτό αποκτά δική του υπόσταση. Έτσι τα σύμβολα γίνονται στοιχεία εξπρεσιονισμού και κάποιες φορές ανακαλύπτω το συμβολισμό κάποιου έργου που πρωταρχικά μπορεί να ήθελα απλά να με ικανοποιεί οπτικά, αφού τελειώσει και μπορώ να το κοιτάξω από την κατάλληλη απόσταση.

Στα έργα της έκθεσης υπάρχουν δίπολα. Πώς προέκυψαν αυτά; Τα δίπολα στο έργο μου είναι ένα είδος αναζήτησης ταυτότητας μέσα από την τέχνη. Για να φωτίσω μια έννοια, καταφεύγω πολλές φορές στην αντίθετή της. Και τότε συνειδητοποιώ καλύτερα αυτό που κατά βάθος γνωρίζω καλά, ότι το άσπρο δεν υπάρχει χωρίς το μαύρο, ότι ο έρωτας δεν υπάρχει χωρίς τον πόνο, ότι δεν υπάρχει γενναιότητα χωρίς τον φόβο, ότι οι συγκρούσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και ότι ο δικός μου τρόπος να τις παλέψω είναι μέσα από τη ζωγραφική. 

Οι αμφισημίες τί ρόλο παίζουν στο έργο σου; Οι αμφισημίες παίζουν πρωταρχικό ρόλο στο έργο μου, μια και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα και του ψυχισμού μου. Αυτό που τη μία στιγμή μου φαίνεται ονειρικό μπορεί την άλλη να μετατραπεί σε εφιάλτης. Εκείνο που σήμερα μου φαίνεται λύση, αύριο μου μοιάζει με παγίδα. Αυτό που με διασκεδάζει το βράδυ, έρχεται να με στοιχειώσει το πρωί. Γι’ αυτό και τα έργα μου είναι ανοιχτά σε πολλαπλές αναγνώσεις και προσεγγίσεις, γιατί τα ίδια στοιχεία πολλές φορές ανατρέπονται και αυτοαναιρούνται αναζητώντας μια λύση που ίσως να μην υπάρχει, προσφέροντας όμως μια κάποια λύτρωση, τη λύτρωση που προσφέρει η μοιρασμένη τέχνη.

Ο καταξιωμένος ζωγράφος, Νίκος Λαγός.

Τί ρόλο παίζει το χιούμορ στο έργο σου; Το έργο μου έχει πολλές επιρροές και από τα κόμικς. Επομένως το χιούμορ παίζει μεγάλο ρόλο στους πίνακές μου, χιούμορ που θα χαρακτήριζα αναρχικό και κάπως σκοτεινό. Συνήθως προκύπτει από τις τόσο έντονες αντιθέσεις. Από το ότι συνυπάρχουν οι πιο βαθιοί προβληματισμοί μας με τις πιο επιφανειακές σκέψεις μας. Από τις καρικατούρες που επιβάλλονται τελικά πάνω στο χρώμα ή από το χρώμα που επιβάλλεται στις διάφορες παραστάσεις, διαγράφοντάς τις αλλά ταυτόχρονα αφήνοντάς τις ορατές. Το χιούμορ απόδραματοποιεί και ελευθερώνει. Αν και το τι θα «διαβάσει» ο κάθε θεατής στο έργο είναι τελικά καθαρά προσωπική υπόθεση.