Δεν είναι πολλοί που καταφέρνουν να υπηρετούν ευλαβικά ένα συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα και να καταφέρνουν να ακούγονται επίκαιροι ακόμη και μετά από ένα τέταρτο του αιώνα. Πόσο μάλλον όταν παίζουν τα blues. Κι όμως οι Jon Spencer Blues Explosion μέσα από την πολυσχιδή δισκογραφία τους, έχουν αποδείξει ότι δεν είναι απλά αμετανόητοι ρετρολάγνοι και ότι όποτε τους καπνίζει, παίρνουν τη blues φόρμα και της αλλάζουν τα φώτα, μόνο και μόνο για να την ξαναφέρουν στα ίσια της σε ένα επόμενο δίσκο, παραμένοντας πρώτα και πάνω απ’ όλα μία διαολεμένη μπάντα επί σκηνής. Εν αναμονή της κυριακάτικης συναυλίας τους, ο Jon Spencer, εκτός όλων των άλλων, μιλάει στην Popaganda και για εκείνη τη φορά που εγκατέλειψαν τη δισκογραφική τους μόνο και μόνο γιατί δεν τους έδωσαν ένα box set με σπάνιες ηχογραφήσεις του Jerry Lee Lewis.
Ανέκαθεν έβρισκα πολύ ακριβές το όνομα The Jon Spencer Blues Explosion. Ο ήχος σας πάντα μου έδινε την αίσθηση πως κάτι εξερράγη εκ των έσω, αφήνοντας όρθια κάποια βασικά δομικά στοιχεία, αλλά παραμορφώνοντας έντονα τα περισσότερα χαρακτηριστικά. Πώς σας προέκυψε; Το όνομα ή ο ήχος;
Και τα δύο! Το όνομα για μένα, αν και πάει πολύς καιρός από τότε, περίπου 24 χρόνια, μου ακουγόταν πολύ μεγαλειώδες και πολύ rock’n roll. Εκείνη την εποχή ήδη ήμουν ξετρελαμένος με τον Jerry Lee Lewis, είχα εμμονή μαζί του κι άκουγα συνέχεια τους δίσκους του. Και μου φαινόταν πως το να ονομάσω το συγκρότημα The Jon Spencer Blues Explosion ήταν κάτι που και ο Killer θα το έκανε! Εμπιστεύτηκα λοιπόν αυτό το ένστικτο. Σε ότι αφορά τον ήχο των Blues Explosion, προκύπτει από τους τρεις μας. Υποθέτω πως έχει να κάνει και με τους δίσκους που ακούει ο καθένας. Το συγκρότημα είναι ο συνδυασμός των τριών μελών του και έχει να κάνει με την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία μεταξύ μας. Φυσικά, τα πράγματα έχουν εξελιχτεί με την πάροδο των χρόνων. Είναι πιο διακριτό στα πρώτα 2-3 χρόνια της ύπαρξης της μπάντας όπου υπήρξε μια ταχεία εξέλιξη, απόσταξη και συμπύκνωση του ήχου και του ύφους μας. Αλλά υπάρχουν πολλά διαφορετικά συστατικά στη συνταγή που δημιουργεί τον ήχο.
Μια που ανέφερες τον Killer, υπάρχει ένας μύθος που λέει πως μέρος της συμφωνίας σας με την εταιρεία που εξέδωσε τον πρώτο σας δίσκο, ήταν να σας δώσει κι ένα Box Set του Jerry Lee Lewis που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Και πως όταν αυτή δεν τήρησε την υπόσχεσή της, εσείς διακόψατε τη συνεργασία! Είναι αλήθεια ή φήμη; Ναι, είναι αλήθεια! Δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους, κι έτσι εμείς κάναμε τον επόμενο δίσκο με άλλη εταιρεία!
Αν δεν απατώμαι είχες πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη σημειολογία; Σπούδασα στο Brown University γα δύο χρόνια. Δεν το τελείωσα και δεν έχω πτυχίο, αλλά όταν ήμουν εκεί σπούδασα σημειωτική, γιατί το Πανεπιστήμιο είχε ένα τέτοιο Τμήμα. Ακολούθησα τη μελέτη των σημείων, γιατί ήθελα να κάνω ταινίες, και μάλιστα έκανα ορισμένες τότε.
Πιστεύεις πως αυτές οι σπουδές έπαιξαν κάποιο ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη μουσική; Είμαι σίγουρος πως με επηρέασαν σε κάποιο βαθμό. Δεν έχω συνείδηση του αν αποτέλεσαν σεισμική, δραματική διαφοροποίηση που να με εκτόξευσε προς μια ορισμένη κατεύθυνση, όμως πιστεύω πως οτιδήποτε κι αν κάνεις, από σπουδές σημειωτικής μέχρι να κάψεις τις φρυγανιές σου το πρωί, έχει επιρροή σε ένα τραγούδι ή σε κάποια απόφαση που παίρνεις.
