Το μουσικό φεστιβάλ “Borderline“ της Στέγης, επιστρέφει για δέκατη συνεχή χρονιά, προσκαλώντας μας να το γιορτάσουμε με όλες τις αισθήσεις μας. Ζωντανές συναυλίες, οπτικοακουστικές δράσεις και τρία νέα ψηφιακά έργα, σκορπούν ζωή στην πόλη, αλλά και στο διαδίκτυο, δίνοντας ραντεβού με το παρόν του ήχου και της εικόνας. Από σήμερα, 25 Ιουνίου έως και τις 27 του μήνα, καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, θα παρουσιάσουν στο ελληνικό κοινό τα projects τους, εξερευνώντας νέες θεματικές, πρακτικές και καλλιτεχνικές κατευθύνσεις, απαλλαγμένοι από σύνορα και οριογραμμές.
Το πολυμορφικό διεθνές φεστιβάλ, επιχειρεί να ενδυναμώσει τη σημασία χώρου που απλώνεται μεταξύ πομπού και δέκτη, δημιουργού και θεατή/ακροατή, καλώντας το κοινό να περιηγηθεί σε έναν πολύχρωμο κόσμο, γεμάτο φαντασία, απελευθέρωση και διάθεση για πειραματισμό. Η αναγκαιότητα συνεύρεσης σε φυσικό χώρο και επαναπροσδιορισμού ενός κοινού δημιουργικού τόπου διάδρασης και συμμετοχής, αποτελούν τον πυρήνα της φετινής διοργάνωσης του Borderline Festival.
Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, aka Bunny
Μία από τις καλλιτέχνιδες και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτό, είναι η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, aka Bunny. Γεννημένη το 1993, ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Το καλλιτεχνικό της έργο βασίζεται στη δημιουργία εναλλακτικών φαντασιώσεων της υποκειμενικότητας, της σεξουαλικότητας, του φύλου, της επιθυμίας και της συμβίωσης. Μέσα από συμμετοχικές εγκαταστάσεις, περφόρμανς και ποιητικά παραμύθια, οραματίζεται «μυθοπλαστικά σύμπαντα ουτοπικής οικειότητας» και προτείνει εναλλακτικούς τρόπους για να δούμε τον κόσμο. Λίγο πριν τη συμμετοχή της στο 10ο Borderline Festival, μίλησε στην Popaganda για το υβριδικό βίντεο-project της, “Dentata Pearls”, που αντανακλά την επιθυμία της για έναν κόσμο απαλλαγμένο από πατριαρχικά θεμέλια, στον οποίο θα κατοικεί η αποδοχή και η αλληλοφροντίδα.
Πώς νιώθεις για τη συμμετοχή σου στο Borderline Festival; Νιώθω χαρά που μου δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστώ με ένα ευρύτερο κοινό την δουλειά μου και να φτιάξω το επόμενο μεγάλο μου project μετά το Fluffy Library. Ευχαριστώ πολύ τον επιμελητή του Borderline Festival Μιχάλη Μοσχούτη για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε να δημιουργήσω για το φεστιβάλ ένα υβριδικό βίντεο έργο που συνδυάζει αφήγηση, performance, γλυπτικές στολές, Visual FX και μουσική. Το έργο είναι εμπνευσμένο από την φεμινιστική λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας, το spoken word, την queer ποίηση, μετουσιώνοντας όλα τα παραπάνω σε ένα sci-fi queer φεμινιστικό παραμύθι-μανιφέστο που οραματίζεται ένα μη ετεροπατριαρχικό κόσμο χειραφέτησης και αλληλοφροντίδας. Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τ@ πολίτιμ@ φιλ@ και συνεργάτ@ μου που συντέλεσαν καταλυτικά στη δημιουργία του έργου, Clitus Clitoris, Λίλη Ζωγραφάκη, Mochi Γεωργίου, Cyber Daddi, Ελένη Τσαγκαροπούλου, Er Libido, Λία Σμαράγδα, Ιrina Probeygolova. Επίσης, στην αφήγηση την Ζήνα Σαρρή και την Δανάη Μιχαλάκη.
