Πριν από 10 περίπου χρόνια, πάνω στην έκρηξη του MySpace, υπήρκε μια σειρά ελλήνων παραγωγών που άρχισαν να αναδεικνύονται μέσα από τη συγκεκριμένη πλατφόρμα διάδοσης της μουσικής τους. Κάθε έντυπο φιλοξενούσε κι από έναν νέο δημιουργό, κάτι που δικαιωματικά έκανε και το μουσικό περιοδικό Sonik. Στα πλαίσια της στήλης Fresh Greek, είχα συναντήσει την Έλενα, τότε ως El Magnitophono, κι αν κάτι θυμάμαι, τουλάχιστον συγκριτικά με τους υπόλοιπους, ήταν πως ήταν η μοναδική (ή καλύτερα μαζί με έναν έξοχο τύπο με το όνομα Miho Cod) που ήξερε πολύ καλά τι κάνει σε κάθε επίπεδο.
Τότε καθηγήτρια μουσικής (το κορίτσι έχει κλασσική παιδεία), είχε βουτήξει στον πειραματισμό και με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο έστηνε ιδιαίτερα τραγούδια χωρίς να ακολουθεί συμβατικές φόρμες. Έκτοτε όμως άφησε πίσω αυτά τα projects (υπήρχε ένα ακόμα με το όνομα Manekinekod) και κατά μια έννοια τα ενσωμάτωσε στην Giganta, το όνομα δηλαδή που χρησιμοποιεί σήμερα για τις δουλειές της. Το 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο της ΕΡ στην εταιρεία του «πολύ» Darren Cunningham aka Actress, την Werkdiscs κι έκτοτε κάνει αρκετές δουλειές στο εξωτερικό (όχι αμιγώς μουσικές), ενώ κυκλοφορεί αραιά διάφορα κομμάτια, όπως το πρόσφατο remix στους Tendts και στην εταιρεία των Black Athena.
Δέκα χρόνια μετά την τελευταία μας κουβέντα και λίγο πριν εμφανιστεί στο Fasma Festival (9/4, Βυρσοδεψείο), μιλήσαμε για όσα συνέβησαν στο ενδιάμεσο και για όσα θα συμβούν…
Για το πώς κατέληξε στην ηλεκτρονική/πειραματική μουσική… Η κλασική μουσική δεν μου άρεσε ποτέ, αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν επιλογές. Για παράδειγμα, η μουσική τεχνολογία δεν διδασκόταν κάπου. Ξεκίνησε το 2002 κι έτρεξα να πάω. Κλασική μουσική έμαθα γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο και γενικά πιστεύω πως είναι καλό να μαθαίνεις. Οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό που αγαπάς, έχει ενδιαφέρον. Να δεις την προέλευση, την τεχνική, τις μουσικές φόρμες κτλ. Αλλά ποτέ δεν θέλησα να παίξω σε ορχήστρα ή κάτι τέτοιο.
Για την αφετηρία του project… Πριν από έξι χρόνια ξεκίνησε, το 2010. Ήθελα να κάνω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον ήχο. Έψαχνα κάτι πιο ανάλαφρο, πιο εύκολο, χωρίς πολλά φωνητικά ή φλάουτο ή ότι άλλο έκανα. Ήθελα να εστιάσω στο ρυθμό. Αρχικά οι ρυθμοί ήταν πειραματικοί, αλλά επειδή η μουσική ήταν ουσιαστικά χορευτική, το έφερα στα μέτρα ενός κλαμπ, να είναι πιο μαζεμένος ο ήχος. Παλιότερα ακουγα και χόρευα με αυτή τη μουσική πάρα πολύ, μου άρεσε το clubbing. Οι αναφορές μου είναι σίγουρα 90s κι έχουν σχέση με τους χώρους που πήγαινα, το +Soda, το Factory κτλ.
