Ξεκίνησα να διαβάζω το έργο πετά το Πάσχα του 2018. Τον συγγραφέα τον ήξερα από τους Αστερισμούς και από τότε μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση. Διαβάζοντας λοιπόν άρχισα σιγά σιγά να μεταφράζω το κείμενο, χωρίς να έχω από πριν αποφασίσει αν θα το έκανα παράσταση. Με τραβούσε να το μεταφράσω έτσι κι αλλιώς, για μένα. Και χαίρομαι που αυτή μου η ενασχόληση βρήκε τελικά διέξοδο στο να ανέβει το έργο στο Βρετάνια. Οι διάλογοι είναι μικροί, δείχνουν εύκολοι αλλά δεν είναι και πέραν των τριών μονολόγων του George (του χαρακτήρα που υποδύομαι) μόνο ο Τέρι (Δημήτρης Πασσάς) έχει κάποια δύσκολα και μεγάλα κομμάτια που τα ξαναείδα ξανά και ξανά μέχρι να αποφασίσω πώς θα ειπωθούν. Ο Τέρι έχει την πιο «σκληρή» και ίσως «καυστική» γλώσσα κι από τους τέσσερις χαρακτήρες και αυτό στους διαλόγους το κάνει τόσο ενδιαφέρον και όμορφο, ειδικά στην σκηνή του τσακωμού… περισσότερα στην παράσταση. Η μετάφραση κράτησε περίπου δύο μήνες με αρκετές αναθεωρήσεις είναι η αλήθεια μέχρι να καταλήξουμε. Δεν ήθελα με τίποτα – δεν πιστεύω σε αυτό – να «εξελληνίσουμε» το κείμενο για να το κάνουμε πιο εύπεπτο. Κάθε κείμενο κουβαλάει και την κουλτούρα του συγγραφέα και της κοινωνίας του, όσο μπορούσα το κράτησα λοιπόν ξένο.
Μάκης Παπαδημητρίου, Μαρία Λεκάκη, Αγγελική Γρηγοροπούλου σε πρόβες από την παράσταση.
Οι πρώτες πρόβες έγιναν στο σπίτι μου, το καλοκαίρι που μας πέρασε. Λόγω φόρτου εργασίας που θα είχα το Σεπτέμβρη, αρχίσαμε σχετικά νωρίς για να προλάβουμε να είμαστε έτοιμοι. Δώσαμε βάρος στο να αναλύσουμε την κάθε μία από τις σκηνές του έργου, πράγμα που κράτησε αρκετά. Εκτός από μια σκηνή που είναι τρεις χαρακτήρες μαζί, όλες οι υπόλοιπες είναι σκηνές δυο ατόμων οπότε μπορέσαμε και γκρουπάραμε τις πρόβες όταν δεν μπορούσε κάποιος, και τα παιδιά δούλεψαν πολύ και μόνα τους όταν λόγω παραστάσεων δεν μπορούσα εγώ. Και το ραντεβού το Σεπτέμβρη θα είχε την παράμετρο της απόλυτης γνώσης του κειμένου, για να αρχίσουμε το στήσιμο των σκηνών. Πράγμα που έγινε απ’ όλους εκτός από μένα…
Ευτυχώς είχαμε το σκηνικό έτοιμο ήδη από το καλοκαίρι και ξεκινήσαμε αμέσως από αρχές Σεπτεμβρίου να δομούμε την παράσταση. Ήρθαν όλοι οι συντελεστές από την αρχή και ξεκίνησε η πολύ ωραία διαδικασία που βλέπεις επί σκηνής όσα έχεις κάνει πρόβα τόσο καιρό. Το σκηνικό είναι πολύ λιτό αλλά «δύσκολο» στις αλλαγές όπου σε ελάχιστο χρόνο πρέπει να αλλάξουν τα πάντα. Και είχαμε μόνο ένα μήνα μπροστά μας. Αυτό είναι ένα «άλλο» έργο που έπρεπε να στήσουμε κι εκεί περάσαμε και πολύ χρόνο για να το συντονίσουμε και κυρίως να θυμόμαστε τι κάνει ποιος σε κάθε αλλαγή. Όταν όμως δουλεύουν όλα αυτό που προκύπτει, ανταμείβει και με το παραπάνω. Τώρα βρισκόμαστε στο 85’ και σε λίγο οι πρόβες θα τελειώσουν οπότε μπαίνουμε στην κανονική σαιζόν. Άντε, να ξεκινήσουμε… για να ξεκουραστούμε.