Αν γυρίσουμε πολύ πίσω, πότε κατάλαβες πως στη ζωή σου θα ασχοληθείς με τη μουσική; Υπήρχε μουσική στην οικογένειά σου; Όταν ήμουν μικρός δεν άκουγα rock’n roll. Έχω αδελφούς και αδελφές, όμως κανείς τους δεν ήταν μεγάλος fan της pop ή της rock μουσικής. Η μητέρα μου είναι μεγάλη οπαδός της όπερας και της κλασικής μουσικής, οπότε στο σπίτι ακουγόταν πολύ από αυτή. Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη της New England τη δεκαετία του 70, όπου δεν έφταναν και πολλά τέτοια πράγματα . Ήμουν 12 το 1977, όταν συνέβη το punk, και στη μικρή μας πόλη ίσα που ακούσαμε αόριστα πως υπάρχει κάτι τέτοιο. Στην επαρχία δεν υπάρχει ιδιαίτερη πρόσβαση σε κάποια είδη τέχνης, πολιτισμού και ενημέρωσης. Τουλάχιστον δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, που ήταν πολύ πριν το ίντερνετ. Δεν άκουσα λοιπόν rock’n roll ως παιδί, όμως σαφώς αυτό ήταν ένα κομμάτι σου αμερικάνικου πολιτισμού στα ‘70s. Ειδικά μετά το νεολαιίστικο κίνημα των 60s, ακόμα και στις περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές, είτε επρόκειτο για sitcom είτε για παιδικά καρτούν, έβλεπες να έχουν συγκροτήματα! Υπήρχε συγκρότημα στο Gilligan’s Island, στο Banana Splits, στο Josie and the Pussycats, ακόμα και στο Scooby Doo! Η εντύπωση λοιπόν που είχα από το rock ‘n’ roll μάλλον δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όταν μεγάλωσα και τελικώς ανακάλυψα το αληθινό rock’n roll και το punk, αυτό υπήρξε μια αληθινή αποκάλυψη!
Υπήρξε κάτι που πυροδότησε την επιθυμία σου να ασχοληθείς με αυτό στη ζωή σου; Όταν ήμουν στη σχολή και έκανα ταινίες, ταυτόχρονα συμμετείχα σε συγκροτήματα, και κάποια στιγμή το πάθος για τη μουσική κυριάρχησε. Ένιωθα πως μου έδινε μεγαλύτερη ικανοποίηση το να δώσω μια συναυλία, να ανέβω στη σκηνή και να κάνω φασαρία και να έχω αλληλεπίδραση με την αίθουσα, με το κοινό, με τους ανθρώπους, το έβρισκα πιο ικανοποιητικό από το να κάνω ταινίες, από αυτή τη μοναχική άσκηση που μπορεί να πάρει πολύ χρόνο. Δεν νομίζω πως υπήρξε μια συγκεκριμένη στιγμή που να είπα: Αυτό είναι!. Όμως τελικά αυτό επικράτησε μέσα μου.
Το συγκρότημα ήδη πλησιάζει τα 25 του χρόνια, που είναι αληθινά πολύς καιρός. Πολλά ροκ συγκροτήματα που ξέρουμε μοιάζουν σαν δυσλειτουργικές οικογένειες και τελικά δεν καταφέρνουν να διαρκέσουν τόσο πολύ. Έχετε κάποιο μυστικό; Το μυστικό είναι: Μην διαλυθείτε, μη σταματήσετε! Εκτός αυτού, άλλο δεν ξέρω. Είχαμε δύσκολες περιόδους, όμως κι οι τρεις μας εκτιμούμε πολύ αυτό που έχουμε μαζί. Προστατεύουμε λοιπόν και θεωρούμε πολύτιμο το συγκρότημα, και προσέχουμε ο ένας τον άλλον. Προσπαθούμε τουλάχιστον.
Αυτή τώρα είναι καθαρά ερώτηση ενός fan. Η δισκογραφία των The Jon Spencer Blues Explosion είναι πραγματικά πολυδαίδαλη: κάποιες περιορισμένες κυκλοφορίες, κάποια δυσεύρετα live σε λίγα αντίτυπα, κάποιες εκδόσεις με διαφορετικά κομμάτια… Είναι κάτι που απλώς συμβαίνει τυχαία, ή υπάρχει κάποια ιδέα πίσω από αυτό; Είναι διασκεδαστικό να κυκλοφορείς cool πράγματα! Ξέρεις, κι εμείς είμαστε fans των δίσκων. Απολαμβάνω μια διαφορετική έκδοση ή συσκευασία, μου αρέσει να αγοράζω και να ακούω δίσκους, το ευχαριστιέμαι. Ως fan, είναι ωραίο το να φτιάχνεις διαφορετικές, σπέσιαλ εκδόσεις!
Πάει κάποιος καιρός που έχουμε να σας δούμε εδώ στην Ελλάδα. Τι να περιμένουμε λοιπόν από τη συναυλία την Κυριακή; Θα δώσουμε έμφαση στο υλικό από τον καινούριο δίσκο, το Freedom Tower, αλλά όπως και να έχει εμείς, οι Blues Explosion εξακολουθούμε να προσπαθούμε να δώσουμε το καλύτερο σώου που μπορούμε, προσπαθούμε πολύ σκληρά κάθε βράδυ, οπότε ο κόσμος μπορεί να περιμένει μια συναρπαστική, παθιασμένη, έντονη, ιδρωμένη νύχτα rock’n roll!