Ποιες θεματικές διατρέχουν τα έργα σου και πώς αναδεικνύονται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και η γυναικεία εμπειρία σε αυτά; Το καλλιτεχνικό μου έργο βασίζεται στη δημιουργία εναλλακτικών φαντασιώσεων της υποκειμενικότητας, της σεξουαλικότητας, του φύλου, της επιθυμίας και της συμβίωσης. Μέσα από συμμετοχικές εγκαταστάσεις, περφόρμανς και ποιητικά παραμύθια, οραματίζομαι μυθοπλαστικά σύμπαντα ουτοπικής οικειότητας και προτείνω εναλλακτικούς τρόπους για να δούμε και να βιώσουμε τον κόσμο.
Πώς εμπνεύστηκες το όνομα “Dentata Pearls” για το υβριδικό project σου που συμμετέχει στο Borderline; Όταν μέσα σε ένα οστρακοειδές εισβάλει ένας μη επιθυμητός οργανισμός, τότε το στρείδι ενοχλείται και προσπαθεί να τον διώξει για να προστατευτεί. Με μια αμυντική αντίδραση παράγει μια κρυστάλλινη ουσία (το μάργαρο) η οποία καλύπτει τον εισβολέα με πολλαπλές στρώσεις και τον παγιδεύει μέχρι να τον εξαφανίσει μέσα στα στρώματα της συγκεκριμένης ουσίας η οποία μεταμορφώνεται με τα χρόνια σε μια λαμπερή πέρλα (το μαργαριτάρι). Για ‘μένα, η δημιουργία της πέρλας μέσα στο όστρακο είναι αποτέλεσμα αυτοάμυνας, αυτοπροστασίας και διαδικασίας επούλωσης του τραύματος.
Στο έργο οι πέρλες δημιουργούνται μέσα στα σώματα υποκειμένων ως αποτέλεσμα της ατομικής και συλλογικής τους φροντίδας. Στη συνέχεια απελευθερώνονται από μέσα τους και ταξιδεύουν αιώνια στο χωροχρόνο μέχρι να τις ανακαλύψουν οι πρωταγωνίστριες και να τις φέρουν στις αγκαλιές της Dentata. Οι πέρλες κουβαλάνε μέσα τους την συμπυκνωμένη δύναμη των συναισθημάτων των προκατόχων τους. Τα πλάσματα στην Dentata τις χρησιμοποιούν για να αναδημιουργούν τις εαυτές τους με τους δικούς τους όρους. Είναι μια συμμαχία αυτοδιάθεσης του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος. Το όνομα DENTATA PEARLS είναι ο συνδυασμός της αιχμηρότητας και της απαλότητας που ήθελα να έχει το έργο. Πέρλες με δόντια!
Η Dentata, γίνεται ένας τόπος ασφαλής, που μας χωράει όλ@, ισορροπώντας μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Με ποιον τρόπο μας «θωρακίζει» από την κανιβαλιστική όψη της κοινωνίας; Η Dentata μπορεί να είναι ένας πλανήτης, ένα κέλυφος, ένα χάδι ή μια συλλογική πηγή ενέργειας η οποία βρίσκεται δίπλα μας, μαζί μας, μέσα μας και μας προστατεύει από το δυστοπικό παρόν. Όταν ξεκίνησα να οραματίζομαι την Dentata ήθελα να μπορεί να είναι ένας κόσμος συμπεριληπτικός και μου φαινόταν περίεργο να μην είναι το ίδιο το έργο πλήρως προσβάσιμο ώστε να μπορεί να βιωθεί από όλα τα υποκείμενα. Έτσι ξεκίνησε και η συνεργασία με την Liminal Access μέσω της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση ώστε να μπορέσουμε να καταστήσουμε το έργο καθολικά προσβάσιμο. Το DENTATA PEARLS διατίθεται μέσω του Onassis Channel στο youtube σε ελληνικά και αγγλικά με απόδοση στη διεθνή νοηματική, με υποτιτλισμό για κωφά και βαρήκοα άτομα και με ακουστική περιγραφή για τυφλά και με μειωμένη όραση άτομα.
