Ο Wes Anderson γεννήθηκε το 1969 στο Χιούστον. Πιστεύω ότι, σε σχέση με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη – σεναριογράφο, μπορεί να ειπωθεί το ότι: “Houston, we never had a single problem”. Η δουλειά του μπορεί να σου αρέσει από καθόλου ως πάρα πάρα πολύ. Οι χαρακτήρες των ταινιών του, πάντως, δε γίνεται να σου φαίνονται αδιάφοροι. Το αντίθετο μάλιστα. Έχει σκηνοθετήσει 6 ταινίες μεγάλου μήκους (η 7η έρχεται την άνοιξη του 2014) και 5 μικρού μήκους. Αν είσαι μεγάλος φαν, παίζει να κάνεις σκληρή οικονομία, μπας και σκηνοθετήσει και το γάμο σου. Στη συγκεκριμένη στερεοτυπική ανάλυση δεν συμπεριέλαβα, για προφανείς λόγους, τις ταινίες μικρού μήκους του Anderson. Και το “Fantastic Mr Fox”, όπου οι χαρακτήρες είναι του Roald Dahl.
Με ποιον χαρακτήρα του Wes Anderson ταυτίζεσαι;
Max Fischer – Rushmore
Από τριών μηνών είχες άποψη για το τί θα φορέσεις. Τσατάλια τα νεύρα των γονιών σου. Το πρώτο δώρο που ζήτησες (στα 5 σου) ήταν μια γραβάτα με το σήμα του Princeton. Αιώνιος πρόεδρος τάξης στο δημοτικό, πρόεδρος 15μελούς σε γυμνάσιο και λύκειο, αρχηγός εκδρομών στη Βαρυμπόμπη για ανακάλυψη και maintenance φωλιών κουρούνας, επικεφαλής του κινήματος για τη διάσωση της μπλε φάντα(ς). Μετά το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα, την ώρα του καφέ, όλοι οι υπόλοιποι έψαχναν simeco, ενώ εσύ καθόσουν άνετος στην πολυθρόνα κι έβγαζες το Harvard Business Review για ελαφρύ διάβασμα. Κρυφά διάβαζες και Ζαμπούνη. Πανέξυπνος είσαι (καλά, δεν παίρνω κι όρκο), αλλά δε χρειάζεται να το δείχνεις τόσο. Επίσης, μη φτύνεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη κάθε πρωί πριν βγεις εκτός σπιτιού. Άλλο καημό δεν έχουμε, μόνο να σε ματιάσουμε. Κι ένα τελευταίο: δε μας ενδιαφέρει η σύγκριση των απόψεων της Κατερίνας Παπακώστα με αυτές του Μπαράκ Ομπάμα σχετικά με το ασφαλιστικό πρόβλημα. Βρες έναν εκδότη, να του τα γράψεις, να τα διαβάσει όποιος θέλει (που δε θα θέλει).
Herman Blume – Rushmore
Ο Τζων Βαρδαξής – Κουτρουμπέσης, αλλά με κανονικά λεφτά στην τράπεζα. Φυσικά και έχεις παραμελήσει τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, αλλά μη νομίζεις, και να μην τα παραμελούσες, πάλι δυο δυο θα τ’ άναβες τα τσιγάρα, διότι είσαι κρυφο-drama-queen. Σου λείπει η αγάπη, όπως έχει τραγουδήσει και ο Φοίβος. Δεν είσαι σε θέση να διεκδικήσεις αυτό που θέλεις ακριβώς. Όχι γιατί δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται. Αλλά επειδή νομίζεις πως «μια ζωή πληρώνεις αμαρτίες αλλονών», όπως είχε τραγουδήσει και η Ρίτα. Στο τέλος, όμως, στέκεσαι αντάξιος των περιστάσεων. Κύριος. Κάτι σου ‘μεινε από την απόκτηση τριών πτυχίων και το μανατζάρισμα πέντε κερδοφόρων επιχειρήσεων.
