2017: Οι Slowdive επανήλθαν με δίσκο μετά από 22 χρόνια, η νέα δουλειά των Ride μετά από 21 χρόνια είναι προ των πυλών, αλλά πριν από όλα αυτά (όπως και τότε άλλωστε) οι Jesus and Mary Chain, δηλαδή το ντουέτο των αδερφών Jim και William Reid, αφού συμπλήρωσαν μία δεκαετία συναυλιακής επιστροφής, αποφάσισαν να μπουν στο στούντιο και να κυκλοφορήσουν το Damage and Joy, τον πρώτο δίσκο τους μετά από 19 χρόνια και το Munki (1998). Οι γνώμες για τον δίσκο διίστανται, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Jesus το έχουν ακόμη, ενώ κάποιους τα νέα τραγούδια ακούγονται αδύναμα στο σημερινό τοπίο της μουσικής. Για την οποία ο Jim Reid, όπως λέει στην Popaganda εν όψει της εμφάνισής τους στο Ejekt Festival, δεν τρέφει και τη μεγαλύτερη εκτίμηση…
Κυκλοφορήσατε νέο album μετά από 19 χρόνια. Οι περισσότεροι σας γνωρίζουν ήδη από τους παλιότερους δίσκους σας, φαντάζομαι όμως ότι θα υπάρχουν και κάποιοι που σας ανακαλύπτουν τώρα. Πόσο διαφορετικά βλέπεις την κάθε μία κατηγορία να εκλαμβάνει την μουσική σας; Με όποιον τρόπο εκλαμβάνεις την μουσική είναι καλό. Πράγματι, βλέπουμε πολλά νέα παιδιά στο κοινό μας που ενδεχομένως δεν είχαν καν γεννηθεί όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε μουσική. Είναι υπέροχο. Πάντα ελπίζαμε η μουσική μας να μην διαρκούσε μόνο στον τότε παρόντα χρόνο. Είναι λοιπόν πολύ ελπιδοφόρο να βλέπουμε το νέο κοινό.
Πράγματι πιστεύεις ότι η σημερινή ποπ μουσική είναι απαίσια, όπως δήλωσες σε μία πρόσφατη συνέντευξή στην Guardian; Ναι, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η μουσική που βγαίνει τώρα. Μου φαίνεται πως όταν ξεκίνησαν οι Jesus and Mary Chain, δεν ήμασταν ικανοποιημένοι με τα πράγματα που ακούγονταν στο ραδιόφωνο, είπαμε «αρκετά» και αποφασίσαμε να κάνουμε μπάντα για να φτιάξουμε καλύτερη μουσική από αυτή που ακουγόταν. Κάπως έτσι είναι και τώρα. Νιώθω ότι η ροκ μουσική έχει ωθηθεί στο underground και η ποπ μουσική δεν έχει καθόλου νεύρο, καμία οξύτητα και τα πάντα ακούγονται ίδια μεταξύ τους. Οπότε αποφασίσαμε ότι ήταν καιρός να κάνουμε δίσκο.
Δηλαδή πιστεύεις ότι κάποια στιγμή ίσως η ποπ μουσική «πεθάνει»; Ναι, λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η μουσική βιομηχανία σήμερα, εκτός κι αν συμβεί κάτι ρηξικέλευθο. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι σπαταλάς πολύ χρόνο και χρήμα για να κάνεις ένα album κι αυτό διαδίδεται κυρίως μέσω streaming και τελικά φτάνουν πολύ λίγα λεφτά πίσω για την δουλειά που κάνεις. Και αυτό συνεχίζεται, γιατί να κάνει κάποιος δίσκους αν ουσιαστικά δεν πληρώνεται αρκετά ώστε να ζει;
https://www.youtube.com/watch?v=Q0T5k6ePD3o
Το Damage and Joy είναι ο πρώτος δίσκος σας στην «ψηφιακή εποχή». Πώς σας επηρέασε αυτό στον τρόπο που το γράφατε και πώς τελικά επηρεάζει; Δεν επηρέασε καθόλου τον τρόπο με τον οποίο δουλέψαμε, γιατί στο τέλος την ημέρας, εγώ και ο William είχαμε γράψει μουσική για την οποία νιώθαμε περήφανοι. Φυσικά θέλω οι άνθρωποι να αγοράσουν και να ακούσουν τον δίσκο, αλλά ακόμη κι αν δεν συμβεί νομίζω πως μπορούμε να ζήσουμε με αυτό. Θέλω πάντως οι άνθρωποι να νιώθουν όμορφα με αυτόν τον δίσκο. Για τα υπόλοιπα της μουσική βιομηχανίας δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω πως λειτουργεί.