Για τη διαδρομή μέχρι τη δισκογραφική του Actress… Είχα μαζέψει αρκετό υλικό και είχα ήδη προτάσεις να παίξω σε διάφορα μέρη. Έτσι αποφάσισα να βγάλω κάτι. Όταν έπαιξα live το 2010 στο Alpha-ville Festival στο Λονδίνο (ουσιαστικά μόλις είχα ξεκινήσει), ο Darren Cunningham (aka Actress) ήταν το μεγάλο όνομα. Δεν τον γνώριζα προσωπικά όμως μόλις τελείωσε το σετ του, πήγα να συστηθώ και να του δώσω ένα demo. Δεν είχα δώσει πουθενά αλλού αυτό το υλικό αλλά σκέφτηκα γιατί όχι; Ήξερα τη δουλειά της Werkdiscs και φαντάστηκα ότι μπορεί να είναι θετικοί σε κάτι διαφορετικό. Κάτι που δεν είναι αμιγώς techno, house ή οτιδήποτε τέτοιο. Πράγματι μετά από ένα μήνα μου ήρθε mail απ’τον Darren για να μου πει ότι του άρεσε το υλικό που του έδωσα αν και ήταν ακόμα ακατέργαστο. Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσω να του στέλνω τα κομμάτια που φτιάχνω για να βγάλουμε κάτι κάποια στιγμή. Φαντάζομαι πως ήθελε να δει πόσο αγαπάω αυτό που κάνω και πως εξελίσσομαι. Πέρασε αρκετό διάστημα μέχρι να φτάσουμε στην κυκλοφορία, αλλά δεν μου φάνηκε αγχωτικό. Σίγουρα ήθελα να βγάλω κάτι στην εταιρεία του και να κάνω ένα ωραίο ξεκίνημα με το καινούργιο project. Δε με σταμάτησε κάτι, αυτό που ήθελα να κάνω το έκανα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να μου απαντήσει, ήξερα ότι είναι πολυάσχολος και δεν πίστευα ότι θα το ακούσει καν. Ήταν πολύ ευγενικός όταν του το έδωσα και θεώρησα ότι μπορεί και να του δώσει μια ευκαιρία.
Για όσα ακολούθησαν: Μετά το ΕΡ έχω κάνει διάφορες συνεργασίες ή remixes και δούλεψα και με την Werkhaus (κάτι σαν την πιο καλλιτεχνική προέκταση της Werkdiscs). Εκεί κάναμε ένα project με την Margot Bowman και τον Actress, με θέμα «πως θα ήταν να ζούμε στο μέλλον μέσα στο νερό». Με την Bowman κάναμε άλλο ένα βίντεο με τίτλο “Escape to Cuteness”.
ESCAPE TO CUTENESS from margot bowman on Vimeo.
Με τις γυναίκες που κάνουν το Alpha-ville festival, δηλαδή την Estela Οliva και την Carmen Salas Pino, συνεργαστήκαμε πάλι πρόσφατα για το site τους, Internet of Things, το οποίο βραβεύτηκε κιόλας, οπότε είμαι πολύ ευχαριστημένη γιατί η σχέση της μουσικής με τα visuals είναι κάτι που πάντα με ενδιέφερε. Άλλωστε, αυτό περίπου έχω σπουδάσει, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Νομίζω ότι εκεί κυμαίνομαι κυρίως. Δηλαδή, αν κάποια στιγμή φύγω απ’τη φάση του dancefloor, η εξέλιξη του θα είναι να ασχοληθώ περισσότερο με αυτά. Πάνω κάτω, συμβαίνει ήδη αυτό, το προτιμώ από ένα DJ set. Τώρα ετοιμάζω μια δουλειά με τον Graphset, έναν 3D artist απ’το Παρίσι, τον οποίο επίσης είχα γνωρίσει στο Alpha-ville. Τώρα τελειώνουμε ένα digital ταινιάκι, κάπως φουτουριστικό αλλά δεν μπορώ να πω ακόμα περισσότερα.
Για όσα σχεδιάζει… Ετοιμάζω ένα άλμπουμ, το οποίο όμως δεν θα είναι χορευτικό, σαν φουτουριστικό σάουντρακ ακούγεται και είναι μόνο με συνθεσάιζερ, ρομποτικά φωνητικά και sound design. Το δουλεύω ήδη ένα χρόνο αλλά επειδή παράλληλα προκύπτουν οι δουλειές που προείπα, ψάχνω λίγη ηρεμία για να κάτσω να το δουλέψω, δεν θέλω να το βιαστώ, δεν υπάρχει λόγος. Θα καθυστερήσει όμως.
Γιατί είναι ακόμα εδώ… Μου αρέσει η Αθήνα, έχω ένα δέσιμο. Έχω επιχειρήσει να φύγω, να μείνω αλλού αλλά δεν μου έκανε. Δεν με βοηθούσε δημιουργικά, με απασχολούσαν άλλα θέματα, βιοποριστικά. Ωραίο το Βερολίνο αλλά μου έλειπαν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, δεν κάνω εγώ για τέτοια. Έτσι κι αλλιώς, τη μουσική μπορώ να την φτιάξω όπου θέλω, απλά χώρο και ηρεμία χρειάζομαι.