Dignan – Bottle Rocket
Το όνειρό σου ήταν να γίνεις ασφαλιστής και να πουλάς στους πελάτες σου 75ετές πρόγραμμα ζωής, μαζί με την ασφάλεια. Θέλεις να γίνεις ο Κλούνης στο Ocean’s Eleven, αλλά δε μπορείς, διότι: (α) δε θα σ’ αφήσει κανείς, (β) η κλίση σου είναι προς τον Τόλη Βοσκόπουλο. Φαντάζεσαι τον Τόλη να ληστεύει ένα καζίνο; Όχι. Ε, στα λόγια μου έρχεσαι. Τουλάχιστον είσαι ψυχούλα και σ’ αγαπάνε οι φίλοι σου, όσες μπούρδες κι αν τους λες.
Royal Tenenbaum –The Royal Tenenbaums
Είσαι γιατρός/ δικηγόρος/ πρώην μεγαλομηχανικός («πρώην» λόγω κρίσης, τώρα σου έχουν μείνει απλώς απούλητα 35 διαμερίσματα στην Άνω Δάφνη), εκνευριστικά παθιασμένος bon viveur και μονίμως «μετανιωμένος» για ό,τι έχεις και δεν έχεις κάνει στη ζωή σου. Έχεις να στείλεις λαμπάδα στο βαφτιστήρι σου απ’ όταν ζούσε ο Ian Curtis. Ενδεχομένως να ήσουν μέσα στο Πολυτεχνείο την ώρα που μπούκαρε το τανκ και τότε τα ‘κανες πάνω σου και συνειδητοποίησες πως δε σου πάει η ζωή για την οποία πρέπει να ρισκάρεις και να δουλέψεις, αλλά προτιμάς τις αρπαχτές και να τρως από τα έτοιμα. Ίνδαλμά σου ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Αλλά τη ζεϊμπεκιά του ποτέ δεν κατάφερες να τη μιμηθείς σωστά. Είναι το μόνο πράμα για το οποίο ντρέπεσαι πραγματικά.
Margot Tenenbaum – The Royal Tenenbaums
Ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι σου έδωσε η φύση σε ταλέντο, στο στέρησε από το συναίσθημα της χαράς. Η Wednesday Adams είναι συνήθως πιο χαμογελαστή και ευπροσήγορη από σένα. Δε μιλάς ποτέ στην οικογένειά σου για το τί είσαι, πού πας, τί είναι αυτό στο κεφάλι σου, αν αυτό που βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι σου, as we speak, είναι ο σκύλος σου, που κρύβεις 15 χρόνια τώρα (κι έχεις καταφέρει να μην τον ακούσει κανείς, ποτέ) ή η μισή βιτρίνα του Βάρσου, την οποία – προφανέστατα – τρως μόνη σου, όταν δε σε βλέπει κανείς. Συμπεριλαμβανομένου του σκύλου. Κάνεις πράγματα χωρίς να υπάρχει λόγος. Π.χ. πας και παντρεύεσαι κάποιον στην ηλικία του παππού σου. Κάνεις επιτυχίες χωρίς να τις χαίρεσαι. Και τελικά νομίζεις ότι δεν κάνεις τίποτα (κακώς). Συχνά εύχεσαι να σε πατήσει νταλίκα. Αλλά το ξεχνάς, αν κάτι πάει καλά στη ζωή σου. Π.χ. αν στο τσακ κανείς δεν ανακαλύψει ότι εκτός από το σκύλο και τις κρέμες του Βάρσου κρύβεις κι ένα εξώγαμο (που έκανες με το Ντε Νίρο) σ’ ένα χωριό της Καστίλλης – Λεόν.
Κανείς δε θα μάθει ποτέ πόσων χρονών είσαι.
Etheline Tenenbaum – The Royal Tenenbaums
Κακός άνθρωπος δεν είσαι, αλλά έχεις συνδεθεί – απ’ όταν ζούσε ο Tito – με τον πλανήτη «Κλάραμπελ» και δε βλέπεις τί γίνεται μπροστά στα μάτια σου. Σα μάνα/ αδερφή/ συγγενής είσαι σχετικά ok στις υποχρεώσεις σου, αλλά σου λείπει η επαφή μ’ αυτά που γίνονται σε τούτη τη γη που την πατούμε. Καλό είναι αυτό, βέβαια, δε θα χρειαστείς ποτέ botox.
