Την εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, κάποιοι άνθρωποι μαζεύτηκαν σε ένα υπόγειο στο Βύρωνα και έστησαν ένα σταθμό-ορόσημο των ερτζιανών. Έζησα τη γέννησή του από την αρχή. Στη συχνότητα των 102,4 μεγακύκλων εξέπεμπε αρχικά ο σταθμός ΗΧΩ Fm, στον οποίο έκανα εκπομπή κάθε Τρίτη 4:00-6:00 τα ξημερώματα. Μη φανταστεί κανείς κάποιο υπερχλιδάτο στούντιο με θέα τον Αττικό ουρανό, στην πραγματικότητα ήταν ένα υπόγειο σε μία πλατεία του Βύρωνα, με μία τρομακτική και απότομη σκάλα, την οποία μάλιστα είχα κατέβει κατρακυλώντας αρκετές φορές προσπαθώντας να ισορροπήσω σε αυτή, φορτωμένη με δίσκους και CD.
Στον ΗΧΩ λοιπόν, που βρέθηκα από βύσμα, διευθυντής προγράμματος για καιρό, ήταν ο πατριός μου, ο Ιλάν Σολομών (το βύσμα που έλεγα). Λάτρης και δυνατός γνώστης της τζαζ μουσικής, συλλέκτης αμέτρητων βινυλίων και CD του συγκεκριμένου είδους, διοργανωτής φεστιβάλ, γενικώς χωμένος σε πολλά μουσικά δρώμενα της εποχής, έκανε εκπομπή στο σταθμό κάθε Κυριακή τα μεσάνυχτα. Και ενώ η φάση είχε ξεκινήσει ως απλό χόμπι, είχε τόση απήχηση στο κοινό, που τράβηξε πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον του αείμνηστου Κώστα Γιαννουλόπουλου (ο οποίος είχε υπάρξει, ανάμεσα σε άλλα, συντάκτης του περιοδικού Ήχος και της εφημερίδας Τα Νέα, εκδότης του περιοδικού Τζαζ, διοργανωτής των πρώτων τζαζ συναυλιών στην Ελλάδα καθώς και του φεστιβάλ Praxis, διευθυντής του μουσικού τμήματος της ΕΤ2, στέλεχος του Top Fm και ραδιοφωνικός παραγωγός στο Τρίτο Πρόγραμμα).
Ο ίδιος θυμάται πώς δημιουργήθηκε ο ελληνικός Jazz Fm πριν από 23 χρόνια: «Ήταν 1990 και επί έξι μήνες δεχόμουν συνεχώς τηλεφωνήματα από τον Κώστα Γιαννουλόπουλο ο οποίος ήθελε να φτιάξουμε ένα τζαζ σταθμό. Μιας και υπήρχε ήδη η συχνότητα, πρότεινε να τον ετοιμάσουμε εκεί. Στην αρχή δεν το είχα πάρει σοβαρά όλο αυτό αλλά μια συνάντηση με τον Λεωνίδα Αντωνόπουλο ο οποίος άκουγε φανατικά τον λονδρέζικο Jazz Fm, με έκανε να αρχίσω να το σκέφτομαι. Μου έδωσε κάποιες κασέτες να ακούσω και ενθουσιάστηκα. Κανόνισα λοιπόν αμέσως συνάντηση με τον Γιαννουλόπουλο, τα είπαμε, βρήκαμε και άλλους παραγωγούς εκτός από εμάς τους τρεις και ύστερα από λίγες ημέρες, στις 11 Μαρτίου του ’91, ξεκινήσαμε με μια ένθετη ζώνη -αρχικώς- στον ΗΧΩ. Το πρώτο κομμάτι που παίξαμε ήταν το «We» του Paquito D’Rivera. Η ζώνη ξεκινούσε τα μεσάνυχτα με σύνθημα το: «Nobody, No time, Only On Jazz Fm» και κρατούσε ένα τετράωρο. Οι υπόλοιποι παραγωγοί ήταν οι: Σάκης Τσιτομενέας, Ζακ Σαμουήλ, Βασίλης Σταματίου, Άννα Κουβαρά, Σπύρος Κατσιγιάννης, Έλενα Γαβρεσέα, Σταύρος Μούτσελος και ο συγχωρεμένος Κώστας Γεωργίου».