https://www.youtube.com/watch?v=Ufqqu7UVJnU&t=500s
Οι queer μάσκες της σειράς σου “Fluffy Dentatas” πρωταγωνιστούν στη Dentata. Ποια η σημασία τους για ‘σένα; Όταν έφτιαξα το προηγούμενο καλοκαίρι τις μάσκες “Fluffy Dentatas” για την The Breeder Gallery, ήθελα η καθεμία να είναι μια ξεχωριστή υβριδική οντότητα που κουβαλάει μια ιστορία. Πλάσματα που έχουν την αυτοδιάθεση των σωμάτων τους, είναι απειλητικά απέναντι σε οτιδήποτε τα καταπιέζει και ταυτόχρονα τρυφερά και φροντιστικά ως προς τα ίδια και τις φίλες τους. Γράφοντας το σενάριο του Dentata Pearls αποφάσισα πώς ήθελα να τις ζωντανέψω ακόμα περισσότερο και να γίνουν οι πολλαπλές πρωταγωνίστριες του έργου. Οι Dentatas είναι φίλες, ερωμένες και διαγαλαξιακές μαχήτριες οι οποίες επιτίθενται στην ανθρώπινη Ιστορία που δεν τις συμπεριλαμβάνει και ταυτόχρονα, ανακαλύπτουν τους δικούς τους DIY μηχανισμούς επιβίωσης. Η παρέα τους είναι η δύναμή τους ενάντια σε ένα επισφαλές περιβάλλον που τις θέλει μόνες και απροστάτευτες. Για να φορέσουν τον εξοπλισμό προστασίας τους και να μεταμορφωθούν χρειάζονται η μία το άλλο ενώ όσο περισσότερο νοιάζονται για τις φίλες τους, ενισχύουν τις μαγικές τους δυνάμεις.
Πώς συνέβαλε η πανδημία και η απομόνωση στη διαμόρφωση του βίντεό σου; Η περίοδος που έγραφα το ποίημα και το σενάριο του έργου ήταν πάρα πολύ δύσκολη και έντονη. Από τη μια η απομόνωση της καραντίνας, η έξαρση της αστυνομικής βίας, οι γυναικοκτονίες, οι καταγγελίες βιασμών και παραβιαστικών συμπεριφορών, από την άλλη η συγκίνηση με το #metoo κίνημα στην Ελλάδα. Είχα την ανάγκη να πάρω μια ανάσα, να κάνω μια εξομολόγηση συναισθημάτων, να ενδυναμωθώ, να μοιραστώ το τραύμα, να οραματιστώ μια ουτοπία και να την φέρω δίπλα μου. Επίσης ήθελα να πω στις φίλες πόσο τις αγαπώ.
Τι να περιμένουμε στη συνέχεια από ‘σένα; Στις 24 Ιουλίου πρόκειται να συμμετέχω με ένα καινούριο βίντεο-performance στο screening program ‘Codes of Radical Persistence’ που φιλοξενείται από την γκαλερί Wrightwood 659 και το Comfort Station στο Σικάγο, στα πλαίσια της έκθεσης «Yannis Tsarouchis: Dancing in Real Life». Επίσης, αυτή τη περίοδο βρίσκομαι στο Βερολίνο και συμμετέχω στο Fresh A.I.R. Residency του Urban Nation Museum ετοιμάζοντας ένα καινούριο project που θα εκτεθεί εδώ τον Σεπτέμβρη.
