Η ιστορία της λέσχης, αυτής της κλειστής ιδιωτικής ομάδας στην οποία έχουν δικαίωμα εισόδου μόνο όσοι είναι μέλη, παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον λόγω του μυστηρίου που περιβάλλει τους κανόνες λειτουργίας της, οι οποίοι αφορούν μόνο τους εκλεκτούς που την απαρτίζουν! Οι πλέον γνωστές λέσχες δεν είναι άλλες από τις «Λέσχες κυρίων» στην Αγγλία, η χρυσή εποχή των οποίων τοποθετείται μεταξύ της Μπελ Επόκ και του Μεσοπολέμου.
Αρχικά, δεκτά γίνονταν αποκλειστικά τα μέλη της αριστοκρατίας, ενώ στην πορεία θα άνοιγαν οι πόρτες και για το ανώτερο στρώμα της μεσαίας τάξης: Ήταν ένας τρόπος για να αποκτήσουν κοινωνική υπόληψη και ως μέλη μιας φημισμένης λέσχης να συναναστρέφονται κάποιους με τους οποίους μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα.
Οι λέσχες, χάρη στην ετήσια συνδρομή των μελών τους, μπορούσαν να συντηρούν ένα περιβάλλον πριγκιπικής χλιδής, με τους συμμετέχοντες σε αυτές να απολαμβάνουν εξαιρετικά προνόμια, αλλά και να σέβονται απολύτως τις ιδιαιτερότητες των κανονισμών που τις διέπουν – συχνά περιστοιχίζοντάς τους με μία προσυμφωνημένη μυστικοπάθεια.
Κάπως έτσι, η παράξενη γοητεία της λέσχης, με τον μισοσκότεινο εσωστρεφή χαρακτήρα της, δεν θα αργούσε να εξάψει τη συγγραφική φαντασία και να βρει τη θέση της σε σημαντικά λογοτεχνικά έργα. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τη «Λέσχη γονεοκτόνων» του Άμπροουζ Μπιρς (1842-1913), μία συρραφή από ιλαροτραγικές ιστορίες που περιγράφουν μερικούς από τους πλέον μακάβριους και ευφάνταστους τρόπους να σκοτώσει κανείς τους γονείς του – και όποια μέλη της ευρύτερης οικογένειας δεν του… γεμίζουν το μάτι.
Απ’ την άλλη, στην περίφημη «Λέσχη αλλόκοτων επαγγελμάτων» του Γκ. Κ. Τσέστερτον (1874-1936) όλα εκτυλίσσονται στο Λονδίνο των αρχών του εικοστού αιώνα. Οι ήρωες της ιστορίας προσπαθώντας να λύσουν έναν γρίφο με στοιχεία που θυμίζουν αστυνομικό μυθιστόρημα, έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρωτάκουστο επάγγελμα το οποίο εν τέλει ξεδιαλύνει το μυστήριο. Εδώ, το παιχνίδι με τα αντικριστά κάτοπτρα αναδεικνύει τις δυνατότητες της συγγραφικής φαντασίας, αποθεώνοντας ταυτόχρονα την ικανότητα του αναγνώστη να φτάσει μέχρι την έξοδο του λαβυρίνθου.
Και, βέβαια, δεν μπορεί κανείς να μην αναφερθεί στην προγενέστερη «Λέσχη της Αυτοκτονίας» του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον (1850 – 1894). Η πλοκή ξεκινάει σε ένα μπαρ του Λονδίνου όπου ο πρίγκιπας της Βοημίας και ο υπασπιστής του, οι οποίοι αρέσκονται να κάνουν φάρσες, θα γνωρίσουν έναν αλλόκοτο νεαρό. Κάποια στιγμή αρχίζουν οι εξομολογήσεις και ο εκείνος τους αποκαλύπτει ότι είναι ένας ξοφλημένος που επιθυμεί να εγκαταλείψει τη ζωή του. Τότε αυτοί του λένε ότι -τάχα- τους συμβαίνει το ίδιο και καταλήγουν -οδηγούμενοι από αυτόν- στην Λέσχη της Αυτοκτονίας, Εκεί, εμπλέκονται σε μια τελετή μύησης για υποψήφιους αυτόχειρες η οποία μοιάζει να οδηγεί σε μία αναπόδραστη διαδικασία θανάτου!