Επί πέντε χρόνια, στο υπόγειο με τα χάρτινα αβγοκούτια (για καλή μόνωση) στους τοίχους, τα τζιγκλάκια που έπαιζαν από χιλιομασημένες κασέτες και την σκιαχτική, σιδερένια σκάλα, έλαμπαν πραγματικά, όλα τα διαμάντια της παγκόσμιας τζαζ μουσικής σκηνής.
Οι εξελίξεις μετά από αυτό, ήταν πολύ γρήγορες. Η ζώνη μεταφέρθηκε νωρίτερα, ξεκινούσε δηλαδή στις 10:00 αντί στις 12:00 και τέλειωνε στις 2:00, το σύνθημα άλλαξε σε: «Διαμάντια στον ουρανό της νύχτας» και προστέθηκαν και άλλοι παραγωγοί. Το Σεπτέμβριο του ’92, ο Jazz Fm έγινε τελικά 24ωρος, με διευθυντή τον Κώστα Γιαννουλόπουλο και διευθυντή προγράμματος τον Ιλάν. Στην ομάδα συμμετείχαν και άλλοι πολλοί όπως ο Κώστας Μπαρμπέρης, ο Στράτος Βουγέλης, ο Προκόπης Δούκας, η Γεωργία Κάλφα, ο Στέλιος Μούστος, ο Χρήστος Πολύδωρος, ο Γιάννης Κώνστας, ο Γιώργος Φλωράκης, ο Ζαχαρίας Τσαμούλος, ο Γιώργος Κοτροκόης, ο Θωμάς Κώνστας, ο Διονύσης Αγγελάκης, ο Βασίλης Γεροντάκος, ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Φαρής, ο Μελέτης Μοίρας και η υποφαινόμενη.
Δυστυχώς όλα τα ωραία όμως, τελειώνουν γρήγορα. Επί πέντε χρόνια, στο υπόγειο με τα χάρτινα αβγοκούτια (για καλή μόνωση) στους τοίχους, τα τζιγκλάκια που έπαιζαν από χιλιομασημένες κασέτες και την σκιαχτική, σιδερένια σκάλα, έλαμπαν πραγματικά, όλα τα διαμάντια της παγκόσμιας τζαζ μουσικής σκηνής. Στις 26 Ιουλίου του 1996, όμως έπεσε η αυλαία, αφού οικονομικά δεν ήταν εύκολο να στηριχτεί αυτό το εγχείρημα και οι μέτοχοι αναγκάστηκαν να πουλήσουν τη συχνότητα στην ΙΜΑΚΟ που όμως δεν ενδιαφερόταν να διατηρήσει τον ίδιο μουσικό χαρακτήρα. Ο Ιλάν είπε τις τελευταίες, αποχαιρετιστήριες λέξεις λίγο πριν τα μεσάνυχτα και έβαλε το τελευταίο κομμάτι που ήταν το «Farewell» του Omar Faruk Tekbilek. «Αμέσως μετά το τέλος του κομματιού, γύρισε η συχνότητα στον άλλο σταθμό. Ξαφνικά άκουσα έναν χαριτωμένο τύπο να φωνάζει στους ακροατές “Περνάμεεεε καλάαααα;”. Το ίδιο βράδυ ο Πύρρος Δήμας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Ατλάντα αλλά εμείς κουβαλούσαμε το δικό μας βάρος». Ακόμα και σήμερα πάντως, παλιοί ακροατές, παραγωγοί αλλά και φίλοι του σταθμού και της τζαζ γενικότερα, συναντιούνται καθημερινά στο γκρουπ του Jazz Fm στο Facebook και κάνουν τις δικές τους μουσικές προτάσεις.