Είσαι σε μία μπάντα με τον αδερφό σου για τόσα χρόνια και απ’ όσο ξέρουμε, η σχέση σας έχει περάσει ταραχές. Πώς είστε τώρα; Η ηχογράφηση αυτού του δίσκου μας έφερε λίγο κοντά. Είναι γνωστό ότι είχαμε πολλούς καυγάδες μέσα στα χρόνια κι ότι δεν τα πάμε πάντα καλά. Στα τέλη των 90s η σχέση μας είχε κλονιστεί πολύ άσχημα. Παρόλο που επανενωθήκαμε το 2007, η σχέση μας δεν ήταν όπως θα θέλαμε και ακόμα υπάρχει ένα κατάλοιπο έντασης. Με την απόφαση της ηχογράφησης ενός δίσκου δεν ξέραμε πως θα ήταν να δουλέψουμε μαζί στο studio για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά, τελικά, νομίζω πως τα πήγαμε μια χαρά, είμαστε καλύτερα απ’ ό,τι έχουμε υπάρξει εδώ και πολύ καιρό.
Πολλοί από τους στίχους του Damage and Joy έχουν μία εφηβική ενέργεια. Πόσο ζωντανό μπορεί να παραμένει το drive μιας rock ‘n’ roll μπάντας μετά από 35 χρόνια; Έχει να κάνει με το είδος της μουσικής με το οποίο μεγάλωσες και το κατά πόσο είσαι ακόμη μέσα σε αυτήν. Η μουσική με την οποία μεγαλώσαμε είναι ακόμη σημαντική για μας. Εξακολουθούμε να αγαπάμε το punk, το glam rock, τους Velvet Underground, τους Stooges… Αυτοί εξάλλου ήταν και οι λόγοι που κάναμε μία μπάντα εξ αρχής. Μπορεί ο χρόνος να περνά, αλλά στην ουσία είσαι ακόμη το ίδιο άτομο.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μεγάλη πολιτική ένταση στην Βρετανία. Πώς βλέπεις την κατάσταση; Είσαι υπέρμαχος της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας; Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να σχολιάσω την κατάσταση της Σκωτίας γιατί έχω ζήσει περισσότερο καιρό στην Αγγλία. Ζω εδώ 32 χρόνια. Πιστεύω, πάντως, πως η Σκωτία έχει μια καλή βάση για την ανεξαρτησία. Στο τελευταίο δημοψήφισμα θεωρούσα ότι θα έπρεπε να παραμείνει στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά από όταν άρχισαν οι εξελίξεις με το Brexit, άρχισα να πιστεύω ότι η Σκωτία θα έπρεπε να ανεξαρτητοποιηθεί.
Σου έχει μείνει κάτι κάτι από τον ερχομό σας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το 1998; Ήταν τα τελευταία σας live πριν διαλυθείτε. Θυμάμαι απλά ότι είχαμε παίξει στην Ελλάδα…
Και τι να περιμένουμε από το επερχόμενο live σας στην Αθήνα; Θα παίξουμε πολλά πράγματα που οι μυημένοι στους Jesus and Mary Chain θα αναγνωρίσουν ενώ θα παίξουμε και μερικά κομμάτια από τον νέο δίσκο. Λίγο από όλα.