Και, ακόμη, ενδιαφέρον παρουσιάζει η «Λέσχη της μάχης» του Τσακ Πόλανικ – μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η πασίγνωστη ταινία “Fightclub”. Ο αφηγητής βιώνει μια άνετη αλλά συμβατική καθημερινότητα ως στέλεχος εταιρείας, κατατρύχεται από μία διάχυτη αίσθηση ματαιότητας και αηδίας για τα πάντα, ενώ πάσχει από χρόνιες αϋπνίες. Επιδιώκοντας να βρει ανθρώπινη ζεστασιά, επισκέπτεται διαφορετικές ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης ασθενών με ανίατες ασθένειες, προσποιούμενος τον ομοιοπαθούντα.
Ώσπου, θα συναντηθεί με τον αινιγματικό Τάιλερ Ντέρντεν. Οι δυο τους θα επινοήσουν τη Λέσχη της Μάχης, στην οποία οι κανόνες είναι λίγοι και απλοί: το μόνο που πρέπει να κάνεις, είναι να παλέψεις σε αγώνες πυγμαχίας με γυμνά χέρια, μέχρι να νικήσεις ή να παραδοθείς. Και, όμως. Η ανάγκη των μελών της λέσχης να ανήκουν κάπου, καθιστά την ομάδα ασυνήθιστα δημοφιλή. Αλλά, πίσω απ’ όλα αυτά, ο Τάιλερ Ντάρντεν έχει άλλα σχέδια: προετοιμάζει τους μαχητές που θα αποτελέσουν τον πυρήνα για την καταστροφή του παρηκμασμένου δυτικού πολιτισμού.
Σε αυτήν την ιδιότυπη λογοτεχνική παράδοση μπορεί να ενταχθεί επαξίως και «Η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» του Richard Osman. Σε έναν γαλήνιο οικισμό ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, μια παρέα τεσσάρων ηλικιωμένων μαζεύεται κάθε Πέμπτη και ασχολείται με παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων.
Όταν όμως μια άγρια δολοφονία συμβαίνει σε απόσταση αναπνοής, η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης έχει πλέον να αντιμετωπίσει μια πραγματική υπόθεση. Όχι απλώς κιτρινισμένες, μουντζουρωμένες σελίδες γραφομηχανής μιας άλλης εποχής, αλλά μια αληθινή υπόθεση, ένα αληθινό πτώμα και, κάπου εκεί έξω, έναν αληθινό δολοφόνο.
Οι ήρωες του μυθιστορήματός αψηφούν όλα τα αρνητικά στερεότυπα για τους ηλικιωμένους. Είναι ενεργητικοί, έξυπνοι και «πλοηγούνται» εύκολα στον σύγχρονο κόσμο. Οι ερασιτέχνες ντετέκτιβ της λέσχης δολοφονιών είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από την αστυνομία και παραβιάζουν τους κανόνες και τους νόμους με ευελιξία.
Οι τέσσερις πρωταγωνιστές γνωρίζουν ότι το τέλος του βίου τους δεν είναι μακριά – λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους. Ωστόσο, αυτοί οι συνταξιούχοι είναι ανεξάρτητοι, φιλόδοξοι και επινοητικοί. Και ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι δεν είναι φίλοι απλώς και μόνο επειδή πρέπει τώρα να περάσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους. Κάνουν ό, τι κάνουν επειδή είναι καλοί σε αυτό.
Και όλα αυτά αποτυπώνονται με χιούμορ, μυστήριο, ευρηματικότητα, σασπένς στη σωστή δοσολογία – μέσα από ένα επιδέξιο αστυνομικό μυθιστόρημα που αποθεώνει τη σημασία της λέσχης στη λογοτεχνία…
Θανάσης Χειμωνάς
«Ο κύριος Τέλειος»
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 176
Πώς είναι να ερωτεύεσαι ένα κορίτσι, αλλά εκείνο να είναι δεσμευμένο με τον κύριο Τέλειο; Πώς είναι να καταστρέφεται το μαγαζί σου, να έχεις τον πατέρα σου στο νοσοκομείο, να είναι οι φίλοι σου μετρημένοι στα δάχτυλα και να προσκρούεις στην τελειότητα του επιτυχημένου, όμορφου, τίμιου και ευγενικού άντρα, που όχι μόνο έχει στο πλάι του το κορίτσι της καρδιάς σου, αλλά και γίνεται ευεργέτης σου βοηθώντας σε γενναιόδωρα, χωρίς να ζητά αντάλλαγμα; Ο Φώτης θα συναντήσει τον κύριο Τέλειο στο πρόσωπο του αντίζηλου του Αδριανού Σωφρονίου. Και η ιστορία θα εξελιχθεί κάπως ανορθόδοξα και οπωσδήποτε απροσδόκητα. Ένα μυθιστόρημα για τις αιφνίδιες ανατροπές της ζωής και την ανεξιχνίαστη ανθρώπινη φύση.