Eli Cash – The Royal Tenenbaums
Η αυτοπεποίθηση δεν είναι το παν σ’ αυτή τη ζωή, αλλά εσύ πήγες στο άλλο άκρο και την «απέκτησες» αποκλειστικά στη φαντασία σου. Επίσης, κι εμείς θέλαμε να είμαστε απόγονοι του Ωνάση ή του Σεφέρη ή του Γκάλη, για τους προφανεστάτους λόγους, αλλά έτσι δεν κάναμε.
Chas Tenenbaum – The Royal Tenenbaums
Στην ελεγκτική εταιρία όπου είσαι manager σε αποκαλούν κρυφά «Χάνιμπαλ». Και από τον «αρχαίο» Αννίβα και από τον σύγχρονο. Περνάς τα πάντα σε excel, από γενέθλια παιδιών μέχρι ποσότητες μπρόκολου που κατανάλωσες ανά εβδομάδα. Στο τέλος κάθε τριμήνου βγάζεις τα αντίστοιχα στατιστικά, για δική σου χρήση. Τέτοιο ζόρι, ούτε ΦΠΑ/καταστάσεις πελατών – προμηθευτών να συμπλήρωνες. Η αγαπημένη σου φράση είναι «ζακέτα να πάρεις». Αλίμονό του, όποιος το ακούσει και δεν την πάρει.
Richie Tenenbaum – The Royal Tenenbaums
Μικρός δάκρυζες ακούγοντας το «Michelle» των Beatles και πάντα βοηθούσες τη μαμά σου να κουβαλήσει τις σακούλες από το σούπερ-μάρκετ, να στρώσει τα χαλιά, να σιδερώσει πουκάμισα και ν’ απλώσει τραχανά στην ταράτσα. Ήσουν κρυφά ερωτευμένος με την καλύτερη φίλη της μαμάς σου (που ήταν και πολύ νέα, βέβαια, να τα λέμε όλα) κι όλο της έκανες δώρα σπιτάκια από πλαστελίνη. Αφοσιώθηκες ψυχή και σώματι σε ένα επάγγελμα που υποτίθεται αγαπούσες πολύ και μια ωραία πρωία αποφάσισες ότι είχες κάνει λάθος κι έπρεπε τελικά να είχες γίνει φαροφύλακας σε νησίδα λίγο πιο έξω από το Πράσινο Ακρωτήρι. Δυστυχώς δεν υπάρχει ΑΣΕΠ για το συγκεκριμένο επάγγελμα κι έτσι έμεινες μετέωρος για κάποιο βασανιστικό χρονικό διάστημα. Τώρα διαβάζεις Franzen και βλέπεις πως υπάρχουν και χειρότερα στη (λογοτεχνική) ζωή. Σε αντίθεση με την αδερφή σου, δεν ήθελες να σε πατήσει νταλίκα. Ήθελες απλώς να έχεις τα λεφτά να την αγοράσεις μόνος σου. Το τί θα την έκανες, δεν τολμώ να το ρωτήσω.
Henry Sherman – The Royal Tenenbaums
Τί έγινε, γερομπισμπίκη, με τη μικρούλα; Την κατάφερες;
Raleigh St.Clair – The Royal Tenenbaums
Έχεις παντρευτεί την επιστήμη σου από την ώρα που βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών. Δεκτό. Προσφέρεις και στην ανθρωπότητα. Αλλά άμα έχεις το μοσχαράκι γάλακτος μπροστά σου και δεν το τρως, είναι λογικό κάποια στιγμή να σου πάρει άλλος τον μεζέ. Η επιστήμη να ‘ναι καλά.
Περισσότεροι χαρακτήρες στη δεύτερη σελίδα
