Φοράει το αγαπημένο της λευκό t-shirt, με το χαρακτηριστικό μαύρο γιλέκο από πάνω, μαύρο σακάκι και παντελόνι και μαύρες μπότες. Η ασημένια κόμη της ρίχνεται απαλά δεξιά κι αριστερά σαν δύο κοτσιδάκια πάνω στο κορμί της, το οποίο κατευθύνεται προς το κέντρο της σκηνής. Το Ηρώδειο είναι γεμάτο, φανταχτερό και ανυπόμονο. «Είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι ξανά στην Αθήνα» είπε ενθουσιωδώς και χαιρετώντας τον κόσμο κάθε ηλικίας που ήρθε να απολαύσει τη μία και μοναδική Patti Smith. Η βραδιά ξεκίνησε με τις νότες του Dancing barefoot και τις λέξεις που αργότερα μετατράπηκαν σε μια απτή αλήθεια μπροστά στα μάτια μας: “She is benediction, she is addicted to thee, she is the root connection”.
Η ποιήτρια, μουσικός και γυναίκα-σύμβολο του φεμινισμού, συνοδευόταν στα πλήκτρα από την κόρη της, Jesse, σε μια ολόλευκη ενδυμασία και τον γιο της Jackson, με τον μπερέ και την κιθάρα στο χέρι. Κάπως δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι η Patti Smith στα 75 της χρόνια θα γεμίσει glitter in our eyes, με την ενέργειά της και το πάθος που ξεχειλίζει και απλώνεται σε όλο το ρωμαϊκό ωδείο που βαστούσε περίπου 5.000 ψυχές το βράδυ του Σαββάτου, έναν χώρο που όπως υπογράμμισε η εμβληματική καλλιτέχνις όμοιός του δεν υπάρχει στη Νέα Υόρκη.
Όταν τελείωσε το κομμάτι ακούστηκε από το κοινό “I love you, Patti Smith” και η βασίλισσα της punk rock απάντησε χιουμοριστικά «Στείλε μου μια φωτογραφία σου», ενώ προετοιμαζόταν να τραγουδήσει το κομμάτι “One too many mornings” του Bob Dylan, φίλου και συνοδοιπόρου της, με τον οποίο ένιωθε μεγάλη συσχέτιση. Μας τραγούδησε λοιπόν “If you can’t bring good news, don’t bring any”, αγκαλιάζοντας το μικρόφωνο, ενώ από το setlist της δεν θα μπορούσε να λείπει το “Frederick”, το κομμάτι που έγραψε για τον άντρα της Fred ‘Sonic’ Smith και το “Boy cried wolf”.
Η για πάντα νέα και πάντα πολιτικοποιημένη μουσικός απήγγειλε το Footnote to Howl του Allen Ginsberg και δεν παρέλειψε να καταδικάσει την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να καταργήσει το συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση. «Βγείτε στους δρόμους, εσείς είστε το μέλλον», μας παρότρυνε ανεβάζοντας τα decibel της ηλεκτρισμένης φωνής της, ενώ τελείωνε την απαγγελία για να φωνάξει μέσα απ’ τα στήθια της: “Freedom, fucking freedom”!
Το “Don’t say nothing” ακολούθησε και οι εκρήξεις αγάπης από το κοινό συνεχίστηκαν: «Σ’ αγαπώ, Patti!» φώναξε ένα δεύτερο άτομο κι Εκείνη έβαλε ξανά τα γυαλιά της και αναφώνησε στο ίδιο χιουμοριστικό ύφος: “Ah, beautiful!”. Δεν παρέλειψε να τραγουδήσει και το “Since I’ve been loving you” από Led Zeppelin, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση με κάθε μυ του κορμιού της και τις φωνητικές της χορδές στους στίχους: “I’ve been working from seven to eleven every night. I said, it kinda makes my life a drag”.
“Je t’ aime” ακούγεται για τρίτη φορά πλέον ερωτική εξομολόγηση προς το πρόσωπο της Patti κι εκείνη το απολαμβάνει, ευχαριστεί και μας λέει πόσο χαρούμενη είναι που βρίσκεται σε έναν τόσο επιβλητικό χώρο. «Έχω μελετήσει και τη Maria Callas», μας ενημερώνει, «Έμαθα πολλά από αυτήν, ίσως όχι το πως να τραγουδάω, αλλά έμαθα πράγματα», συμπληρώνει χιουμοριστικά.