Πέτερ Σταμ
«Η τρυφερή αδιαφορία του κόσμου»
Μετάφραση: Μαριάννα Τσάτσου
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Σελίδες: 160
Ο Κρίστοφ δίνει ραντεβού με μια πολύ νεότερή του γυναίκα σε ένα νεκροταφείο της Στοκχόλμης. Η Λένα τού θυμίζει έντονα την κοπέλα με την οποία υπήρξε ερωτευμένος πριν από μία εικοσαετία. Εκείνη λεγόταν Μαγκνταλένα και ήταν ηθοποιός. Μετά τον χωρισμό τους, ο Κρίστοφ έγραψε ένα βιβλίο για τα τρία χρόνια που πέρασαν μαζί, και όλα αυτά θέλει να τα μοιραστεί με τη Λένα, η οποία είναι επίσης ηθοποιός αλλά και σύντροφος του Κρις, που είναι και αυτός συγγραφέας. Τι συμβαίνει εδώ; Όσο η υπόθεση ξετυλίγεται, γίνεται σαφές ότι αυτές οι δύο σχέσεις απηχούν αλλόκοτα η μία την άλλη. Και κάπως έτσι αρχίζει ένα υπαρξιακό παιχνίδι μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, πραγματικότητας και φαντασίας, από το οποίο κανείς δεν θα βγει αλώβητος. Ο Πέτερ Σταμ αφηγείται απέριττα μια διαφορετική ιστορία για την ανεξήγητη εγγύτητα που μας χωρίζει από τον αλλοτινό εαυτό μας. Εστιάζει σε εκείνη τη στιγμή του συθέμελου κλονισμού, όταν ταλαντεύεται το νόημα της ταυτότητάς μας, ένα θέατρο του ενδόμυχου όπου κυριαρχεί η σύγχυση.
Δημήτρης Σίμος
«Ο θάνατος του Οδυσσέα»
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 456
Ένας άντρας απειλεί να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου, όταν φτάνει για τη διαπραγμάτευση ο αστυνόμος Καπετάνος. Ένα ταριχευμένο τσακάλι ανακαλύπτεται στην ντουλάπα του, ενώ η αντιτρομοκρατική φτάνει στην Εύβοια. Εθνικιστικά στοιχεία στα σώματα ασφαλείας, το κυνήγι ενός δολοφόνου που αφήνει για σημάδι ένα βαλσαμωμένο ζώο και μια θεωρία συνωμοσίας που κανείς δεν θέλει να επαληθευτεί… Ένα πρόγραμμα προσηλυτισμού πιστών “στρατιωτών” που έχει καλύψει εδώ και χρόνια τις στολές με κουστούμια… Ποιος κινεί τα νήματα; Πόσο δύσκολο είναι να νικήσεις όταν ο εχθρός έχει δημιουργήσει το παιχνίδι; Μια ανατρεπτική περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Καπετάνο – την ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ.
Ηλίας Μαμαλάκης
«Οι αναμνήσεις ενός μαγειριστή»
Εκδόσεις: Αρμός
Σελίδες: 320
«Με έναν μαγικό τρόπο όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής είναι συνδυασμένα με κάποιο φαγάκι που αποτελεί και το σημείο αναφοράς της κάθε ανάμνησης. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να τα καταγράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας. Και μην νομίζετε ότι σας προσφέρω ένα βιβλίο με απομνημονεύματα της ζωής μου. Άλλωστε δεν έχω να διηγηθώ τίποτε συγκλονιστικές εμπειρίες. Ένας καθημερινός άνθρωπος είμαι κι εγώ. Έχω όμως φυλαγμένα στην άκρη μικρά στιγμιότυπα καθημερινής τρέλας που αφορούν το φαγητό και που έχουν πλάκα. Και που πιθανόν να σας βάλουν σε κάποιες δικές σας σκέψεις, ώστε να καταλήξετε στο προσωπικό σας γαστρονομικό προφίλ, ακόμη κι αν αυτό ενδεχομένως δεν ταιριάζει με τις εικόνες που προσπαθούν να επιβάλουν τα ΜΜΕ» αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας για την παρούσα έκδοση.