«Η ζωή είναι το καλύτερο πράγμα που έχουμε, ξέρετε γιατί; Γιατί, τι θα κάναμε χωρίς αυτήν;» σχολίασε, η γυναίκα που στα τρία τέταρτα του αιώνα που βρίσκεται στον πλανήτη αυτό έχει προσφέρει όχι μόνο τη μουσική της και τους στίχους της, αλλά διαυγή πολιτικά σχόλια, διεγερτικά ποιήματα, συγγραφικό έργο, ακτιβισμό που εκτείνεται από τα φεμινιστικά αιτήματα για δικαίωμα στην άμβλωση μέχρι την κλιματική κρίση. «Νιώστε το δημιουργικό σας πνεύμα, την ελευθερία σας. Έχουμε αφήσει τις κυβερνήσεις και τις μεγάλες επιχειρήσεις να κυβερνούν τον κόσμο μας», είπε σε ένα καταγγελτικό πνεύμα, καλώντας μας να βγούμε στους δρόμους, όπως θα έκανε και ο Alain Ginsberg, αν άκουγε για την κατάργηση του δικαιώματος στην άμβλωση.
Η ασημένια μουσικός δεν σταμάτησε στιγμή να λικνίζεται και να δίνει το 100% της, χτυπώντας πότε παλαμάκια και πότε χοροπηδώντας στην σκηνή του Ηρωδείου, με αποκορύφωμα και απογείωση της βραδιάς, όταν άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες πάνω στα κεφάλια μας κι Εκείνη όχι μόνο δεν σταμάτησε και δεν δίστασε δευτερόλεπτο, αλλά έβγαλε μονομιάς το σακάκι της, αγκαλιάζοντας τη στιγμή και την βροχή, για την οποία αργότερα ευχαρίστησε το θεό. Η Patti Smith όμως πέρα από ροκ σύμβολο είναι και μάνα και αυτή η πτυχή της βγήκε προς τα έξω, όταν πλησίασε την κόρη της στα πλήκτρα για να της δώσει κάτι να σκεπαστεί. Σε αυτό το ευφορικό σκηνικό, τραγουδήσαμε όλα μαζί το πιο γνωστό κομμάτι της, το οποίο έγραψε μαζί με τον Bruce Springsteen. “Because the night belongs to lovers”, με τη νεοϋορκέζα καλλιτέχνιδα να ολοκληρώνει, τραγουδώντας “because the nights belongs to Atheeeeens”!
Ακολούθησε το “Gloria” όπου πέρα από τον εκστασιασμό που προσέφερε σε όλους μας η βροχή, ένας νεαρός έκανε πράξη αυτό που όλοι είχαμε σαν εσώτερη επιθυμία μας: κατέβηκε στα ασπρόμαυρα πλακάκια του ημικυκλίου μπροστά από τη σκηνή, σε απόσταση αναπνοής από την Patti και χόρεψαν για λίγο ένα ντουέτο που πολλοί από εμάς ζήλεψαν. Από την πρώτη σειρά όπου καθόταν ο Eric Burdon και λίγο πιο πέρα, η Maggie Nelson, μέχρι την τελευταία σειρά του άνω διαζώματος, όλα τα άτομα βίωσαν το αξεπέραστο ταλέντο και την φλόγα της σπουδαίας μουσικού.
Για το τέλος, μας κράτησε φυσικά το πιο συμβολικό κομμάτι, του οποίου η δυναμική μένει αναλλοίωτη στο χρόνο. Μας τραγούδησε το “People have the power”, κατά την διάρκεια του οποίου σύσσωμο το κοινό -όρθιο και εκστατικό- χόρευε και τραγουδούσε μαζί με την ιέρεια της ροκ. «Χρησιμοποίησε τη φωνή σου, Αθήνα», είπε η Patti, λίγο πριν μας αποχαιρετήσει θερμά, λέγοντας δις “This is awesome”! Θαυμάστριες και θαυμαστές περίμεναν υπομονετικά μετά το τέλος της συναυλίας να τη δουν έστω για λίγο, να της δώσουν δώρα ή να τους υπογράψει κάποιο βιβλίο ή βινύλιο με το διαχρονικό σύνθημα πλέον:
People have the power.
Patricia, ήσουν και θα είσαι πάντα το αστέρι του βορρά για εμάς.
